Man, het was een raar jaar! Zo veel is te zeggen. Concertagenda’s vielen in het water, livestreams schoten uit de grond als paddenstoelen en artiesten en werknemers in de cultuursector konden naar hun inkomsten fluiten. Het was heel anders, zo ook voor ons bij NMTH HQ. Stippelden we in het begin nog vol enthousiasme de festivalagenda uit, werd het vooral een periode van veel thuis zitten. Maar als er iets is wat we hebben geleerd van de pandemie, is het dat we meer muziek dan ooit hebben geluisterd, zo ook bij Nederlandse bands. Livestreams, Spotify, Bandcamp Friday, support door een merch of albumaankoop…daarom hebben we iets nieuws bedacht om bands van eigen bodem meer in de spotlights te zetten. Met behulp van meer dan 20 redactieleden brachten we namelijk meer dan tachtig albums en veertig EP’s uit de heavy Nederlandse scene in kaart, omgevormd tot een reeks jaarlijsten van heb ik jou daar! Daarom presenteren we vandaag met gepaste trots het eerste deel van een bomvol drieluik: de 10 beste Nederlandse EP’s, op de voet gevolgd door deel 1 en 2 van de 25 beste Nederlandse albums, gekozen door de redactie. 

Tekst: Merijn Siben / Ingmar Griffioen / Pieter Sloot

Zoals een beroemde voetballer ooit eens zei: elk nadeel heeft zijn voordeel. Want met de lockdown was er meer dan genoeg tijd om ons te verdiepen in wat ons kikkerlandje te bieden heeft als het op everything heavy, alternative and deviant aankomt. Uit meer dan tachtig langspelers en veertig EP’s stelden we met meer dan twintig teamleden deze lijst samen, plus binnenkort ook nog een top 25 van beste Nederlandse albums. Kortom: als lijstjesfreak zit je de komende weken meer dan goed bij ons! Dus genoeg gekletst, tijd voor de kick-off met de beste EP’s van het jaar, gegroeid uit onze vakkundig bemeste Nederlandse bodem…

Check ook deel 1 en 2 van de 25 beste Nederlandse albums van 2020 en het NMTH Album van 2020 in ons Eindejaarsdossier.

10. TO LIVE AMONG WOLVES – (DIS)HONORED

Dat je voor ijzersterke hardcore het land niet uit hoeft hebben we al eerder betoogd op dit platform. Nog een bewijsstuk in deze zaak: (Dis)honored van het Zeelandse to live among wolves, tevens dit jaar NMTH Talent van de Popronde. Deze EP staat in het teken van diepe angst, wat terug te horen is in de rauwe en kwetsbare vocalen. Eenzelfde rauwheid vinden we ook terug in de productie, wat verfrissend is, aangezien overproductie in deze genres vaak de muziek ontkracht. Kortom, van het messcherpe A Serpent’s Tale tot het emotionele Prisoner: (Dis)honored is een sterk viertal tracks met doordringende vocalen, gruizige riffs en gezonde dosis sterke melodische hooks. (PS)

9. THE DESMONDS – DRIPPING

“De Grunn Together Pangea. Erg fijne songs”, noteerden we bij de Popronde-preselectie. We geven het eerlijk toe; The Desmonds was een zekerheidje voor de NMTH x Popronde-squad. Sterker: we waren in 2018 binnen vijftig seconden al verkocht. We hadden ook al genoteerd dat de Groningers Eurosonic/Grunnsonic afstroopten en zagen ze al helemaal die Popronde slopen. Die verwachting kunnen ze hopelijk ergens in de lente inlossen, die van het debuut losten ze vast in juni in. Dripping primeurde toen op NMTH met de fijne video van Overtime. The Desmonds is een vierkoppige Groningse band die verduveld veel lol heeft in muziek maken, die opwindende garagerock-’n-roll proclameert en ook van een mopje surf houdt. En die hun garage zo speelt dat je wel aan Together Pangea (luister bijvoorbeeld de track Outcast eens!), Thee Oh Sees en Ty Segall moet denken, en eigenlijk ook wel aan de Nederlandse klasbakken van Canshaker Pi. Naast Marten van der Meer bestaat de groep uit zanger-gitarist Rob Schoenmakers, Sjoerd Knol op de leadgitaar en Lennart Hoeksma achter de drumkit. Ter conclusie: Dripping bevat simpelweg vijf ijzersterke nummers en doet het nog altijd erg goed door de NMTH-redactiespeakers. (IG)

8. GAS GIANT – EARTHWARD ASCEND

De Amsterdamse stonerscene is meer dan alive, smoking and kicking! De onverwoestbare veteranen van Mantra Machine staan zeker niet alleen, zo kregen we het afgelopen jaar ook Baardvader om de oren en…. Gas Giant dus! Een vlammend powertrio dat in april de EP Earthward Ascend losliet en daarop van de chilled-out stonervibe van het epische Venus gaat naar volle-bak-aan-stoner met een gruwelijke G in het ook zwaar doomende Liquid Core.

