Oh jawel, de NMTH-crew is geland in Antwerpen voor weer een editie van Desertfest Belgium. We reizen eigenlijk ieder jaar in oktober af naar muziekcentrum Trix voor drie dagen vol desert-, psych- en meer heavy rock plus de nodige metal. Wat ook elke editie vaste prik is: stapvoetse frustratie in meerdere files op de route naar het zuiden. Gelukkig hebben we er een prettige roadtrip-playlist bij en dito gezelschap. Let’s
Antwerpse instrumentale post-rock meets kattenfilmpje! Of beter: Meets an “epic tale of a mother cat and her three little kittens”. De bloedspannende farmhousethriller (pas op voor die kip! En die hond dan?!) dient natuurlijk ook ter introductie van deze band en die mag er zijn en gekend worden. Those Who Didn’t dus. Met (ex-)leden van Grimmsons, King For A Day en The Girl Who Cried Wolf. Het viertal leverde in
Dat er in België veel meer kan dan in Nederland en veel meer ondernomen wordt op het culturele vlak tijdens de COVID19 pandemie, is wel bekend. Wanneer je in Vlaanderen niet aan de deur kan testen of hoeft te bewijzen dat je ‘clean’ bent, gelden er wel regels. Dat is niet anders bij het Catacombfest Open Air op deze zaterdag in Wilrijk. Ruim op tijd en duidelijk is er op
Heeft BEAR nog enige introductie nodig of zullen we zo die video erin knallen zodat je meteen omvergekegeld en overtuigd bent? Hm. Laten we sowieso wat tekstueel kader geven aan het geweld van de brute Belgen. BEAR dus, onder meer verantwoordelijk voor het aan gort spelen van NMTH-powered podia op Roadburn en Complexity Fest, en echt een band waar live geen enkele maat op staat. Gezien hun oncontroleerbare neiging om
We leven momenteel in onzekere tijden met een wereldwijd virus dat nog lang niet met ons klaar lijkt. Iedereen heeft er last van en de maatregelen worden steeds strenger. Heel ons sociale leven lijkt wel op z’n gat te liggen. Geen sportevenementen, geen bioscoopbezoeken en voor de muziekliefhebbers geen live concerten. Gelukkig borrelt er bij de bands zelf een hoop spontane creativiteit naar boven. Zo ook bij Fleddy Melculy, de
Een nieuwe herfst, een nieuwe editie van Desertfest Belgium! Op naar Antwerpen dus. De Trix is ingericht voor alweer de zesde editie van het festijn, dat steeds breder is gaan programmeren. Dat zal deze eerste festivaldag meteen onderstreept worden, met name door de headliner. Maar voor het zover is introduceren we het nieuwe Desertfest-verslaggevings-format met een Top 5 per dag, aagevuld met Wat verder opviel, De foto van de dag
Klabammm, bijna tijd voor Desertfest Belgium. Van vrijdag 18 tot en met zondag 20 oktober gaat de dikke woestijnfuif aan in drie zalen van de Antwerpse Trix. Het is kortom tijd voor de jaarlijkse Borgerhout Bash en daar blikken we bij NMTH natuurlijk vol vuur op vooruit. Overigens staat de term Desertfest al een tijd niet meer garant voor enkel een bak stomende stoner, ook doom, sludge en nog veel
Nu hebben wij de voorbije jaren van tal van Belgische geneugten mogen snoepen, ook dankzij de firma RuffStuff die drie Roadburn-jaren in de Cul de Sac optuigde, en zeker ook dankzij Eurosonic, Incubate, Le Guess Who? en tal van andere festivals. Ook reisden we al enige malen af naar Graspop en Sjock Festival en al driemaal naar Antwerpen voor Desertfest. In de Trix zagen we Belgen als Steak Number Eight,
Na de zoveelste (letterlijk) koude douche slingeren we in een zeldzaam productieve bui zo het zaterdagverslag online en spoeden ons naar buiten. Daar wacht namelijk de zon en voor je het weet staan we alweer binnen tussen de zwarte T-shirts en leren jekkies te zweten. Eerst dus maar even verpozen op het Koningin Astridplein, waar ze naast een bijzonder fraai station en een Zoo met bij de entree echte roze flamingo’s
Right, het woestijnzand van de vrijdag is neergedaald. Dankzij een acceptabel aantal uur in de hostel bunk, een ontnuchterend koude douche en achterlijke hoeveelheden cafeïne zijn we weer helemaal bij. Dus stappen we vol goede moed dwars door de zonovergoten wijk Borgerhout naar de Trix, én met Sasquatchs Bringing Me Down (soundtrack van de vrijdag) nog stevig tussen de oren verankerd. Tekst: Ingmar Griffioen / Fotografie: Roy Wolters Lees ook:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.