“Are you listening to your heart? What happens when it stops? A goodbye?” Rolo Tomassi frontdame Eva Korman windt er geen doekjes om tijdens de opening van dit nieuwe album Where Myth Becomes Memory. De band gaat graag de diepte in, telt vragen en zoekt antwoorden. Ze doen dit reeds zes albums lang en al die tijd eigenzinnig en vrij van hokjesdenken. Deze Engelsen trekken zich niets aan van genres,
De platen die deze editie van Hardhitting Albumreviews besproken worden, komen voort uit de eeuwige zoektocht naar nieuwe muziek uit alle windstreken van de wereld. Gijs Kamphuis daalt vanuit het Zeeuwse land af naar het Franse Montpellier en ontdekt daar de atmosferische black metalband Silhouette. Guido Segers reist de wereld af op zoek naar de betere hardcore en belandt via Groot-Brittannië, de Verenigde Staten van Amerika op de Filipijnen. Op
Ik weet niet of Tobias Forge als Papa Emeritus over helderziende powers beschikt. Vierde plaat Prequelle uit 2018 ging nog over grote plagen zoals de pest die onze geschiedenis hebben gevormd. Enkele jaren later krijgen we te maken met een wereldwijde pandemie. Nieuweling Impera staat in teken van de rise en fall van empires, ondertussen aanschouwen we een oorlog tussen het grote Rusland en Oekraïne. Akelige actualiteit dat volgens de
Het verhaal van Underoath gaat terug tot eind jaren negentig als de band wordt opgericht in Florida. Nu ruim vijfentwintig jaar later, brengt de band ‘pas’ zijn negende studioalbum uit. In de geschiedenis van de band is er eigenlijk nooit stabiliteit geweest. Bandleden komen en gaan. En nadat ook creatief brein en mede-oprichter Aaron Gillespie opstapt heft de band zich in 2013 op. Twee jaar later komt de band terug
Daar is ie dan! Na de veelbelovende singles Ciggie en Bar Fight komen de mannen van Wasted Youth Club met de EP WYC aanzetten. En dat is een lekkere, geproduceerd in het befaamde hok van Katzwijm Studio. Garagepunk op z’n Arnhems, a la Together Pangea, Fidlar en Bass Drum of Death, vervormt tot aangename meezingers. WYC staat nu online, dus treed toe tot de Wasted Youth Club en zet hem
In deze editie Hardhitting Albumreviews worden vier recent uitgekomen albums besproken door vier redactieleden. Uiteraard levert Guido ‘Hardhitter’ Segers een bijdrage en laat hij zijn licht schijnen op het album Assassine(s) van Celeste. Joost Schreurs zet zijn tanden in Resentment is Always Seismic – a final throw of Throes van Napalm Death en Ingmar Griffioen legt uit waarom hij warme gevoelens koestert voor de debuutplaat van Supersonic Blues. Tim Aarbodem sluit
De afgelopen dagen gonsde het in de uitgaanswereld. Onder de noemer ‘De Nacht Staat Op’ gooiden poppodia en discotheken in heel Nederland afgelopen zaterdag de deuren open voor ouderwetse pre-corona dansavonden. In strijd met de nu nog geldende coronabeperkingen, dus de stoerste burgemeesters van het land waarschuwden dat er gehandhaafd zou worden. Er werd al gauw gedreigd met dwangsommen, tot soms wel 50.000 euro als de zalen na 22:00 uur
Hoe ver een reis je ook brengt, het thuiskomen is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Vanuit het Canadese Quebec is een jong viertal al in 1982 op reis gegaan door ruimte en tijd. Avonturen die hen lieten kennismaken met merkwaardige afzichtelijke wezens, brute oorlogen, onafwendbare instortingen van planeten, het samensmelten van techniek en biologie, en de impact van propaganda en desinformatie. Een nietaflatende stroom kwalitatief hoogwaardige en compleet originele
Onvermoeibaar is nog steeds de shitload aan nieuwe muziek en dat is maar goed ook, want het blijft toch een zeer gewenste afleiding van de never ending story called corona. We duiken de tweede maand van dit jaar in met een serie verse hardhitting albumreviews van recensenten Guido Segers en Joost Schreurs. De heren hebben hun oor te luisteren gelegd en een oordeel geveld over de laatste producties van vier
We marcheren vol goede moed het jaar tweeduizend tweeëntwintig in. Vooralsnog lijkt het erop dat ‘het virus’ ook op dit jaar weer een stevige stempel zal drukken, in ieder geval voor ons als muziekliefhebbers, maar we houden goede hoop op betere tijden. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar amper twee jaar geleden was corona nog een ver-van-ons-bedshow in China. Inmiddels is de pandemie veel mensen niet in de koude kleren
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.