We marcheren vol goede moed het jaar tweeduizend tweeëntwintig in. Vooralsnog lijkt het erop dat ‘het virus’ ook op dit jaar weer een stevige stempel zal drukken, in ieder geval voor ons als muziekliefhebbers, maar we houden goede hoop op betere tijden. Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar amper twee jaar geleden was corona nog een ver-van-ons-bedshow in China. Inmiddels is de pandemie veel mensen niet in de koude kleren
Dikke sludge, prog en classic rock; dat is wat je van OHHMS kan verwachten. De groep uit Canterbury dook het afgelopen jaar steeds nadrukkelijker in ons blikveld, of ehm steeds bruter in onze oorschelp. Na een serie EP’s verscheen in maart dit jaar het album The Fool bij Holy Roar Records, voorafgegaan door The Hierophant een track die ruim 21 minuten ongenadig doordendert. Het razende The Magician is een wat
Neem een fraai openluchttheater midden in het Limburgse Valkenburg. Zet daar in de zomer een rijtje goede progrockbands neer en je hebt al snel een succesformule. Althans, dat blijkt in ieder geval direct uit de kaartverkoop. Op de drukke festivalkalender weet het nieuwe Midsummer Prog Festival dusdanig indruk te maken dat het maanden van tevoren uitverkoopt. Een kleine nuancering is wel op zijn plaats, aangezien er ‘slechts’ plaats is voor
Anathema is een goed voorbeeld van een band die door de jaren heen een behoorlijke stijlverandering heeft ondergaan. In de vroege jaren negentig had het collectief uit Liverpool samen met gelijkgestemden My Dying Bride en Paradise Lost een pioniersrol in de Britse doom metal. Een type doom dat een toen niet eerder gehoorde match aanging met death metal. Anathema leverde doom-klassiekers Serenades (1993) en EP’s The Crestfallen (1992) en Pentecost
Om de een of andere reden halen we altijd de bands Trans Am en Pontiak door elkaar… Waarschijnlijk iets met een grote collectie modelautootjes en te veel Smokey and the Bandit en andere Burt Reynolds’ films. Om het voor eens en voor altijd (…) duidelijk te maken: Trans Am is de klassieke post-rockband die begin jaren negentig hardcore begon en ook met new wave en classic rock experimenteerde. 22 april
De integrale albumperformance doet het goed de laatste jaren. Vooral als er dan weer eens een legendarische plaat ten gehore gebracht wordt. Bijvoorbeeld Dream Theater dat ‘Images & Words’ in zijn geheel opgevoerd. Dat wil wel in de grote zaal van 013. Tekst Guido Segers, foto’s Rob Sneltjes De tand des tijds heeft de progmetal van Dream Theater niet doorstaan. Goed, de band maakt nog altijd de dienst uit in
Het Stockholmse Opeth liet in 1995 met debuutplaat Orchid een frisse wind door de death metal waaien. Het album kende een toen nog eigenzinnige mix van death en black metal. De Zweden liepen het plezierig recalcitrante pad verder af, bezaaid met progressieve tendensen. Een tussentijdse mijlpaal werd bereikt op Blackwater Park (2001), dat Opeths perfecte symbiose bleek van death metal en prog. Weer een aantal platen later ging vanaf Heritage
Dag argeloze wereld, enter Anciients. Vier mannen uit Vancouver, Canada die laveren tussen progmetal en -rock en dat op zo’n overweldigende en extreme manier serveren dat je zomaar weggeblazen wordt als Kenny Cook z’n strot opentrekt. Dit gaat bijna richting apocalyptische black denk je net, maar dan komt die melodieuze zangpassage en een pak meeslepende en repetitieve songstructuren. Progressive kan je het noemen, in alle veelzijdigheid die die term kan
Een heavy Jelly Jam trekt onze aandacht en dat is niet alleen vanwege de leden van het gezelschap: Ty Tabor op zang/gitaar (van King’s X), bassist John Myung (Dream Theater) en drummer Rod Morgenstein (Dixie Dregs). Het progrocktrio komt met deze heavy track in de aanloop naar het vierde albumn Profit. Die conceptplaat komt 27 mei uit via Mascot Label Group en vandaag luister je vast naar Water. Check het
Nog een albumprimeur op NMTH! En met reden: Het Franse Hypno5e laat je de hele derde plaat Shores of The Abstract Line horen. Het experimentele prog-kwartet specialiseert in filmische metal waarin soundscapes geregeld onderbroken worden door brute breaks en gesproken stukken. Spannend werk inderdaad, waarvan we in december nog het ruim 12 minuten durende voorproefje In Our Deaf Lands kregen. Dat smaakte zeker naar meer en vandaar dat we je
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.