Voor de niet-kenners: Death SS is een legendarische band die je niet over het hoofd kunt zien als je terugkijkt op de geschiedenis van de heavy muziek. De naam – altijd omgeven door verwarrende controverse – staat voor In Death of Steve Sylvester (snap het, (S)teve (S)ylvester). De band werd opgericht in 1977, maar het duurde tot 1988 voor de band een eerste album uitbracht na een reeks demo’s en
Het spreekwoord ‘Twee zielen, één gedachte’ kan wat betreft een review over het laatste maaksel van Limp Bizkit door de plee gespoeld worden. Daar waar de één een nostalgisch gevoel overhoudt na drieëndertig minuten Fred Durst en consorten, kan de ander alleen maar fantaseren over de hoeveelheid tosti’s die hij kan kopen voor het geld dat hij bespaart door het album Still Sucks vooral níet aan te schaffen. We laten
‘There are two types of people in the world: people who like heavy metal, and dicks’ Het is de start van een reis door de geschieden van heavy metal met een nadrukkelijke nadruk op de term ‘een’, niet ‘de’ (A history niet THE history, wat sommige boze reviewers gemist hebben). O’Neill is zelf een hardop bevooroordeelde metalhead, die ondanks het feit dat Metallica zijn favoriete band is, er bijna niets
Holy fuck… Je knippert met je ogen en het is vroeg donker, de bladeren van de bomen liggen kansloos op een eindeloos natte ondergrond en Sinterklaas ligt al op de loer. We hakken dus met frisse tegenzin de maand november open en proberen houvast te krijgen door onder te dompelen in een warm bad harde muziek. Het najaar is gelukkig een periode waarin de aanvoer van nieuwe muziek floreert en
Deze editie van de Hardhitting Albumreviews kunnen we wel scharen in de categorie licht schizofreen. Het drietal recensenten had duidelijk een zeer uiteenlopende gemoedstoestand bij het uitzoeken van een te recenseren onlangs uitgebracht album. Guido Segers schiet van duistere jazz van The Lovecraft Sextet naar de Noorse metal van Enslaved. Never Mind The Hypes jongste telg in het team Martijn Welzen zet zijn platenspeler meteen in de fik met het
Friesland vind ik altijd een fascinerende plek. Misschien is het een stukje jaloezie op het eigene en het cultureel unieke. Misschien ook wel een stukje provinciale sympathie, ik zou willen dat Brabant zo’n eiland was binnen ons land. Wat ik niet wist, is dat Friesland de grens over gaat. En niet alleen in de regio die Ostfriesland heet, er is meer en dat brengt me bij Friisk. Uit Nordfriesland, en
De euforie van de afgelopen edities Soulcrusher en Sniester dreunt nog door binnen de redactie van Never Mind The Hype. Wat een feest om weer live muziek te beleven en met blauwe plekken op de armen van een good old fashion mosh pit te ontdekken de volgende ochtend. Maar goed… Dat de live shows weer op gang komen, betekent niet dat de Hardhitting Albumreviews op een laag pitje komen te
Alles wat goed is, komt snel. Deze keer hoeven we niet lang te wachten op de eerste vrijdag van de maand, want 1 oktober is het gelijk raak! Het is namelijk weer Bandcamp Friday. Misschien heb je inmiddels je eerste sta-concert al achter de rug, of heb je het vorige weekend nog een festivalletje meegepikt. Het lijkt erop dat we als muziekliefhebbers langzaam maar zeker de moeilijke coronatijden achter ons
Het weer zit alleszins mee tijdens deze verjaardagseditie van Prophecy Fest. Nu merk je daar niet zoveel van in een grot, maar het kan in het Höhnetal fris zijn in de ochtenden. Het gaat er gemoedelijk aan toe op het festival dus afgezien van wat foute schlager op de camping rond een uur of negen in de ochtend, is het rustig. Prima, want dan zijn we helemaal klaar voor de
Het label Prophecy Productions bestaat vijfentwintig jaar en ze gaan het verdomme niet laten gebeuren dat hun feestje in 2021 afgepakt wordt. Daarom vindt Prophecy Fest gewoon plaats, met de nodige aanpassingen, in de grot bij het Duitse plaatje Balve. En ik zei het in 2019 (het is een tweejaarlijks festival, in het tussenjaar doen ze het in de VS) al, wat is er nou vetter dan een festival
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.