Walking on planet Roadburn can make you find yourself ‘living in the moment’, realizing what a lucky bastard you are to be there. Which can lead to an overwhelming sense of gratitude of having the privilege to be there, alive, in this corner of time. But the true power of this festival lies not it’s capacity for creating some kind of awakening and humbling experience. For me it ultimately lies
Als schrijvende muziekfreak met een platform krijg je over het algemeen zoveel verschillende acts en mogelijke hypes over je uitgestort, dat je jezelf in een zelfbeschermende luxepositie kunt begeven dat iets dat jou op enige wijze triggert meer dan waarschijnlijk de moeite waard van je beperkte aandacht is. Je kunt dat typeren als lui, of nog erger: arrogant. Het is kortgezegd vooral praktisch. Want op het moment dat door welke
Proloog Een dag later ben je ineens verdaagd op nóg een releaseshow, waarvan je contextueel op voorhand moeite hebt om er te zijn, maar vooral wilt zijn, omdat je er hoort te zijn en er dus bent. En, zo schrijf je nagenoeg niets, en zo zit je ineens ‘all pistons firing’ te woordenkotsen alsof het een lieve lust is; zoals met zoveel dingen in het leven: het overkomt je, en
Ga er maar eens aanstaan; volgroeien van sympathiek grunge-polderduo, dat opgezadeld wordt met één van Nederlands meest veelbelovende gitaristen, om binnen no-time een volwaardige festivalset te spelen op een vermaard bluesfestival en dan uiteindelijk een Metropool-zaal ramvol ausverkaufen voor een EP-release. De import-Tukkers van RUV flikte het en brachten No Wow mee naar een vermoedelijk niet laatste apotheose uit hun saga. Korte conclusie; Donderjoekels, ‘r bint onmeunig mooie ding’n an’t
Onder de rook van Rotterdam en Dordrecht bevindt zich het idyllische dorpje Sliedrecht, een dorp dat tijdens de Romeinse overheersing als enige dapper weerstand wist te bieden tegen de tirannie van de Zuid-Europeanen. Hierbij kregen ze hulp van een magische toverdrank, die werd gebrouwen door de plaatselijke druïde. Het brouwsel maakte de dorpelingen onoverwinnelijk en frustreerde de Romeinen uiteindelijk dusdanig, dat het begin van het einde van het verval van
“Changes and progress very rarely are gifts from above. They come out of struggles from below.”- Noam Chomsky Ik geef het je te doen: de laatste nacht op aarde organiseren, en dat voor een tweede keer. De broeders van Death Alley en Shaking Godspeed deden het, en plaats van bestemming is deze keer Ateliercomplex De Besturing, in de Hofstad Den Haag. Je kunt een hoop zeggen over Last Night On
In 2013 was ik tijdens Graspop Metal Meeting (dat aankomend weekend wederom plaatsvindt en waar dit jaar voor het eerst ook een NMTH-delegatie officieel aanwezig zal zijn!) getuige van de gevoelsmatige wederopstanding van Rob Zombie. In Dessel werd ik aangenaam van mijn sokken geblazen door een retestrakke en ontketende Rob Zombie. Belangrijk wapen in deze semi-comeback was niet in de laatste plaats het werk van voormalig Marilyn Manson-drummer Ginger Fish,
Landen na vier dagen op Planet Roadburn is nooit eenvoudig. Zover zijn we dan ook nog lang niet. Wel vonden we nog van alles van die vierde festivaldag, waarop er dan wel een podium minder was, maar de keuzes nog steeds even gruwelijk bleken. Het niveau leek er ook niet minder om en aan de energie van de bezoekers mankeerde evenmin weinig, afgaande op shows van bijvoorbeeld Inter Arma, SUMAC
To declare yourself a magician, without any knowledge of what that entitles, then one day you are likely to wake up and to discover that it is exactly what you are” – Alan Moore ‘Ik was getuige van de afscheidsshow van Death Alley-bassist Dennis Duijnhouwer’, is wel de meest fnuikend irritante zin die ik ooit zou kunnen gaan bezigen, en in alle eerlijkheid zit er nog steeds een grote mate
Het gevoel en de beladen emotie in aanloop naar deze show was er misschien wel één van het krankzinnige soort. Krankzinnig in de meest melancholisch romantiserende zin van het woord; alle tekens, totems, een beladen geschiedenis en welke mogelijke scenario’s zich op voorhand al hadden afgespeeld; ze waren allemaal onderdeel van een ritueel dat hier, in een uitermate vulgaire presentatie van machtsvertoon, haar apotheose zou moeten gaan beleven. Nog voordat
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.