Tag "Albumreview"
Het gevoel en de beladen emotie in aanloop naar deze show was er misschien wel één van het krankzinnige soort. Krankzinnig in de meest melancholisch romantiserende zin van het woord; alle tekens, totems, een beladen geschiedenis en welke mogelijke scenario’s zich op voorhand al hadden afgespeeld; ze waren allemaal onderdeel van een ritueel dat hier, in een uitermate vulgaire presentatie van machtsvertoon, haar apotheose zou moeten gaan beleven. Nog voordat
Lees verder..
‘Dierenliefhebbers met een voorkeur voor de wat minder favoriete diersoorten’ Het Rotterdams/Bredase kwartet Iguana Death Cult bestaat al een aantal jaren en komt nu eindelijk met een volledige langspeler op de markt. Sinds ze de single (Seven Tongues/Sirens) in 2015 uitbrachten, gaat het de heren voor de wind. Met veel eigen optredens in binnen- en buitenland, ook mochten ze voorprogramma’s voor helden als King Gizzard & The Lizard Wizard en
Lees verder..
Deze vrijdag is het zover. En nee, daarmee doelen we niet eens op de eerste editie van onze eigen Doomstad-avond in EKKO, maar wel op de releasdag van de debuutplaat van Dool, de Rotterdamse groep rond Ryanne van Dorst. Nadat de band zich op Roadburn 2016 zeer overtuigend voorstelde en vervolgens op Into The Void en Eurosonic die indrukken alleen maar versterkte, werd het wachten op de eerste langspeler langzaam tergend
Lees verder..
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Zeal & Ardor’s Devil Is Fine is een ontzettend spannend en creatief werk. De onwaarschijnlijk combinatie van Afro-Amerikaanse worksongs, spirituals, deltablues en Noorse black metal met een vleugje elektronica werkt verrassend goed. Niet alleen past de melancholie en het ritualistische van de Afro-Amerikaanse muziek prima bij black metal, tevens is het esthetisch helemaal niet zo ver gezocht. De gruizige veldopnamen
Lees verder..
”De essentie is niet hetzelfde te klinken als anderen, maar je eigen pad te volgen, binnen een onmetelijk universum waarin je kunt putten uit eindeloze bronnen van inspiratie.” Woorden die de Brusselaars gaven bij de lancering van het nieuwe album Not For Music. Een titel die – aldus Emptiness – verwijst naar een soort van provocatie en gelijktijdig een expressie is van dat ´niets´ de muziek van deze illustere Belgen
Lees verder..
Fijn dat AFI terug is met een nieuw album. Helaas, lijkt the Blood Album ontwikkeld op cruise control. Wat niet wil zeggen dat we hier te maken hebben met een slecht album. Nee, de band weet na 25 jaar gewoon hoe ze wil klinken en bewaart het avontuur voor de verschillende zijprojecten. Liever komen ze nog eens deze kant op, dat is alweer een tijdje geleden. Door Lodewijk Hoebens “White
Lees verder..
Fatso Jetson nam na zijn oprichting in 1994 in de Californische Palm Desert al gauw een pioniersrol op zich. De neven Mario en Larry Lalli (ex-Yawning Man) worden geroemd als mede-grondleggers van de stoner, zoals die voor een aanzienlijk deel ontkiemde in de Palm Desert-scene. De scene waarvan de onlangs bij NMTH besproken Brant Bjork – nieuwe plaat uit, lees: de recensie – en bands als Kyuss, Fu Manchu en
Lees verder..
‘’Is er leven op Pluto? Kan je dansen op de maan? Is er een plaats tussen de sterren waar ik heen kan gaan?’’ Probeert U Helgië eens, een zuiders land, gevat beschreven door nieuwe metalsensatie Fleddy Melculy. Naast acts als King Hiss, Turbowarrior of Steel, Tangled Horns, Kapitan Korsakov, It It Anita, Cocaine Piss, Goe Vor in den Otto, Powerstroke en Your Highness, een van de vele, harde bands die
Lees verder..
Vrijwel iedereen heeft in het leven meegemaakt hoe het is om te rouwen. Maar om dat rouwproces om te zetten in muziek als uitlaatklep en het ook daadwerkelijk uit te brengen op plaat is natuurlijk erg bijzonder. De band Wretch is opgezet door Karl Simon (zanger) om zijn rouwproces rondom de dood van vriend en ex-bandmaat Jason McCash (ex- The Gates of Slumber) te verwerken. In april staat de groep
Lees verder..
Voor een band die ruim 35 jaar meedraait zijn tien studioalbums wat magertjes natuurlijk. Maar, Metallica is veel meer dan zomaar een band. Naast een goed geolied merk blijven de ‘four horsemen’ een livemachine pur sang. Some kind of monster! Wanneer je in de beginjaren gelijk een rij klassiekers uit weet te brengen kan je daar in feite op blijven teren. Europe liet dat onlangs nog in de 013 zien.
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.