De EP biedt vijf nummers, goed voor 27 minuten aan smerige stoner om je nekspieren mee te trainen, evenals je headbang- en splifftechnieken mee aan te scherpen. Dat terwijl je ergens tussen Sabbath, Radio Moscow en Kyuss zweeft. En dat levert ze niet niet alleen een welverdiende plek in onze top 10 op, maar recentelijk een deal op bij het Engelse Off Yer Rocka Recordings! Gefeliciteerd jongens! (IG)

Lees hier ook ons interview met de band.

7. MERCURY BOYS – RETURN TO CINDERS

Schijnbaar uit het niets waren ze opeens daar: Mercury Boys. Begin mei leverde het Duits-Nederlandse viertal Apollo Phoenix Rising af, een track die JJ van The Obelisk meteen oppikte. En Walter Roadburn primeurde het tweede nummer op de Roadburn-website. Dat was niet eens een verrassing meer, aangezien de groep alle vakjes afvinkte: heavy 70’s rock met Blue Cheer en MC5 (met cover The American Ruse) feel, opgenomen door Guy Tavares. Sterker: Haagse Motorwolf- en acid-legende Tavares doet zelfs mee op deze EP! De vocalist wordt begeleid door gitarist Janik Ruß en drummer Christian Dräger (beiden van Duitse bluespunks Ragged Barracudas) en stadgenoot Timothy Aarbodem van Supersonic Blues/OZMA op bas/gitaar. Debuut-EP Return To Cinders kwam 1 juni uit via het Duitse Who Can You Trust? Records (gerund door Ruß). Het bijzondere grensoverschrijdende project was natuurlijk voorbestemd om op Roadburn te spelen, maar dat wordt ‘another time, another galaxy’ uiteraard. De geestverwanten betonen met deze sterke 4-track release eer aan Orange Sunshine-gitarist Arthur van Berkel, die in juni 2018 overleed. (IG)

Lees hier ook ons interview met de band. 

6. KELSEY – DEAD AESTHETIC

Ja hoor, Kelsey klapt even hard binnen op nummer 6! Er zijn hier al enkele loftuitingen geweest richting de Nijmeegse rouwdouwers, zoals recentelijk bijvoorbeeld hun hyperactieve show op het Popronde Eindfeest. Daarom citeren we simpelweg onze hoofdredacteur Merijn Siben, die Kelsey als volgt tipte op het Popronde-blog:

”Toen ik de primeur had met het Nijmeegse Kelsey was het binnen luttele seconden al raak. ‘Poh! Dit kan best eens wat worden!’ De nieuwsgierigheid was er op dat moment sowieso al, gezien de band bestaat uit leden van onder meer Antillectual, Bismut, Bandito en Through the Struggle, een eclectische mix van bands. En eenzelfde eclecticisme hoor je terug in Dead Aesthetic. Weliswaar een rauwe sound, live opgenomen, maar wel een sound met een gelaagde verzameling van genres. Noem het maar hardcore deluxe, waar er naast keihard beukwerk ook ruimte is voor uitstapjes naar mathcore en (post)metalinvloeden. Een blik op de gefilmde live-sessies van die Dead Aesthetic EP en je weet dan ook zeker dat deze buitenzinnige Nijmegenaren garantstaan voor menig sloopfestijn.”

5. PSYCHOTIC LUMBERJACKS – KNAPUS

In maart, op het randje van de pandemie, kwam deze bak teringherrie uit het noorden uit: Knapus van Psychotic Lumberjacks uit Leeuwarden. En hoe! Eigenzinnige, duistere garage/electropunk met een originele draai door het onorthodoxe gebruik van synthesizers, autotune en andere verrassingen. Toch is het qua productie lekker rauw gebleven, met momenten in elk nummer waardoor je aandacht opnieuw gegrepen wordt. Knapus lijkt ontworpen als perfecte cocktail voor een rondje in de moshpit; vooruitstrevende garage die voor de verandering eens niet uit de UK komt. Ook wel eens fijn om te zien! Dus, zeker een aanrader voor mensen die graag dikke synthesizers gepaard met harde gitaren horen. Psychotic indeed! (PS)

4. FFOOSS – MY LIFE AS A TEENAGE WANKER

FFOOSS begon het jaar nog met een knal, niet alleen dankzij shows op Eurosonic Noorderslag, maar ook nog eens met de zinderende EP My Life As A Teenage Wanker, die het dit jaar schopt tot de vierde plek. Bij deze daarom een quote uit de review van Merijn Siben:

