Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu
Ik was eigenlijk nooit echt bekend met Årabrot. Het is zo’n band waarbij je denkt dat ze al 50 jaar bestaan en altijd ergens aan het randje van je muzikale bewustzijn verkeren. Maar na het horen van Norwegian Gothic vind ik toch dat we het vaker over Årabrot moeten hebben, want wat een juweel van een plaat is dat toch. Door Guido Segers Een beetje wars van classificatie, zit de
Dirge is een post-metal band in de stijl van Isis, Pelican, Neurosis en meer van zulks. Eigenlijk een band uit z’n tijd dus, en misschien wel daarom zijn deze Fransen er in 2019 al mee gestopt. Dus waarom een release in 2021? Dat is natuurlijk de grote vraag, maar eerst even terug. Wat is post-metal ook alweer? Door Guido Segers Dat is eigenlijk een beetje vaag. Het schuurt ergens aan
>>> See below for English text <<< Nu te zien op het NMTH YouTube-kanaal: het videoportret dat we maakten van Douwe Dijkstra, de Groningse artiest die het artwork voor Roadburn 2020 verzorgde. NMTH schoot de documentaire in opdracht van Roadburn Festival, waar die afgelopen vrijdag (16 april) in première ging op de zeer ambitieuze en geslaagde digitale editie Roadburn Redux. De docu staat voor een bijzonder project dat inmiddels past
Pamirt vertaalt zich naar ‘zachtjes sterven’ uit het Lets en is een artistiek project van Kristiāna Kārkliņa. Het project is ontstaan uit een reeks experimenten in 2017 in Berlijn, waarbij Kristiāna zocht naar een andere vorm van expressie dan ze vond in haar black metalband Eschatos. Het eindresultaat is een geluid dat het duistere met een statige schoonheid verenigd. Het soloproject is inmiddels een een trio, waarbij Kārkliņa wordt ondersteund
Ze kwamen, zagen en overmeesterden zowel de allereerste als de laatste DOOMSTAD-avond in EKKO in stijl, en dat onder twee verschillende namen. STAKE bleek in november 2019 nog minstens zo hard, wild en onvoorspelbaar te vlammen als Steak Number Eight dat twee jaar eerder deed. In de gezegende pre-pandemietijden zagen we de Vlamingen menig podium aan flarden spelen, van Desertfest Belgium tot Eurosonic. En de stroom kwaliteits releases droogde ook
Tijd voor de tweede EP van Get Jealous! Sterker: tijd ook voor de EP-compilatie Easily Worried. De Enschedese riot grrrls & punkboy brengen beide vandaag uit en beter ga je die nu opzetten. Lekker rammen bij het lezen van dit interview. That’s right: we hadden de euvele moed om Marek, Marike en Lotta wat vragen te stellen en die hebben ze op gepaste en tpyische Get Jealous-wijze beantwoord: zonder blad
We schrijven april 2021 en 13 maanden in een covid-lockdown-nachtmerrie zijn digitale festivals helaas een bekend fenomeen. Van welkome pleister tot noodzakelijk kwaad, de beleving van het online aanbod kan verkeren, maar dankzij een voortreffelijke opzet opende de jongste ESNS-editie vele ogen en oren, onderwijl Europees talent een broodnodig platform biedend. We kijken dan ook zeer uit naar het eveneens ambitieus opgezette Roadburn Redux, dat vandaag langzaam opstijgt en alles
Fluitketel neemt ons mee de nacht in, naar de tijd dat we middernachtelijk nog op de snelweg mochten cruisen, wie weet op de terugweg van een fantastische show in een hol dat net zo donker oogt als deze eindeloze snelweg. Gelukkig gidst Fluitketel ons als Navigator en zo begeven we ons op een psychedelische reis, beter nog: een krautrockende roadtrip waarop het heerlijk wegdromen is. Meevaller dat we nu helemaal
Compleet ongrijpbare muziek is altijd een bonus natuurlijk, en Ural Umbo heeft er ook een goed verhaal bij. Het is dankzij het Belgische Consouling Sounds dat we in de bijzonder filmische, onheilspellende trippy affaire van deze video (zie onderaan) geraken. De sound doet best een beetje aan Portishead denken ook, maar dan met een horrorvibe. Drones, soundscapes meets funeral doom in een heel experimenteel en psychedelisch jasje of zo. Spannend
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.