GGU:LL met Farida Lamouchi in het Natuurtheater. Foto Ingmar Griffioen
Na een paar dagen rondrennen door Tilburg breekt met de zaterdag onverwacht de rust aan. Niet uit zelfbescherming, maar vanwege de absolute wil om Ufomammut te zien in het Natuurtheater in Oisterwijk. Ook GGU:LL en Moaning Cities staan op het menu, tussendoor is er drie kwartier pauze en vanwege de afgelegen buitenlocatie kun je niet even naar de Extase of Dudok racen. Wel zo rustig. Hoewel rustig… Gelukkig was een tweede verslaggever in de stad ter plekke om Hookworms, Priests en Bad Breeding aan het werk te zien.
Erato, de Griekse muze van het lied
Tekst Clemens Lambermont en Ingmar Griffioen, foto’s Ingmar Griffioen en Jenny Janssens
Lees ook de verslagen van woensdag/donderdag met Melvins/Shining, de vrijdag met Converge/Camera/Dope Body en de zondag met Wire/Noveller/Joy/Surfer Blood.
Om in de Oisterwijkse bossen te geraken moet je bij Theaters Tilburg in een bus stappen. Een half uurtje later sta je opeens midden in de natuur. Het tachtig jaar oude theater ligt op een bijzonder sprookjesachtige plek, ingebed in de bossen naast een vennetje. Het is verzonken aangelegd naar Romeins voorbeeld en het is niet moeilijk om je in een amfitheater te wanen. Wel een redelijk leeg amfitheater helaas. In de bus van 19.00 uur zaten tien mensen en op het terrein vinden we er nog eens vijftig. Zonde. Maar met drie dagen programmering, vandaag vanaf 16.00 uur (Hypnos) tot Ufomammut (middernacht), is het exclusieve er wellicht wat af. Zeker in vergelijking met de monumentale show van Black Mountain op Incubate 2010. (IG)
GGU:LL
We bereiken het Natuurtheater net voordat het duister invalt. Maar de totale duisternis overrompelt ons nog eerder dan verwacht met GGU:LL. We zagen de Tilburgse doommetal-band op Roadburn 2014 al indrukwekkend tekeergaan in Cul de Sac. De doom/sludge met black metal-invloeden slaat internationaal meer en meer aan en het viertal bewees zich vorig jaar op Incubate als afsluiter van de metalwoensdag in Extase. Zo hebben ze dit jaar een dikke upgrade verdiend en de loodzware doom komt wel aan in deze prachtambiance. Na een kwartier hebben we twee nummers verteerd en zitten we er diep in. Dit is duidelijk hét genre om als bassist je stempel te drukken; man wat rolt die bas hier ongenadig door het amfitheater. De derde compositie biedt een onverwachte wending met een stuk snellere metal, het sein om de vuisten te heffen en haar te slaan. Als uitsmijter heeft de band, die vaker met gastvocalisten aantreedt, dan nog Farida ’the mouth of satan’ Lemouchi in petto. De hogere classic stem van de van The Devil’s Blood bekende zangeres is een toevoeging bij de brul van frontman William van der Voort. Sterk slot van een sterke set. (IG)
GGU:LL op Incubate 2015, foto Ingmar Griffioen
Om de drie kwartier naar de volgende act te overbruggen zijn er een aantal opties. Maar aangezien het in het bos toch wat frisser en nu duister is, wordt het toch speciaal bier testen op het terras van boscafé De Rode Lelie met (onder meer Roadburn/Incubate) fotograaf Paul Verhagen.
