We schrijven april 2021 en 13 maanden in een covid-lockdown-nachtmerrie zijn digitale festivals helaas een bekend fenomeen. Van welkome pleister tot noodzakelijk kwaad, de beleving van het online aanbod kan verkeren, maar dankzij een voortreffelijke opzet opende de jongste ESNS-editie vele ogen en oren, onderwijl Europees talent een broodnodig platform biedend. We kijken dan ook zeer uit naar het eveneens ambitieus opgezette Roadburn Redux, dat vandaag langzaam opstijgt en alles in zich lijkt te hebben om ons tot zondag ferm op Planet Roadburn te houden.

Het programma is – zoals we van het Tilburgse festival gewend zijn – duizelingwekkend veelzijdig en het hangt ook nog eens aan elkaar van exclusieve albumshows en compositieopdrachten (beide live vanuit 013), online sessies (oa van Svart Records) en exclusieve online albumpremières. We vroegen onze crew om jullie te gidsen door de duisternis van dat gigantische aanbod. De vele tips van hoofdredacteur Merijn Siben, eindredacteur Ingmar Griffioen en redacteuren Guido Segers, Timothy Aarbodem, Steve Gröniger, Wybren Nauta en Joost Schreurs vind je hieronder op chronologische volgorde. Daarbij hebben we GOLD ‘per ongeluk’ tweemaal getipt en dat kan maar een ding betekenen toch??

Extra Extra Tip: Vrijdag 13.00 – Douwe Dijkstra Documentary
In samenwerking met Roadburn heeft NMTH een videoreportage gemaakt van Douwe Dijkstra, de Groningse posterartiest (van onder meer Vera en Knetterijs) die ook het artwork van Roadburn 2020 ontwierp. Douwe nam ons onder meer mee in de kunst van het zeefdrukken. Morgen vanaf 13.00 te zien via deze link.


DONDERDAG

19.20 – Svart Sessions: Kairon; IRSE! performing Polysomn
Met een bandnaam die klinkt als de laatste woorden in een onheilspellend Grieks ritueel om een of ander kosmisch monster te ontbieden is Kairon; IRSE! een van de groepen om in de gaten te houden dit jaar op Roadburn. Vorige plaat Ruination was al een cultklassieker vol onnavolgbare loopjes en proggy gekkigheid en hun laatste plaat Polysomn is evengoed weer een wonderlijke vlucht uit de werkelijkheid. Voor alle liefhebbers van de fijnere Finse psychedelica zeker een absolute aanrader. (Wybren Nauta)

20.50 – An Autumn For Crippled Children
Toch een van de vreemdste black metalbands van Nederland. Is het wel black metal? Maakt dat uit? Geen idee, maar deze videopremière zou ik zeker even meepakken. (Guido Segers)

VRIJDAG

14.30 – Doctors of Space
Scott Heller a.k.a. Dr Space (van o.a. Øresund Space Collective) is al jaren een graag geziene gast op Roadburn, zowel in het publiek als op het podium, en weet met zijn modulaire space, toongenerator set-up de jams tot grote hoogtes te brengen (remember JOY in Cul de Sac, 2018?). Dit keer gaat hij de samenwerking aan met Martin Weaver, de legendarische gitarist van Wicked Lady en Dark. Zijn rauwe fuzzsound is ongekend op de underground culthit Run The Night! (Timothy Aarbodem)

17.40 / 19.30 – GOLD – The Shame Should Not Be Mine
17.40: Documentaire
19.30: Live Performance
Al jarenlang weet GOLD op zowel plaat als op het podium indruk te maken als een van de beste Nederlandse rockbands van het moment. Albums als No Image, Optimist en hun laatste Why Aren’t You Laughing? passeren regelmatig de speakerset thuis, dus ik kijk erg uit naar een speciale commisioned piece getiteld This Shame Should Not Be Mine. Zoals de titel al doet vermoeden, wordt dit een erg persoonlijke performance, geschreven door Thomas en Milena tijdens de lockdown en aanstaande vrijdag gespeeld door de volledige band, inclusief een docu vooraf. Erg benieuwd! (Merijn Siben)

