Audio
Het is alweer oktober, de herfst doet zijn intrede, van de zomer hebben we definitief afscheid genomen, net als van het festivalseizoen. Het livecircuit verplaatst zich weer naar de clubs en zalen, waar we weer ouderwets knus bijeen kruipen. En tussen dit alles door is er ook gewoon weer een Bandcamp Friday. Tekst: Joost Schreurs We snappen natuurlijk volkomen dat je je misschien meer zorgen maakt om je eigen energierekening,
Lees verder..
Het is duidelijk: net als andere metalgenres is nu-metal vanuit de initiële populariteit weer een stille kracht in de underground geworden. Genoeg bands die er hun eigen draai aan geven, en daartussen past ook zeker oud NMTH x Popronde Talent Frontstreet. Debuutalbum Reality Check was een toffe throwback, maar vanaf de single F.R.E.E. in 2021 werd duidelijk dat Frontstreet een eigen gezicht heeft. Met een voller en agressiever geluid, voortgekomen
Lees verder..
Het Rotterdamse Gavran wist flink indruk te maken begin 2020. Debuutalbum Still Unavailing was een uiterst knap staaltje sludgy Rotterdoom, die middenin de lockdown uitkwam, maar daardoor juist een optimale sonische ervaring was. Een album die per toeval de gevoelens van isolatie en verwarring zo machtig mooi en uiterst zwaar encapsuleerde. Ondanks de slechte timing qua release, doet het ons ontzettend goed dat Gavran niet bij de pakken neer is
Lees verder..
Wie Popronde heeft bezocht heeft het al geweten, maar man man, wat een dikke liveband is Baardvader toch! Vlammende stonerrock uit de Haagse duinen, die destijds in maart 2020 al indruk maakte met diens zelfgetitelde debuut. Maar waar het debuut erg embarmelijk getimed was, is het gesternte vandaag een stuk gunstiger! Jawel, nieuwste langspeler Foolish Fires is gisteren uitgekomen, volop in de Popronde als NMTH Talent, met al zes van
Lees verder..
Trekken we dan echt weer de kwalificatie ‘supergroep’ uit de kast? Jazeker. Is dat niet wat voorbarig? Neen. Op basis van de voortekenen (show op Roadburn 2018 en eerste single Soft Healers) en de ervaring van de bandleden plakken we het etiket zonder een spoor van twijfel op Iron Jinn. Sorry alvast guys. Maar deze veelbelovende opsomming paste niet in de kop: Oeds Beydals (The Devil’s Blood, Death Alley), Wout
Lees verder..
Nog in middenin coronatijd maakten we voor het eerst kennis met Thammuz. Deze Gelderse stonerrockers zijn gegroepeerd uit de as van heengegane bands als Dreckneck, en brachten in november 2020 het fraaie debuut Into the Great Unknown uit. Slechte timing wellicht, maar dat geldt voor bijna alle releases uit 2020. Toch sleepte het kwartet een platendeal in de wacht bij Argonauta Records. En dat de heren erop gebrand zijn dit
Lees verder..
Een van de grote verrassingen van eigen bodem was wel EP1 van The Covids. Schijnbaar vanuit het niets een garagepunkband die toch wel meteen een heerlijke sound te pakken had. En dat voor een band die in de eerste lockdown pas is ontstaan. De release schoot zelfs naar nummer 2 in onze lijst met beste Nederlandse EP’s van 2021. Maar dat het geen beginnersgeluk is voor de Mokumse punkers blijkt
Lees verder..
Ioana Iorgu laat er beduidend geen gras over groeien. Vorig jaar nog bracht de autodidactische producer met Thick Skin een schrijnende noiserock plaat uit, maar vandaag is het alweer tijd voor een opvolger. Mean Time is 35 minuten aan verschroeiende noiserock en post-punk, over hoofdpijn, medicatie en de soms onvermijdelijke schaduwzijde van het leven. En daar gaan we op deze kille donderdagochtend vlak voor de herfst even heel goed op.
Lees verder..
Dat is al even geleden. Het Brabantse Super Soakers bespraken we jaren terug nog op NMTH, maar in 2017 kwam er een einde aan. Een voorlopige, dat wel, want anno 2022 is de band onverwachts uit het graf herrezen. De verstreken tijd heeft de jeugdige branie en naïeve wanhoop van de viertal omgevormd tot geheelde littekens en onbevredigde vraagtekens. Volwassen geworden dus, maar wel met een energie die nog staat.
Lees verder..
Het is natuurlijk altijd heerlijk om veelbelovende heavy bands te ontdekken, maar als ze ook nog eens uit Utrecht komen en zich als een sludge/post-metalband omschrijven? Beide oren, gespitst, wel direct. En laat Ontaard dan ook meteen die verwachtingen inlossen, want I Am But My Flesh is metal van beeldschone aard, gevangen in overstromende dijken van emotie. Niet zo gek ook dat dit viertal op oktober voor Black Earth Festival
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.