Moaning Cities op Incubate 2015
MOANING CITIES
Gooide een flinke plensbui nog roet in het eten voor Moaning Cities op La Truite Magique, nu zit het weer mee en zien we pas echt wat een goede band dit is. De Brusselse psychblues-groep is een opvallende boeking zo tussen GGU:LL en Ufomammut. Maar zo’n luchtiger brug is eigenlijk wel prima. De Belgen zijn heerlijk op dreef met die filmische psychedelische bluesrock. Erg beweeglijk ook, zeker de ritmetandem springt in het oog. Fuzzpedaal in en mondharmonica erbij voor de bluesy feel. Wordt gewaardeerd. “Tof dat jullie hier zijn, we zijn vereerd. We dachten niet dat we het zouden halen, vooral niet omdat de accu vanochtend in Genève leeg was en de bus ermee stopte op 5 kilometer van hier. Dank aan de vindingrijke mensen van Incubate!” Lekker hoor. Soms rauw en bluesy, maar vooral de pyschedelische groove is dik in orde. Dichterbij die Black Mountain-ervaring komen we niet gauw meer, hoewel als die springerige bassiste nog wat meer zou zingen… Helaas is het om 22.00 klaar. Een hamburger en een La Trappe Isid’or (when in Tilburg…) als pleisters op de wond dan maar. (IG)
Ufomammut, foto Ingmar Griffioen
UFOMAMMUT
Een optreden van Ufomammut is alle vorige keren (Roadburn, EKKO, Wenen; noem het maar op) een enorme zegening gebleken. Toch voelt het als een buitenkans (pun intended) om de Italiaanse stoner metal/sludge-goden een uur lang aan het werk te zien. Dergelijke versterkte shows ziet Oisterwijk natuurlijk niet wekelijks, maar het theater en de natuur zullen het geweten hebben. De daverende psychedelische sludge drones van Ufomammut zijn een soort deze Panzerfaust op deze Panzerfaust keer twintig en dat rolt toch wel mijlenver door de bossen heen. Het trio bouwt nog rustig op, maar binnen twee minuten gaat het los met die instrumentale power. De ditorted gitaar en bas zijn los van elkaar al genoeg om de geluidsnormen van Schiphol te overschrijden, maar samen is het echt overweldigend. Wat een beestachtige band. Dan blijkt de impact op deze locatie zo mogelijk nog groter dan in Midi. De band lijkt eerst laatste plaat Ecate integraal te spelen, trekt zich na drie kwartier even terug en zet dan aan voor twee laatste, machtige stukken waarbij we oudje God als afsluiter menen te herkennen. Na drie bands in 4,5 uur zoeken we verzadigd en een tikje kleumend de bus op. (IG)
Kleine impressie:
Ondertussen in de stad…
Priests in Extase, foto Jenny Janssens
PRIESTS
“This is our first show in Europe” vertelt de frontvrouw ons halverwege die set. Het is ze in ieder geval gelukt een blijvende indruk achter te laten voor deze eerste show buiten de VS. Vooral dankzij de zangeres, die bijna alle aandacht naar zich toe weet te trekken met een giraffeprint-morphsuit en latex handschoenen. Schreeuwend, speels en een beetje vilein vuurt ze woedende teksten op het publiek af. Daarbij ondersteund door een band of misfits waarvan de ietwat dikkige gitarist nog wel het meest merkwaardige is. Je weet het niet zeker, maar het zou zo maar kunnen dat hij zijn onbenullige negen tot vijf kantoorbaan zo kotsbeu was dat ie maar een alternatieve punkband opstartte. Aan het begin van de set vervallen ze af en toe nog in ondoorgrondelijke hoopjes gitaarnoise, maar je merkt na een paar nummers dat er iets slims achter zit. De steady punkritmes van bas en drum in combinatie met een bijna a-typisch, vaak bijna clean gitaargeluid. Het doet denken aan de Dead Kennedys in hun meest sarcastische bui. Je hebt ergens ook het gevoel dat je gruwelijk in de zeik wordt genomen door de band. Het bizarre contrast van figuren op het podium in combinatie met bijtende maar slimme punk. Laat dit alsjeblieft niet de enige show in Europa zijn, dit is waarschijnlijk iets wat je nog een paar keer moet zien om het beter te begrijpen. Al is de kans groter dat het alleen maar vreemder wordt. (CL)
Hookworms in Dudok, foto Jenny Janssens
HOOKWORMS
