Wat doe je als de release van je derde plaat Sabbath Fleddy Sabbath vanwege corona in het water valt? Dan werk je noest verder aan een opvolger. Enter …And Just Niks For All. Je haalt Urbanus erbij, flirt met Belgian Asociality en schrijft steeds meer serieuzere songs. Toch is de humor nooit ver te zoeken. Wie denkt Freddie Mercury wel niet dat hij is! Tijd om hier even de tanden
Redacteur Lodewijk Hoebens had onlangs een goed gesprek met Jeroen Camerlynck, mede-Vlaming en het meesterbrein achter Fleddy Melculy. Begin september vlammen de Vlamingen met een nieuwe tour in teken van derde album Sabbath Fleddy Sabbath (albumreview hier) en de nieuwe EP …And Just Niks For All door de Benelux. Helaas zijn de eerste drie shows in Nederland alweer uitgesteld. Met Fleddy heeft hij het dan ook over de gevolgen van
AFI mag dit jaar 30 kaarsjes uitblazen. Tijd voor een feestje zou je denken maar de Amerikanen zijn al meer dan tien jaar niet in Nederland of België geweest. Bovendien hangt dat verdraaide virus nog in de lucht. Gelukkig verzachten ze de pijn met inmiddels het elfde album Bodies. Zoals we de formatie kennen rockt het muzikaal alle kanten op. Aangevoerd door de kenmerkende klanken van zanger Davey Havok. Als
Terwijl de zon gelukkig steeds harder begint te raken, knallen de Hardhitting releases nog steeds op volle kracht door. Dus hebben we weer vier releases voor je gefilterd uit de maalstroom aan nieuwe heavy platen. Redacteur Guido Segers duikt de duisternis in met het Roemeense Dordeduh, een spin-off van black metalgrootheid Negură Bunget, Karin Leijs neemt een EP van metalcore-klasbakken Of Mice And Men onder de loep (deel 2 van
We kunnen na vrijdag weer dromen van een festivalzomer met evenementen zonder 1,5 meter afstand en zo gaat Nederland steeds een stukje verder open. Iets om heel gelukkig van te worden. Dat zijn we ook geworden dankzij de heropening van de platenzaak! Iets om te vieren op deze (uitgestelde) Record Store Day. Liefde voor die soms vergeten parel in de ketting van muziekontdekking, die tijdens corona maandenlang de deuren moest
“Welcome to Hell!”, roepen de drie Londense twintigers van Black Midi in koor tijdens de Cavalcade Listening Party Extravaganza. Het cliché dat een tweede plaat altijd moeilijk lijkt voor een act, kan men hier gelijk uit het raam gooien. Black Midi maakt sinds ze begonnen in 2017 allesbehalve makkelijke muziek. Het drietal weet wat ze kunnen en denkt absoluut niet in hokjes. Door Lodewijk Hoebens “It’s a banger”, vult drummer
Zware tijden zorgen voor een shitload aan emoties. Een band die dat dan ook altijd goed als uitlaatklep heeft weten te gebruiken is Bring Me the Horizon. Muzikaal pakten ze het de laatste jaren anders aan, met wisselend resultaat, maar de groei als band is er hoe dan ook en dat siert ze. Van deathcore in den beginne tot elektronische nu-metalcore anno 2018 in de vorm van laatste langspeler amo.
Die laatste maanden van het jaar zijn toch altijd een zware eindsprint als het op releases aankomt. Vooral in deze langdurige periode van corona: vertraagde releases vinden alsnog doorgang om marktverzadiging te voorkomen of bands hebben nu eenmaal alle tijd gehad om een release te versnellen. Hoe dan ook, met zoveel albums in de omloop en genoeg op komst, bespreken we weer vier recente platen die keihard binnenkomen. Redacteuren Pieter
Sprookjes en legendes hebben plaatsgemaakt voor evolutietheorieën en armageddon op Avatar’s achtste album. Hail the apocalypse! De Zweedse band heeft het ondertussen geschopt tot de eredivisie van de metal maar is nooit bang om te blijven experimenteren. Zo ook met Hunter Gatherer, die blijft boeien van begin tot eind. Lees hier de review van die nieuwe plaat, en check daarna ook ons interview met frontman Johannes Eckerström. Tekst: Lodewijk Hoebens
Een van de meest verrassende en opzienbarende metal acts van het moment is alweer aan langspeler nummertje acht toe. Jawel, we hebben het over die clowneske Zweden van Avatar, die eerst nog begint als weinig opzienbarende melodeathband tussen een oceaan van betere soortgenoten. Tot daar sinds The Black Waltz verandering in komt: niet alleen muzikaal een omslagpunt met experimentele uitspattingen en een hoop groove, maar ook qua aankleding en stijl.
