Waar Roadburn vorig jaar onder de noemer ‘Redefining Heaviness’ vooral zijn koers leek te wijzigen, gaan we dit jaar op volle kracht vooruit in deze nieuwe richting. Het festival lijkt resoluut een keuze te maken om de heavy scene een meer diverse plek te maken, waarbij er niet langer exclusief witte mannen op het podium staan en er meer ruimte is voor muzikale experimentatie. Dat dit op enige kritiek stuit
Deze week lijken dan eindelijk de eerste serieuze tekenen van de lente zich aan te dienen, na weken van depressief makende regen. Net op tijd, want als jullie dit lezen, is het festivalseizoen officieel van start gegaan in Schijndel, waar Paaspop vandaag de poorten opent. Maar wij van Never Mind The Hype worden in de maand april natuurlijk vooral opgewonden van dat andere festival dat over twee weken iets westelijker
Doomstad-alumni Esben and the Witch met een nieuwe track, die weer heerlijk onheilspellend uit de speakers rolt. Met een vleugje goth en gloom, zoals we dat van Chelsea Wolfe ook zo goed kennen en waarderen. Dull Gret staat op het aanstaande album, een langspeler waar we zeer naar uitkijken. Season Of Mist brengt die plaat, die Nowhere gedoopt is, op 16 november uit en preorderen kan via deze link. Het
Niet te geloven haast; na alle, ja echt maandenlange voorpret zit die derde Doomstad er alweer op. De avond vloog voorbij dankzij bevlogen optredens van het Nijmeegse MNHM, de Groningers van Ortega en het Engels-Berlijnse Esben and the Witch, dat afsloot met de in verhouding lichtste kost, maar wat was het mooi en wat kwam dat broeierige brouwsel van atmosferische post-rock, gothic en ambient noise diep binnen dankzij de opbouw
No rest for the wicked. Terwijl een kwart van Nederland naar andere, veelal zonnige oorden is vertrokken of in eigen land het badlaken, de hangmat of tent heeft uitgestald, wordt er op de burelen van NMTH en EKKO hard gewerkt aan een vervolg op twee geslaagde DOOMSTAD-edities in de Utrechtse poptempel. Na een droomstart met OBESE, DOOL en Steak Number Eight en de waardige en meer experimentele opvolger met Briqueville, Uniform en The Body, is er wederom
Roadburn verdeelt het lekkers in grote, behapbare porties, dit keer strooit het festival met 28 nieuwe namen. Daartussen zitten kanjers als US black metal-bazen Wolves In The Throne Room, de Britse doom metal-iconen My Dying Bride en David Tibet (Current 93) en Youth (Killing Joke) zullen optreden als Hypnopazuzu en doen dat op de Afterburner (zondag) met het eerder aangekondigde ULVER. Memoriam blaast nieuw leven in death metal, Jacob Bannon
Opvallende band dat Esben and the Witch. De groep uit Brighton maakte al drie albums, die aanvankelijk meer onder dramatische rock of gothic pop te scharen vielen. Gaandeweg ontwikkelde het duo die duistere zijde verder en verder. Zo hoorden we op Sylvan, de eerste track die van deze vierde plaat loskwam, een spookachtig stuk atmosferische post-rock dat pas na ruim negen minuten loskwam. Langzaam maar zeker zuigt de groep je
We zagen Esben and the Witch op festivals van Le Guess Who? tot London Calling en Incubate voorbijkomen, maar de band was nooit echt blijven hangen. Geen idee waarom, maar de groep uit Brighton doet een nieuwe poging ons te veroveren met Sylvan. Post-punk dachten we, maar nee deze spookachtige track kruipt langzaam doch geleidelijk in de schedel en onder de huid. Atmosferische post-rock die pas na negenenhalve minuut tot
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.