Tag "Review"
Als schrijvende muziekfreak met een platform krijg je over het algemeen zoveel verschillende acts en mogelijke hypes over je uitgestort, dat je jezelf in een zelfbeschermende luxepositie kunt begeven dat iets dat jou op enige wijze triggert meer dan waarschijnlijk de moeite waard van je beperkte aandacht is. Je kunt dat typeren als lui, of nog erger: arrogant. Het is kortgezegd vooral praktisch. Want op het moment dat door welke
Lees verder..
Belangwekkende muzikale hekserij als rijzende hoop richting een nieuwe tijdsgeest Dat is nogal een ondertitel om een recensie mee te beginnen, of niet dan? Reden hiervoor is vooral het overdonderende vermogen van een debuutalbum, dat je bewust weet te maken van de eventuele kortzichtigheid, en je zodoende dwingt om niet te vervallen in het gemakkelijke valkuilenjargon van ‘all-female-band, hoor eens wat leuk’, bijvoorbeeld. Überhaupt gaat het in dit geval over
Lees verder..
Het Finse drone/doom metal-gezelschap Dark Buddha Rising komt goed tien jaar na zijn debuutalbum, I genaamd, met de aansluitende EP II. In de tussenliggende periode brachten de Suomi´s al vijf platen uit, waarvan vijfde langspeler Inversum (2015) de eerste was bij Neurosis’ eigen platenlabel Neurot Recordings. 20 april zal de tweede release zijn, een dag nadat de band op Roadburn samen met landgenoten Oranssi Pazuzu een speciaal voor het festival
Lees verder..
Een paar dagen terug was het nog At The Gates op het grote podium van 013, maar vanavond zien we At The Drive-In. De Amerikaanse post-hardcoreband gaf er jaren terug de brui aan, kwam weer even bij elkaar en uiteindelijk volgde in 2016 de echte comeback. De tournee voerde deze zomer nog langs onder meer Lowlands. Vanavond staan ze dus in Tilburg en wij zijn erbij. Tekst: Guido Segers, foto’s:
Lees verder..
Groningen heeft er in zijn harde scene een interessante band bij. De stadjers van Onhou (opgericht voorjaar 2016) komen op hun debuut-EP met zware post-metallende sludgy doom die, inclusief sfeerversterkende synths, prettig weinig licht doorlaat. Het neerzetten van duistere atmosfeer is de vijfkoppige formatie zeker toevertrouwd. De band bestaat namelijk uit (ex-)leden van het overwegend donkere klanken voerende Ortega, Wolvon, Grinding Halt, Killteam en Lords of Gravity (laatste twee bestaan
Lees verder..
Een band op de laatste dag van hun tour zien is altijd een beetje spannend. Het kan namelijk twee kanten op. Óf de band vindt het na maanden toeren wel welletjes, óf je krijgt een waardig afscheidsfeestje waarbij de bandleden nog een keer willen knallen. Gelukkig gaan The Menzingers vanavond in een zo goed als uitverkochte Melkweg Oude Zaal voor optie nummer twee. Met nieuwste plaat After The Party –
Lees verder..
Na onze recente bespreking van de albumrelease van Morvigor, nu opnieuw de aandacht voor een ongetekende Nederlandse band. En wel voor Torrential, dat nog maar goed een jaar terug uit de Friese klei werd getrokken. De vier mannen tellende formatie maakt uitdagende, met regelmaat buiten de lijntjes kleurende post-hardcore die ergens tussen de sound van Converge en die van Botch in zit. De vier tracks van het op 11 oktober
Lees verder..
Al vijf decennia reist het circus dat Alice Cooper heet langs de podia van de wereld. Inmiddels bracht de koning van de shockrock de 27ste plaat uit in juli. Er zijn er niet zoveel die op een zelfde hoogte verkeren en op maandagavond is de zanger weer eens in het land. Tekst: Guido Segers, fotografie: Paul Verhagen Het publiek valt meteen op, want ook dit lijkt een goede vijf decennia
Lees verder..
Een avondje Queens of the Stone Age in een uitverkochte Ziggo Dome? Tuurlijk, waarom niet? Graag zelfs! Josh Homme en zijn majestueuze makkers staan namelijk al jaren garant voor een potje stevige (stoner-) rock. Na een absentie van drie jaar op het Nederlandse podium en de nieuwe plaat Villains is het publiek van 17.000 man dan ook in afwachting van een rockfestijn. Attentie overigens: een visuele representatie is helaas niet
Lees verder..
De EP van Charlie & The Lesbians dendert de huiskamer in als een wasmachine met een baksteen erin. Mijn haren zijn steil achterover geblazen, de ogen rollen door de kassen tegen die kloppende aderen aan. Het is een beetje als die eerste keer dat ik Death From Above 1979 live zag (Metropolis 2005), of eigenlijk: zoals elke keer dat je de Eindhovense band tekeer ziet gaan. Altijd belangrijk om die
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.