De Rotterdamse post-rockers GOLD hebben de afgelopen 10 jaar een geheel eigen stijl ontwikkeld door elementen van occulte rock, shoegaze, post- en black metal te mixen. Speciaal voor Roadburn Redux is GOLD gevraagd om een muziekstuk te schrijven dat morgenavond voor het eerst uitgevoerd zal worden. Zangeres Milena Eva verklapt al dat het een heel persoonlijk stuk is geworden. Tijdens de lockdown van de afgelopen 13 maanden had ze alle tijd om te bezinnen en na te denken. Oude geheimen en trauma’s die lang waren weggestopt, kwamen weer boven en Milena wist ze nu een plekje te geven door erover te schrijven. We kunnen morgenavond dus iets unieks en bijzonders verwachten van GOLD. (Joost Schreuers)

18.15 – Album Premiere: The Devil’s Trade performing The Call of the Iron Peak
Ik weet niet of er muziek is die beter past bij een jaar in je huis opgesloten zitten dan deze vrijheidshunkering, gegoten in een Hongaars folksausje, uitgevoerd in een oude steengroeve door een van de meest melancholische en gepassioneerde zangers die ik kan verzinnen. Ja, dit is echt heel goed. Lees ook even het interview en ga er goed voor zitten. (Guido Segers)

19.10 – Jo Quail
Even andere koek dan de zware geluiden op het festival, maar zeker niet minder passend! Jo Quail heeft inmiddels aardig wat naam gemaakt als celliste, niet alleen vanwege haar solowerk, maar ook nog eens met haar fantastische bijdrages bij MONO, Winterfylleth en Myrkur. Composities gebracht met hart en ziel, moeiteloos meeslepend en emotioneel. Dit verdient even al je aandacht om 19:10 vrijdag. (Merijn Siben)

20.15 (+ zaterdag 1:15) – Algiers
Ik kan mezelf nog goed heugen dat ik bij de start van NMTH in 2015 helemaal geobsedeerd was door het debuut van deze gasten. Met name de intensiteit van de track Blood liet mij dusdanig wezenloos achter dat ik er echt even van moest bijkomen. Een flinke bak aan elektronische productie die langs soul, blues, no wave, post punk keihard is geïnjecteerd met een flinke dosis urgente sociaal-politieke-maatschappijkritiek. Als avant-gardistisch activisme een muzikale equivalent zou hebben, dan is dit de act die dat het meeste voorstaat. De vraag was destijds of dit binnen de scope van het platform zou vallen. Bij deze het antwoord van Roadburn… (Steve Gröniger)

21.40 – Polymoon
Als onderdeel van de Svart Sessions brengt het jonge, Finse Polymoon hun debuut Caterpillars of Creation ten gehore. Ik kwam de band pas tegen in de line-up, dus laat mij verrassen. De psychedelische wall-of-sound klinkt in ieder geval indrukwekkend. (Timothy Aarbodem)

22.20 – Pelagic Presents: BRIQUEVILLE
Ik zag deze gemaskerde Belgen eens Doomstad #2 op verpletterende wijze openen, nog voordat ik bij NMTH kwam. Ik kan er kort over zijn: dit is gewoon keigave instrumentale doom/post-metal die keihard en meeslepend binnenkomt. (Merijn Siben)

22.30 – Pelagic Presents: The Ocean performing Phanerozoic II
Pelagic Records presenteert tijdens Roadbun Redux diverse bands uit de eigen stal en één hiervan is The Ocean, toevallig ook de band van de baas van Pelagic, Robin Staps. The Ocean is niet zozeer een band, als wel een groot project waar de afgelopen 20 jaar al tientallen muzikanten aan meewerkten, onder andere van Katatonia, Old Man Gloom en Earth Ship. Vorig jaar bracht het collectief Phanerozoic II: Mesozoic / Cenozoic uit, het tweede deel van een tweeluik, waarvan deel 1 in 2018 verscheen. Beide albums worden door liefhebbers van progressieve metal en atmosfetische sludge zeer hoog gewaardeerd, dus een integrale uitvoering van het tweede deel zal zeker de moeite waard zijn. Alleen al vanwege de locatie die gekozen is voor deze livestream, maar dat mag je morgenavond zelf ontdekken… (Joost Schreurs)

00.00 – Maggot Heart
In Maggot Heart vinden we een ietwat meer toegankelijke vorm van rock, die met name gestoeld is op de late jaren 70 tot begin jaren 80. Het is een project rondom gitarist Linnéa Olsson (The Oath, Grave Pleasures, Beastmilk), met verder een oude bekende achter de ketels Uno Bruniusson (In Solitude, Death Alley) en Olivia Airey op bas. Het trio bracht het afgelopen jaar een tamelijke fijne post-punk-met-een-garage-randje-plaat uit: Mercy Machine. Lekkere riffs, beukende drumpartijen, bier drinken en hard gaan. (Steve Gröniger)

