Posts From Ingmar
Je weet vast nog hoe we maandagavond onze Popronde-selectie bekendmaakten: Liefst 27 acts gaan we volgen en zoveel mogelijk supporten rond dit Popronde-seizoen. Een van de zekerheidjes in die selectie was Tony Clifton, zo vond ook de Popronde die de muziek van de Haarlemmers zette onder de sicke introuctievideo. Was You Could Be My Bitch al een up-tempo garagerocker van formaat. Nu is er All You Gotta Do dat iets
Lees verder..
In 2013 was ik tijdens Graspop Metal Meeting (dat aankomend weekend wederom plaatsvindt en waar dit jaar voor het eerst ook een NMTH-delegatie officieel aanwezig zal zijn!) getuige van de gevoelsmatige wederopstanding van Rob Zombie. In Dessel werd ik aangenaam van mijn sokken geblazen door een retestrakke en ontketende Rob Zombie. Belangrijk wapen in deze semi-comeback was niet in de laatste plaats het werk van voormalig Marilyn Manson-drummer Ginger Fish,
Lees verder..
“I said a pilot, a pilot… Pilot that fucking Dune!” Een uitverkochte Effenaar ging goed los dinsdag op Slo Burn. Prima show van John Garcia en consorten, zeker als je bedenkt dat het na Desertfest pas de tweede sinds de comeback was. Qua songwriting wellicht wel wat minder dan Garcia’s vorige band Kyuss, maar op nummers als Muezli, Pricefighter en – in de toegift – Pilot The Dune is het
Lees verder..
Zonder twijfel is Rammstein de grote naam van Graspop 2017. Na vele jaren proberen is het de organisatie eindelijk gelukt om de Duitse metalmachine naar Dessel te halen. De onlangs uitgebrachte bioscoopfilm Rammstein: Paris laat een band in topvorm zien en maakt duidelijk dankzij de ongelooflijke show, hoe groot de band tegenwoordig is. De doorbraak begon trouwens twintig jaar geleden. Lees ook: NMTH tipt Graspop Metal Meeting: van Tribulation via
Lees verder..
We zitten vlak voor Graspop Metal Meeting en nog altijd zijn we bezig dat enorme programma te doorwroeten. Dat zal voor sommige bezoekers niet anders zijn en dus is het tijd voor wat gidswerk in deze duisternis, die zich tenslotte over drie dagen en vijf stages uitstrekt. Twee Main Stages zijn er in Dessel en het derde en vierde podium, respectievelijk de Marquee en Metal Dome, kennen ook bepaald geen
Lees verder..
Zo dat is me een partij 90ies, schurende alternatieve rock en noise die aardig wat helden uit het gewraakte decennium voor de geest roept. Lekker hoor. Is getekend: Sven Agaath, twee Utrechtse jongens die je zou kunnen kennen uit bijvoorbeeld Lost Bear. Gitarist/zanger Gino Miniutti en drummer/percussionist Arno Breuer maakten in deze samenstelling al eens een plaat, maar die release uit 2014 betrof shoegaton: shoegazeliedjes met reggaetonritmes. Ditmaal botsen soms Weezer-achtige
Lees verder..
Wat een gave avond met twee interessante bands had moeten zijn; liep al snel uit op een fiasco. Headliner Five Finger Death Punch heeft geen vrienden gemaakt in 013 na een rampzalig optreden dat al na 60 minuten voorbij was. De fans bleven woedend achter; er werd zelfs geen dankwoord gegeven door de band. Extra slag in het gezicht van de 3000 fans in de al tijden uitverkochte Tilburgse zaal:
Lees verder..
Never ever change a winning team en dus slaan de Popronde en NMTH, twee platforms die talentontwikkeling immers hoog in den vaandels hebben staan, de handen weer vol overtuiging ineen. En die vuisten op elkaar, dat spreekt. Derde seizoen op rij en met de ervaringen van de vorige jaargangen op zak, kijken we er zeer naar uit. Uiteraard verandert het team zelf natuurlijk wel, er zijn weer vele nieuwe jongens
Lees verder..
Het toch al volvette affiche van Sjock is zojuist nog volvetter geworden en wel zo vettig dat het meteen ook rond is. Om te beginnen het slechte nieuws: Sean Coleman and the Quasars en The Hookers hebben geannuleerd; daarvoor in de plaats komen nu het Belgische Bark en de Australische Clowns. In plaats daarvan komt de straffe Antwerpse metalband Bark (daar zou Bidi heel blij van worden) en de Australische
Lees verder..
Wat is het aan IJsland dat zo aantrekt en wat is het aan de muziek van Sólstafir dat ons zo grijpt? Dat is deels moeilijk onder woorden te brengen, want vooral drijvend op een gevoel. Zo is de nieuwe, eind mei verschenen, plaat Berdreyminn weer een stap verder van de zwaarste (black en Viking metal) roots, maar pakt die zesde langspeler onverbiddelijk bij het nekvel en de lurven. Noem het
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.