”Het plaatje zelf kun je bijna zien als een project waar het om zoveel mogelijk fun, humor en rock’n’roll gaat. Fuzzrock die stoer en hedonistisch klinkt, met een flinke schep sarcasme en bevlogenheid. Luister maar eens naar het uptempo Riesbodies, dat je na een luisterbeurt niet meer uit je kop krijgt. Theme Song en Theme Song Reprise vormen dan weer een verrassend tweeluik, eerstgenoemde een stampende opener, en die laatste dan weer een akoestische afsluiter, met samenzang en een xylofoonsectie. Met zes tracks in zo’n 15 minuten dus een uiterst charmante EP van de stal van Tartarus Records, dat als DIY label vaker garant staat voor heerlijke undergroundreleases. Perfect voor wanneer je een kwartier lang (of meerdere kwartieren) ongestoord wilt rocken.”

Lees hier ook ons interview met Jannes van FFOOSS.

3. HELM OP – WORKAHOLICS

Even koffie pakken en gas! Dit is misschien wel de minst dynamische EP uit de lijst, maar daar ligt juist de charme! Met acht nummers op de teller schetst de band een beeld van het dagelijkse leven van working class heroes. Elke track, van het razende Black Gold tot de pompende afsluiter Rehab for Assholism, klinkt gewoon ontzettend vuig. Tevens klinkt de productie zeer vettig met vooral de bas die op deze EP uiterst bruut binnenkomt. Al met al klinkt Workaholics alsof je een doos mokers, constructiehelmen en blokken beton van de trap af smijt en daar dan een paar microfoons op richt. Petje af voor HELM OP en deze kanonskogel van een EP! (IG)

2. VERVAL – BEELDENSTORM

Ja joh, staan er potverdorie gewoon twee Utrechtse bands op nummer 1 en 2! Het was binnen ons team een spannende nek-aan-nekrace, maar hoe dan ook behalen ze de hoogste noteringen van de lijst. Eerst maar Verval en man, wat is Beeldenstorm een fantastische EP geworden! Het doorgewinterde duo Wessel Damiaen (o.a. Laster, Nevel, Mystagogue) en Ruben Schmidt (o.a. Wesenwille en livegitarist bij Wrang) heeft met Beeldenstorm een prachtvervolg uitgebracht op debuut Wederkeer.

Van de artwork tot de muziek zelf: in zijn geheel is de EP een kunstwerk geworden dat een zekere kracht, melancholie en schoonheid behuisd. Dit is ook te danken aan de productie, gedaan in Wessel’s eigen Catacomben Studio’s, die vol, agressief maar ook groots klinkt. Luister maar eens naar het veelzijdige Vlammenzee, die enerzijds hevig blastend binnenkomt, maar via atmosferische passages als één compositie verweven raakt met het titelnummer. Grote troef is ook de toevoeging van de cello, gespeeld door Ruben, die sterk samenkomt met de songs. Kortom, met Beeldenstorm heb je een meeslepende black metal EP in huis, gebracht met een minutieuze mix van melodie, melancholie en agressie. (MS)

1. TWO AND A HALF GIRL – DISCONNECTED

En ja hoor! Ze sloopten menig Popronde-locatie in een tijd dat het nog kon, stonden op Eurosonic en brachten vervolgens een reeks sterke singles uit. Maar het is besloten: Disconnected van Two and a Half Girl wist een dikke snaar te raken bij ons! Dit citaat uit de review van Pieter Sloot vat het goed samen:

”Wat je misschien ook direct op zal vallen zijn de prominente invloeden van mede-Utrechters John Coffey. Dit is vooral te horen in de vocalen en de pre-choruses, bijvoorbeeld op de track Carried Away. En met die track heb je dan ook direct de beste van de EP: Carried Away is hard en melodieus zonder dat het te veel een van die twee kanten op gaat. En eigenlijk geldt dat ook voor de rest van de release. Het wordt niet te glad en ze smijten ook niet te veel onnodig met riffs rond, risico’s waar veel bands in het genre dan ook in trappen. De hooks mogen er ook zeker zijn: door het hoge meezinggehalte, op het indringende Drowned & Drained bijvoorbeeld, zal deze EP je ook aanspreken als je fan bent van bijvoorbeeld PUP, A Day To Remember of Beartooth.”

Check ook deel 1 en 2 van de 25 beste Nederlandse albums van 2020 en het NMTH Album van 2020 in ons Eindejaarsdossier. Meer Nederlandse muziek ontdekken? Volg dan nu ons Bruut Nationaal Product, de Spotify-lijst met heavy releases van eigen bodem:

 


Deel dit artikel