00.45 – Inter Arma Covered in the Compound: Live at Chesterfield East
Van Inter Arma staan twee sets zeer goed in de geest gegrifd: een alles vernietigende show in het Patronaat waarmee de Amerikanen een ferme klap gaven op Roadburn 2017 en een vergelijkbare ervaring in oktober 2019 toen ze de bovenzaal van de Trix levelden ter afsluiting van de Desertfest zaterdag. Man, wat een power hebben die gasten, wat weten ze mee te slepen en het toch melodieus te houden, en dat terwijl Inter Arma in het geheel geen makkelijke muziek opdient. De groep uit Richmond, Virginia bouwt dat verbluffend brute geluid op uit bouwstenen als sludge, doom, Southern, black en post-metal. Het hardst gaan we op de ziedende sludge-stukken en de performance van de doldrieste zanger en blikvanger Mike Paparo. Niet in Tilburg helaas ditmaal, maar we zien ze ook graag uit de Chesterfield East zaal knallen. (Ingmar Griffioen)

ZATERDAG

15:00 – Spill Gold
Onderweg naar een show verzekerde een Temple Fang-bassist mij dat Spill Gold ‘Echt helemaal de shit is, man!’. Ja, tegen zo’n bulk enthousiasme kun je verder weinig inbrengen, dunkt mij. Hoewel ze niet echt in een traditioneel genre-hokje te duwen zijn, kun je denken aan experimentele psychpop, die met de juiste set oren dynamisch floreert in warme, muzikaal spirituele transcendentie, die tot bredere overdenkingen langs tegengestelde gemoedstoestanden leidt. Anyway, beeldschoon intens heftige muziek dus. Gun het jezelf, ik gun het je ook. (Steve Gröniger)

15.30 – Doodswens (Svart Sessions)
Onwetend en met een iets te heftige nacht in de benen liep ik zaterdag 13 april 2019 het Ladypark Skatepark binnen. Volgens een zekere geluidsman van Temple Fang zou hier een act met een paar bekenden spelen die echt even gezien moest worden. ‘Aparte setting voor een potje black metal’ dacht ik nog. Terwijl ik quasi-nonchalant stond te loeren naar een stelletje rondrazende skaters, die voor het Roadburn-publiek wat extra gingen lopen shinen en showen, werd ik wezenloos ingepakt door een bak verschikkelijk heerlijke teringherrie. Misschien was het de intense adrenaline-rush die losbrak, misschien was het de algehele energie die genadeloos door de hal knalde, of misschien het eerste herstelbiertje van de dag dat zijn werk deed (waarschijnlijker een combinatie van al die dingen)… maar hun onvervalst oerkrachtige black metal was van dusdanig indrukwekkende, weergaloze orde, dat het alle sores, gedoe en gemoedstoestanden voor even compleet liet verdwijnen. Als sneeuw voor de zon. Fucking heerlijk. (Steve Gröniger)

17.00 – Commissioned: Solar Temple performing The Great Star Above Provides
Commissieopdrachten zijn altijd goed en Solar Temple is weergaloos. Ook hier is een interview over te lezen (doe je HIER), en bedenk je ook even dat de mensen achter dit project telkens terug gevraagd worden. Ik bedoel, je gaat niet aan de smaak van Walter twijfelen ineens, toch? Hypnotische black metal dus, maar dan helemaal anders dan op plaat, voor het eerst live. De USP’s vliegen je om de horen, dus met je vegan kapsalon op schoot voor de tv om 17.00. (Guido Segers)

18.10 – Autarkh
Tyfusfijne harde tech-metal van de makers van Dodecahedron uit Tilburg! Ik was niet heel bekend met de band totdat ze een tijdje terug voorbij kwamen bij Muziekstad en na enige verdieping moest ik erkennen dat dit toch best wel een hele fijne gewaarwording is. Alsof een industrial techno producer de progressieve black metal heeft ontdekt, of, ja, of andersom, natuurlijk. het is in ieder geval hard, snel, bruut en met het hart op de juiste plaats als een malle. Dikke tip. (Steve Gröniger)

