King Gizzard and The Lizard Wizard, de tongbreker die eerder dit jaar onder andere al een verpletterende indruk achterliet op Where The Wild Things Are, staat komende zaterdag op Lowlands. De over-productieve hagedissen dropten in april alweer hun achtste (!) langspeler. En een paar dagen voor hoogstwaarschijnlijk één van onze hoogtepunten van Lowlands, is het alleen maar logisch om de plaat even te spinnen.
Door Christel de Wolff
“Wow, gewoon wow”, hijg ik, mijn hardloopschoenen in een hoek schoppend. “Die nieuwe van King Gizzard, mam!” roep ik, nog op het aanrecht steunend. Poeh. Nonagon Infinity heet het schijfje. En deze kent geen warming up, maar stompt je meteen in je maag. Schuimbekken. Ruim 40 minuten.
Slechts een schamele adempauze tijdens Mr. Beat. Maar deze wordt gelijk gevolgd door Evil Death Roll, dat de soundtrack van een foute B-film zou kunnen zijn. Het is dat cheesy, maar daarom niet minder goed werkend orgeltje, dat me tot zulke waanideeën dwingt. De track duurt maar liefst zeven minuten. En hoewel het album tot dusver spannend hypnotiserend klinkt, begint het door steeds weer diezelfde effectpedaaltjes gevaarlijk te balanceren op de grens naar ronduit eentonig.
Een rustig stukje tegen het einde doet vermoeden dat de plaat bijna is afgelopen en mijn verzuurde benen willen al vaart minderen. HA, grapje! Venijnig, komen de Lizard Wizards terug met ‘Wah Wah’ (lyrics: “Wah-Wah Wah-Wah Wah” etc.) en ‘Road Train’. Vooral de laatstgenoemde is een beestachtig stuk dat een waarschuwingslabel opgeplakt zou moeten krijgen. Met deze track – die beter ‘Road Rage’ getiteld had kunnen worden – vouw je je binnen de kortste keren om een boom.
King Gizzard grijpt met Nonagon Infinity terug op de vibes van I’m In Your Mind Fuzz, hun vijfde plaat. Dat album kende een epische aaneenschakeling van de A kant, maar viel daarna toch een beetje stil. Op de nieuwste plaat duurt de moordende rollercoasterride gewoon het hele album voort.
Maar het allerfijnste aan het achtste studioalbum is dat als je ‘m na een kleine drie kwartier nog niet beu bent, de plaat gewoon weer bij het begin begint. Die maffe snuiters uit down-under zouden zichzelf niet zijn als ze niet iets geks hadden verzonnen. En dit keer hebben ze één grote loop gemaakt. Hetgeen dat bizarre begin én het abrupte einde verklaard. “Wow.”
Nonagon Infinity is als een op hol geslagen stoomwals en doet je serieus twijfelen aan je conditie. Maar hebben deze nieuwe tracks ook een beetje live potentie? JA! Check die full show uit de AB onderaan! Het album zou gemakkelijk integraal gespeeld kunnen worden als zijnde één lange psychedelische nachtmerrie. Maar willen we dat? Want dat zou tekort doen aan het eerdere werk van het gezelschap dat sinds hun oprichting in 2010 al heeft geflirt met muziekgenres variërend van progressieve rock en psychedelica tot en met lome surfrock met een vleugje jazz. Het zal een flinke opgave worden om een setlist te maken voor het optreden waar we allemaal naar uitkijken: Lowlands. Zaterdag. 21.10. Charlie.
Mocht je daar nou op de één of andere vreemde reden geen tickets voor hebben, kun je gelukkig nog terecht in, Doornroosje, Nijmegen op 31 augustus, Paradiso op 1 september! (met in het voorprogramma onze eigen Nederlandse reptielenbende: Iguana Death Cult) of op Into The Great Wide Open op Vlieland. Pak die Lizard fuzzride!
Lowlands-tips?
Lees ook:
– Thee Oh Sees
– Biffy Clyro
– Parkway Drive
– Highly Suspect
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.