Tag "Albumreview"

Albumreview: Black Midi – Cavalcade

“Welcome to Hell!”, roepen de drie Londense twintigers van Black Midi in koor tijdens de Cavalcade Listening Party Extravaganza. Het cliché dat een tweede plaat altijd moeilijk lijkt voor een act, kan men hier gelijk uit het raam gooien. Black Midi maakt sinds ze begonnen in 2017 allesbehalve makkelijke muziek. Het drietal weet wat ze kunnen en denkt absoluut niet in hokjes. Door Lodewijk Hoebens “It’s a banger”, vult drummer

Lees verder..

Albumreview: Gojira – Fortitude

Er wordt vaak geklaagd over metalfestivals, waar de headliners voornamelijk bestaan uit bands die al in de jaren tachtig of nog langer geleden zijn begonnen en die hun creatieve hoogtijdagen ook al achter zich hebben liggen. Hierdoor is het voor jonge, nieuwe bands lastiger om door te stoten naar de top. Eén van de bands die pas in deze eeuw is opgericht en er wel in slaagt om de sprong

Lees verder..

Albumreview: Kwade Droes – Met onoprechte deelneming

Eigenlijk weten we niet zoveel van Kwade Droes. Het is een band, ze komen uit Nederland en volgens sommige informatie is het beest gevestigd in Duitsland. Of zoiets. Afijn, het is sowieso voorbij naar het schijnt. Ik leen deze even van Addergebroed, dat het bijschrift van de nieuwe plaat citeert: “Na een smerig en heftig aards bestaan, is naar gene zijde overgegaan: Kwade Droes: 2017-2020”. De tag ‘intoxicated’ op Bandcamp

Lees verder..

Hardhitting Albumreviews met Cult of Occult, Conan, Body Void en Cosmic Reaper

Gaan we weer met dat Hardhitting materiaal! Hemelvaart is bij ons al enkele tijd niet meer een dag van rust, maar van harde muziek. Een nieuw kwartet reviews van platen die je zeker even een luisterbeurt moet geven vandaag. Zo zet redacteur Guido Segers zijn tanden in de verdoemenis van Culf of Occult, de liveplaat van stonermetalhelden Conan en het doomduo Body Void, terwijl onze Ljouwertse scribent Wybren Nauta weer

Lees verder..

Albumreview Cannibal Corpse – Violence Unimagined

Een band als Cannibal Corpse behoeft eigenlijk geen introductie meer. De formatie uit Buffalo, New York stond eind jaren ’80 samen met bands als Death, Morbid Angel, Obituary en Deicide aan de wieg van de Amerikaanse old school death metal. Cannibal Corpse was altijd het smerige broertje van het spul, dat met pittige teksten, geïnspireerd door horror- en slasherfilms de controverse niet schuwde. Songtitels als Entrails Ripped From A Virgin’s

Lees verder..

Black metal x hiphop albumreview: Uratsakidogi – Black Hop Epos

Ik ben een groot fan van fusies tussen genres. Dat komt waarschijnlijk door een liefde voor folkpunk in de tienerjaren, hoewel daar toch ook een enorme hoeveelheid bagger in geproduceerd is. Sommige dingen werken, soms is het super cheesy, en soms is het gewoon ‘a thing that should not be’. Black metal en hiphop, kan dat? Als je luistert naar de platen van Necro en Ill Bill denk je dat

Lees verder..

Albumreview: Motorpsycho – Kingdom Of Oblivion

Precies zeven maanden zijn er verstreken sinds het uitkomen van The All Is One (2020); een plaat die het zogeheten Gullvåg-drieluik concludeerde en waarvan het zwaartepunt lag bij het psychedelische geluid van de band (lees de review). Of er nu wel of geen pandemie heerst: het Noorse trio is altijd zeer productief geweest. De tel ben ik inmiddels kwijtgeraakt, maar volgens ProgArchives is Kingdom Of Oblivion album nummer vijfentwintig. Nu

Lees verder..

Albumreview: Årabrot – Norwegian Gothic

Ik was eigenlijk nooit echt bekend met Årabrot. Het is zo’n band waarbij je denkt dat ze al 50 jaar bestaan en altijd ergens aan het randje van je muzikale bewustzijn verkeren. Maar na het horen van Norwegian Gothic vind ik toch dat we het vaker over Årabrot moeten hebben, want wat een juweel van een plaat is dat toch. Door Guido Segers Een beetje wars van classificatie, zit de

Lees verder..

Albumreview: Pamirt – Mausoleum (Tartarus Records vinylrelease)

Pamirt vertaalt zich naar ‘zachtjes sterven’ uit het Lets en is een artistiek project van Kristiāna Kārkliņa. Het project is ontstaan uit een reeks experimenten in 2017 in Berlijn, waarbij Kristiāna zocht naar een andere vorm van expressie dan ze vond in haar black metalband Eschatos. Het eindresultaat is een geluid dat het duistere met een statige schoonheid verenigd. Het soloproject is inmiddels een een trio, waarbij Kārkliņa wordt ondersteund

Lees verder..