ZONDAG

12.40 – Talea Jacta meets Electric Moon
Electric Moon staat bekend om hun diep vervoerende jams. In 2019 gingen zij het avontuur aan met het Portugese, duistere ethno-polyritmo-techno duo Talea Jacta en deze collaboratie is gelukkig vastgelegd! Roadburn Redux presenteert een voorproefje dat waarschijnlijk goed zal smaken. (Timothy Aarbodem)

13.00 – Astrosoniq – Live at Roadburn 2016
Om alle mogelijk denkbare redenen een aanrader van jewelste. Gewoon over je heen laten komen en genieten geblazen alsof er geen morgen meer is. (Steve Gröniger)

15.45 – Pelagic Presents: Psychonaut
Gruwelijke en meeslepende post-metal uit Mechelen van de makers van een van de (door Pelagic heruitgegeven) platen van 2020: Psychonaut. Op deze debuutplaat opereert het trio ergens tussen Zeppelin, Cult of Luna en Amenra. Pyschonaut debuuteerde in 2014 al met de EP 24 Trips Around The Sun en bestookte ons in 2016 met opvolger Ferocious Fellowman. Maar met deze release zetten ze nog heel wat stappen verder, verbluffende soms psychedelische en dan weer sludgy post-metal met als voornaam wapen die twee vocalisten. De band heeft nu het label en het boekingskantoor (Tourpartout) om een echt breed offensief in te zetten. Daar gaan ze na covid ongetwijfeld van profiteren. Zo benieuwd naar deze sessie! (Ingmar Griffioen)

20:40 – Album Premiere: Wolvennest performing Temple
Ik ben twee keer live de magische wereld van Wolvennest in gezogen en wat een zalige, diep louterende ervaring was dat. Zowel de set op Roadburn 2019 als die op Desertfest datzelfde jaar, beide malen vroeg op de zondag, maakte forse indruk. De Brusselaars presenteren een heerlijk bedwelmende atmosferische metalmix met invloeden uit de psych, black en ambient en een voorname bezwerende rol voor zangeres Shazzula. De melange van black met haar ijle, zorgvuldig op de gitaarlijnen aangebrachte vocalen werkt als een veenbrand. Ze gaat schijnbaar moeiteloos van Anna von Hausswolff-hoogtes naar donkere zang naar bruter geschreeuw en maakt zo het fraaie Wolven-plaatje compleet. Wolvennest kwam begin vorig jaar met de geweldige dubbelaar Temple (fraai gevangen door Guido Segers in deze review) en ik ben zeer, zeer siked naar de live uitvoering. (Ingmar Griffioen)

23.00 – DeWolff
Al jaren een van Nederlands beste bands, zowel live als op plaat, en toch leken sommigen verbaasd dat DeWolff op Roadburn staat. Sterker: Dat het inmiddels Utrechtse trio de zondag en daarmee heel Roadburn Redux afsluit. Terwijl de band juist uitstekend – bij uitstek! – in het Roadburn-plaatje (redefining heaviness) past. DeWolff speelt al lange tijd met heel veel gevoel de betere, rootsy muziek en heeft zich van een bluesy rockende jonge-honden-band ontwikkeld tot een ijzersterke groep die psych, soul, psychedelica en Southern rock ongekend in de vingers heeft. Die speelt alsof ze de 60ies en 70ies intens beleefd hebben.

Het scheelt vast dat Robin Piso en Pablo en Luka van de Poel zo goed als niks anders doen dan samen muziek maken, en dat al van heel jongs af aan; maar de virtuositeit, de instrumentbeheersing, het samenspel en de emotie die ze uit hun muziek laten spreken is dan nog altijd zeer indrukwekkend. Het is niet eenvoudig om een song te kiezen, maar in Outta Step & Ill At Ease (aanschouw die uitvoering hieronder) laten ze met een groep vrienden zoveel kunde, passie en gevoel spreken, in ruim vijf minuten waarin Chris Robinson Brotherhood en Deep Purple elkaar liefdevol ontmoeten. Of check anders hoe ze een jaar terug een van de eerste streamingconcerten verzorgden. (Ingmar Griffioen)

In de gerelateerde artikelen hieronder vind je nog veel meer mooi spul vooruitblikkend op Roadburn Redux. Je kunt alle shows, sets en premières gratis bijwonen vanaf vanavond 19.00 op roadburnredux.com. De timetables vind je via deze link. Happy Roadburnin’ peoples!


Deel dit artikel