Reviews
‘Dierenliefhebbers met een voorkeur voor de wat minder favoriete diersoorten’ Het Rotterdams/Bredase kwartet Iguana Death Cult bestaat al een aantal jaren en komt nu eindelijk met een volledige langspeler op de markt. Sinds ze de single (Seven Tongues/Sirens) in 2015 uitbrachten, gaat het de heren voor de wind. Met veel eigen optredens in binnen- en buitenland, ook mochten ze voorprogramma’s voor helden als King Gizzard & The Lizard Wizard en
Lees verder..
We arriveren zaterdagmiddag in Breda, waar het ‘lentezonnetje’ heel goed strookt met het opgewekte gemoed. Kwamen we tot nu toe alleen deze kant uit voor BredaPhoto, inmiddels springt ook de muziekprogrammering in de West-Brabantse stad al vaker op het netvlies. Dat is voor een deel te danken aan Pier 15 Skatepark, een plek die ook door de in de buurt opgegroeide jongens van Iguana Death Cult omarmd is. Eind 2015
Lees verder..
‘If you’re gonna Doom me, Doom me right’ Nu het stof enigszins is gaan liggen en de geest iets meer grip heeft gekregen op wat er daadwerkelijk allemaal is voorgevallen, kan ik mezelf niet aan de indruk onttrekken dat deze eerste editie van Doomstad er één van het tamelijk geslaagde soort is geweest. En dat is nog een understatement. Pfoe. Inmiddels is editie 2 aangekondigd: 14 mei met The Body,
Lees verder..
Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend
Lees verder..
Grasnapolsky, is dat niet zo’n lief singer-songwriterfestival op de Veluwe? Close, close. Zo begon het festival ooit, en ook de voorloper in Bunnik was tam. Maar we zitten inmiddels aan de vierde editie bij het retrofuturistische, of eigenlijk buitenaards aandoende Radio Kootwijk en er is toch wat heaviness in vooral het randprogramma geslopen. Na de wat verafgelegen maar tamelijk briljante ‘Paardenschuur’ als plek waar het allemaal een beetje mocht ontsporen,
Lees verder..
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Zeal & Ardor’s Devil Is Fine is een ontzettend spannend en creatief werk. De onwaarschijnlijk combinatie van Afro-Amerikaanse worksongs, spirituals, deltablues en Noorse black metal met een vleugje elektronica werkt verrassend goed. Niet alleen past de melancholie en het ritualistische van de Afro-Amerikaanse muziek prima bij black metal, tevens is het esthetisch helemaal niet zo ver gezocht. De gruizige veldopnamen
Lees verder..
De integrale albumperformance doet het goed de laatste jaren. Vooral als er dan weer eens een legendarische plaat ten gehore gebracht wordt. Bijvoorbeeld Dream Theater dat ‘Images & Words’ in zijn geheel opgevoerd. Dat wil wel in de grote zaal van 013. Tekst Guido Segers, foto’s Rob Sneltjes De tand des tijds heeft de progmetal van Dream Theater niet doorstaan. Goed, de band maakt nog altijd de dienst uit in
Lees verder..
”De essentie is niet hetzelfde te klinken als anderen, maar je eigen pad te volgen, binnen een onmetelijk universum waarin je kunt putten uit eindeloze bronnen van inspiratie.” Woorden die de Brusselaars gaven bij de lancering van het nieuwe album Not For Music. Een titel die – aldus Emptiness – verwijst naar een soort van provocatie en gelijktijdig een expressie is van dat ´niets´ de muziek van deze illustere Belgen
Lees verder..
“Goeiendag! Ge kunt mij niet meer negeren, Fleddy Melculy is hier nu en van plan te regeren!” Ok, we zijn misschien net over de Helgische grens in Breda, maar na overwinningen in het verre Groningen lijkt de populariteit van Fleddy en zijn Leger des Hels in ons land alleen maar toe te nemen. Overal T-shirts van Fleddy Melculy, waardoor de zanger zichzelf genoodzaakt ziet om in een DIY Justin Bieber
Lees verder..
De Tilburgse 013 stond vrijdag 27 januari helemaal in het teken van voorlopig een van de laatste shows van het Amerikaanse “mathcore” gezelschap The Dillinger Escape Plan. Terwijl ik mezelf zowel fysiek als emotioneel nog bij elkaar aan het rapen ben, komt het besef pas eigenlijk wat we gaan missen. In hun meer dan twintigjarige bestaan heeft het gezelschap rond gitarist Ben Weinman de lat verlegd qua muzikale extremen. Wat er
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.