We gingen heel lekker op Post Human: Survival Horror hier bij NMTH HQ! De van oorsprong metalcoreband Bring Me The Horizon heeft weer een uitstekende mix van oud en nieuw gemengd tot een sterke release, zoals te lezen in onze review. Vandaag verschijnt die dikke EP op cd, vinyl en cassette, en dat moeten we vieren! Omdat moment nog extra mooi te maken hebben we daarom een wel hele dikke
Zware tijden zorgen voor een shitload aan emoties. Een band die dat dan ook altijd goed als uitlaatklep heeft weten te gebruiken is Bring Me the Horizon. Muzikaal pakten ze het de laatste jaren anders aan, met wisselend resultaat, maar de groei als band is er hoe dan ook en dat siert ze. Van deathcore in den beginne tot elektronische nu-metalcore anno 2018 in de vorm van laatste langspeler amo.
Het is toch eigenlijk heel bijzonder hoe de sound van Bring Me The horizon geëvolueerd is. Het debuutalbum Suicide Season dateert alweer uit 2007 en was nog een heftige deathcoreplaat, maar de songwriting werd meer en meer verfijnd, de sound gestroomlijnder en het experiment groter. Amo uit 2019 deed ons even slikken met een iets te hoog popgehalte, maar het is een experiment waar de heren duidelijk van geleerd hebben:
We zeggen het eerlijk: de samenwerking van Bring Me The Horizon met Yungblud leidde hier op de redactie op voorhand tot wat hevig fronsende wenkbrauwen. De Engelse metalband bewandelde de afgelopen jaren uiteenlopende metalen paden en een combinatie met die jonge, met Britrock, poppunk en ska flirtende landgenoot… dat moest toch haast wel leiden tot een op de mainstream toegesneden behapbare single. Niet dus. Vooroordelen hard gelogenstraft, want Obey is
Het is 2020, de muziekindustrie ligt plat en vele muzikanten gaan, of moeten, thuis aan de slag. Dat laatste is ook het geval voor Bring Me The Horizon. De Sheffieldse… eh.. metalcoreband? Deathcore? Electropop? Elektronica-act? Hoe dan ook: BMTH is terug met een single en opvallend genoeg zijn elementen uit hun oudere sound te horen, terwijl hun nieuwere popgeluid ook veelvuldig om de hoek komt kijken. Hij heet ‘Parasite Eve’
”It’s the most wonderful time of the year…” En die tijd betekent ook lijstjes, heel veel lijstjes! Want hoewel er zeker een argument gemaakt kan worden tegen het arbitrair rangschikken van muziek, zoals te lezen in de scherpe column van onze Barry Hofstede laatst, blikken we ook dit jaar weer vrolijk terug met de beste albums en shows van 2019! We gingen natuurlijk weer een hoop festivals en concerten af,
Hardhitting Albumreviews right back at ya! Editie 5 van deze serie biedt vier internationale releases. In de enorme stroom aan langspelers die uitkomt is het nog moeilijk kiezen, of althans: om het tot vier reviews te beperken. De keuze is gevallen op een band die de eerste dag van Roadburn 2019 afsluit, een groep die voor Pinkpop geboekt is en twee bands die we op Graspop aan het werk gaan
Wat is er allemaal aan de hand in nu-metal land? Rage Against the Machine bassist Tim Commerford verontschuldigt zich voor Limp Bizkit. De ene na de andere act maakt een comeback. Slipknot kondigde eerder een break aan, maar blijkt toch weer naar Europa te komen en de gloriedagen van Linkin Park lijken te herleven dankzij Bring Me the Horizon. De mannen uit Sheffield hebben een nieuw album uit en kruipen
That’s The Spirit heet het net verschenen vijfde album van de Britse rockband Bring Me The Horizon. De mannen uit Sheffield begonnen in 2003 als metalcoreband en zijn intussen groot geworden, heel groot. Zie de show op Reading Festival onderaan ter illustratie. Met een major platendeal op zak is de sound langzaam opgeschoven richting alternative rock en metal. That’s The Spirit kwam deze vrijdag (18-9) uit (luister op Spotify) en
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.