Voor Incubate bijna een ‘veilige’ boeking te noemen. Hookworms zijn nauwelijks nog een onbekende in het alternatieve circuit en hebben, onder meer met een set op Best Kept Secret een prima livereputatie opgebouwd. Maar dat betekent niet dat het zomaar een toegankelijke band is geworden. Het podium staat volgebouwd met versterkers en synthesizers die complexe ritmes produceren aangevuld met bijna spacende geluiden. Hookworms combineert een hele hoop krautrock met een vleugje shoegaze en zeker in het eerste kwartier valt dat ook in de zaal nog niet helemaal. Pas als The Impasse, een hard doordenderend nummer komt, gaat het in de zaal ook los. Voorin ontstaat zelfs een vrij gemoedelijke moshpit. De muziek die Hookworms produceert, heeft een soort zuigende aantrekkingskracht. Je wordt er langzaam in meegetrokken, daarbij vergezeld door de band op het podium die nergens terughoudend is. Vooral frontman en toetsenist MJ (ze gebruiken alleen initialen) eist daarbij de aandacht op met een ontzettend bozige performance. Je verwacht eigenlijk ook niet anders dan een sterke act bij een band met zo’n reputatie, maar die maken ze hier dan ook absoluut waar. (CL)
BAD BREEDING
Het mag algemeen bekend zijn dat Incubate niet altijd een festival voor tere zieltjes is (toch? ). Maar de manier waarop Bad Breeding probeert je zintuigen te terroriseren tilt het allemaal weer een niveau omhoog. Gewapend met een zwaar distorted bas, op volle toeren draaiende drums en bijna krijsende gitaarakkoorden, het zou alleen al genoeg moeten zijn om een extreme hardcore band neer te zetten. Maar daar voegen ze dan ook nog een bijna psychotisch lijkende frontman aan toe. Opgefokt loopt hij over het podium, strompelt hij door het publiek, gaat in de drumkit hangen of op het podium liggen. En dat met een nooit aflatende starre, doodse blik in de verte. Het is een vervreemdend geheel, maar in de basis een hele goede hardcore-act. Vooral tweeluik Burn This Flag en Age Of Nothing zijn prima ram-materiaal. Na iets minder dan een half uur is het ook voorbij. Net zo razend als ze opkwamen zijn ze ook weer verdwenen. Het publiek in de Extase in verbijstering achterlatend. Deze band live zien is een bijna masochistische ervaring. Entertainment gegarandeerd, maar bijna traumatiserend hard en een aanslag op je zintuigen. (CL)
Those Foreign Kids, foto Ingmar Griffioen
THOSE FOREIGN KIDS
Na een busrit en een nog enerverender fietsrit, slalommend door geneugten en uitwassen van het Tilburgse nachtleven is ondergetekende net op tijd in Extase voor 20 minuten Those Booking Foreign Kids. Oftewel voor een fijn potje shoegaze noisy garage van het Haarlems-Amsterdamse duo Marijn Westerlaken en Teun Heijmans, die we in het dagelijks leven kennen als promotors en boekers. Het eigen werk mag er ook zijn. Zo zagen we ze op Popronde 2012 al eens de EKKO leegspelen met een naar A Place To Bury Strangers hintend, vernietigend showtje. Wat dat betreft is het in Extase wat vriendelijker, toegankelijker, meer garage en rock ’n roll en ook voller. Vooruitlopend op album Oh Nothing kwamen ze dit voorjaar met single Ry Gos en na deze harde show is de vraag weer: wanneer in september dropt die tweede plaat op het Geertruida label nu precies? (IG)
WEIRD OWL
TeePee Records kun je kennen als het Amerikaanse label dat de plaat van Death Alley wereldwijd aan de man wil brengen. Of je kent ze van andere goede, meer psychedelische acts als Weird Owl. De band uit New York komt in Extase nogal wazig van de planken, wat ook met de slordige podiumact en de hooded cape van de toetsenist te maken kan hebben. Verder is de zang nogal ongeïnteresseerd, gebruikt Weird Owl veel reverb en nog meer toetsen, Korgs, elektronica, maar ook gerust een fluitje en een tamboerijn. Lekker psychedelische janboel, die vanavond net wat te relaxed klinkt. De respons is ook nogal mwah. “Since it’s sunday morning we might as well start a church service”, grapt de frontman. We moeten naar de trein en wensen de doorzetters in Extase meer uitbundigheid bij het afsluitende J.C. Satan. (IG)
Op naar de slotdag van de Incubate festivalweek! Lees ook de verslagen van woensdag/donderdag met Melvins/Shining, de vrijdag met Converge/Camera/Dope Body en de zondag met Wire/Noveller/Joy/Surfer Blood.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.