The dust has settled…we gingen naar Roadburn, niet zeker wat te verwachten. Maar Roadburn zou Roadburn niet zijn als het niet verrast, elk jaar weer. In veel opzichten was deze editie verrassender dan ooit. En dat blijft toch wel die Roadburn-ervaring! Sterker nog, hoe we in die vier dagen zoveel vette shows hebben gezien is ons een raadsel en iets dat weinig festivals kunnen bewerkstelligen. Er was grote kritiek op
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie: Roy Wolters en Paul Verhagen OSSAERT De laatste loodjes zijn altijd het zwaarste, dus ietwat gesloopt starten we de vierde festivaldag op zoek naar wat rust en bezinning en komen we uit bij de zondagsmis van Ossaert. Veel rust zullen we hier echter niet vinden aangezien de Zwollenaren deze dag gitzwart kleuren met hun black metal. Gehuld in face paint, gewaden en omgekeerde kruizen pompen
Het is inmiddels traditie bij Roadburn: de Q&A’s met artistiek directeur Walter Hoeijmakers en pers en communicatie manager Becky Laverty. Steevast een interessant stukje achter de vele radertjes die draaien bij het ontstaan van Roadburn, evenals een blik op de passie waarmee de organisatie elk jaar een vooruitstrevende editie neerzet. Maar ondanks dat we er inmiddels drie fantastische dagen op hebben zitten op de zondag, is Roadburn 2023 niet zomaar
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie Roy Wolters en Paul Verhagen DUMA & DEAFKIDS Het Keniaanse Duma gold vorig jaar nog als een van de hoogtepunten van het festival met hun geheel eigen elektronische variant van black metal. Dan lijkt ditmaal een samenwerking met het Braziliaanse Deafkids een gouden greep om de chaos helemaal compleet te maken. Maar het resultaat is meer een soort groovende psychedelica die wat meer naar bands
Als je me een paar jaar geleden verteld had, dat ik op Roadburn naar een opera zou kijken, had ik je voor gek verklaard. Maar met een nieuwe koers komen niet alleen nieuwe muziekstijlen kijken, maar ook andere kunstvormen als theater behoren inmiddels tot de mogelijkheden. Niet dat de stap enorm ver is na shows van Lingua Ignota en Liturgy afgelopen jaar op de main stage, maar we hebben ditmaal
Tekst: Wybren Nauta en Waldo Volmer / Fotografie: Roy Wolters en Paul Verhagen ASHENSPIRE Lastige clashes in een tijdschema zijn onvermijdelijk op Roadburn. Toch is in de middag de keuze tussen Bell Witch en Ashenspire meteen een lastige, maar met een plaat als Hostile Architecture op zak valt de keuze al snel op het Schotse gezelschap. Gehuld in een kilt en ontbloot bovenlijf zijn met name zanger Rylan Gleave en
Waar Roadburn vorig jaar onder de noemer ‘Redefining Heaviness’ vooral zijn koers leek te wijzigen, gaan we dit jaar op volle kracht vooruit in deze nieuwe richting. Het festival lijkt resoluut een keuze te maken om de heavy scene een meer diverse plek te maken, waarbij er niet langer exclusief witte mannen op het podium staan en er meer ruimte is voor muzikale experimentatie. Dat dit op enige kritiek stuit
Begin 2020 togen we voor een reportage naar de Metal Factory in Eindhoven. Het werd een inspirerend bezoek aan thuishaven Dynamo, waar we in de oefenruimtes spraken met vijf uitverkoren muzikanten in opleiding en hun begeleider Michel Nienhuis (bekend van onder meer Exivious, Dodecahedron en Autarkh). Het klonk al aardig goed, maar de spanning stond er niettemin op. Niet zo gek, want de band werd als onderdeel van een ‘educatietraject’
De week der weken is weer aangebroken: de week waarin Roadburn Festival plaatsvindt. Het is weer vier dagen lang een overdadig muziekfeest, of vijf als je de woensdagse Spark (preparty) meepakt, waarin je weer kan laten grijpen door alles van atmosferische black metal en dark-hiphop tot Krautrock, dampende elektronica en kiezelharde grindcore. Folk of darkwave vraagt u? Jazeker, ook dat is op voorraad. Geen zorgen. We hebben er ook al
Mac Kennedy is de frontman en eigenlijk de bedenker van Poison Ruïn uit Philadelphia, Verenigde Staten. Een opvallende band die een protestpunk-vibe combineert met dungeon synth en black metal-vibes. Het blijkt dat dit helemaal niet zo’n uitgedacht plan was. Sterker nog, Mac wilde met Poison Ruïn juist niet in specifieke genretermen denken. Daarom klinkt het misschien zo bijzonder, en tegelijk zo aantrekkelijk. Tekst: Guido Segers We spreken elkaar online. Poison
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.