Onlangs was er een vreemd bericht over een black metalband die excuus maakte voor een verkenskop die ze in het publiek geslingerd hadden. Ze vonden het toch geen tof idee dat ze wellicht vega/vegan of religieuze fans hadden beledigd. De reactie was hoon en verbazing. Black metal en excuses aanbieden? Je zou trouwens ook denken dat in het traject tussen het idee “zullen we een varkenskop in het publiek gooien”
“Als de mannen over muziek praten, moeten kleine meisjes hun mond houden…” Het gebeurde echt in een discussie over post-punk, waar het ‘kleine meisje’ iemand was die een academische graad had behaald in punk. De afzender was een horkerige dude, die ooit bier had gedronken bij een punkshow. Et voilà, hier is de reden dat het boek ‘Revenge of the She-Punks’ nodig is, want de geschiedenis wordt geschreven door degenen
Je kent de Hard Times ongetwijfeld van de klassieke koppen van satiristische artikelen, zoals hoe een passagier naast Jello Biafra in het vliegtuig op een zeven uur durende spoken word show wordt getrakteerd, Henry Rollins-voiced-TomToms en spoofy buzzfeed headers over elk denkbaar onnozel onderwerp. Persoonlijk vond ik de Descendents grapjes vaak erg goed, moge er nog vele komen. Nou, naar aanleiding van iets wat mogelijk een reden is, werd er
Steven Wilson is misschien een van de meeste bekende onbekende artiesten in de underground wereld. Eigenlijk universeel geliefd, behalve door enkele extreme metalfans die geloven dat Wilson eigenhandig Opeth kapotgemaakt heeft. Dat is niet waar, en dat weet je zelf eigenlijk ook wel, of niet? Afijn, Steven Wilson is ondanks zijn voorkomen van een achtentwintigjarige hipster dus al ergens in de vijftig en liet zich verleiden om een boek te
Eigenlijk is dit een apart boek om iets over te schrijven. Cosey Fanni Tutti is vooral bekend vanwege haar werk met Throbbing Gristle, de pionierende industrial band die het genre z’n naam gaf. Dit is het tweede boek van de performance artiest, muzikante, kunstenares, schrijver, die ooit werkzaam was in de ‘adult industry’ als deel van haar kunstproces. Het leven van Cosey Fanni Tutti zelf is al meer dan fascinerend,
Metal is full-on in z’n nostalgie era beland en de ene na de andere titel rolt uit de drukkerijen, die een klein aspect van de metalgeschiedenis bekijkt. Rotting Ways to Misery (RWTM) doet dat uitstekend voor de Finse death metalscene van pakweg 1990 tot 1995 – erg precies zijn de auteurs hier nooit in. Een boek voor de archivarissen en nerds onder ons, en de doorgewinterde death metalfans. Ik val
Dit is een boek over drone in muziek. Dat is de saaiste intro, maar wel de meest feitelijke. Laat ik het daarom iets juicier maken, dit boek begint op Roadburn. Harry Sword is een schrijver die normaal stukjes pent voor The Quietus, Vice, Record Collector, Munchies en de Guardian en volgens mij op 20 april meer opsteekt dan een staafje wierook en ook menig feestje onder een brug heeft meegemaakt. Monolithic Undertow is
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.