Pre-party Left of the Dial festival met Bad Breeding en FEELS smaakt naar meer

Bad Breeding in Rotown. foto Christel de Wolff

FEELS in Rotown, foto Christel de Wolff

In de tijd waarin persoonsgegevens zomaar op straat liggen, lijkt het mij maar al te waarschijnlijk dat Left of the Dial op de een of andere manier aan mijn Spotify-gegevens is gekomen. Hoe kan het anders dat de concertorganisatie in oktober van vorig jaar een festival organiseerde waarop een grove 99% van mijn meest beluisterde artiesten optraden? En dat zij dat nu nog eens dunnetjes overdoen door Bad Breeding, Screaming Females en FEELS te strikken voor een pre-party voor de komende editie van het nu al legendarische festival? Kijk, je kunt je druk maken om je privacy, maar als ik er op deze manier van kan profiteren, heb ik géén bezwaren…

Tekst en fotografie Christel de Wolff

Plaats delict is vanavond Rotown Rotterdam. De allround popvenue is er niet per definitie een waar je nog wekelijks grof gitaargeweld tegenkomt, toch leent het zaaltje zich er uitstekend voor. Net klein genoeg om via de bezwete lichamen van je medeconcertgangers al moshpittend van links naar rechts geslingerd te worden, net groot genoeg om niet te bezwijken in dat proces.

FEELS in Rotown, foto Christel de Wolff

FEELS
Voor wie helemaal blanco de avond in gaat is de line-up wel wat verwarrend. FEELS geeft het startschot, maar met drie dames aan het front is het logisch te denken dat het Screaming Females zijn die openen. Het drietal, waarvan één de dochter schijnt te zijn van de drummer van DEVO, schreeuwt echter niet: zingt meerstemmig en dikt hun sound aan met dromerig gitaargeluid, een swingende bas en de droge drums van de enige niet-female in de band. Het in februari verschenen tweede album Post Earth is een flinke aanrader en ook live luistert de muziek fijn weg. De muzikanten hebben er ook plezier in en zoeken actief toenadering tot het publiek. De set is echter wat rommelig uitgevoerd, waardoor de groep toch niet helemaal kan overtuigen.

Screaming Females in Rotown, foto Christel de Wolff

Screaming Females
Extra verwarring: Screaming Females blijkt eigenlijk enkelvoud te zijn. Al schreeuwt Marissa Paternoster gemakkelijk voor tien. Ik ben geen fan van het vermelden van het postuur van een artiest op een podium, maar het volume van de zangeres in combinatie met haar lengte is op zijn minst bewonderenswaardig te noemen. Ze trekt haar scheur open van wenkbrauwen tot kin en blèrt teksten slechts half verstaanbaar de microfoon in, terwijl de boomlange bassist driftig baslijntjes eruit jast. De band speelt interessante uptempo nummers waarop flink kan worden geheadbangd, maar er zijn helaas ook nummers op de setlijst beland waarbij het publiek het spoor totaal bijster raakt. De set is lang, zeker een uur, en het trio weet de aandacht niet vast te houden.

Bad Breeding in Rotown, foto Christel de Wolff

Bad Breeding
De change-over is snel gedaan, maar Bad Breeding houdt ons nog even in spanning. Een stilte voor de storm zou je kunnen zeggen, want wanneer de band uit Stevenage eenmaal het podium betreedt, zet zij meteen de aanval in. Er is in deze wereld genoeg om boos om te zijn. Frontman Christopher Dodd spuugt zijn teksten de zaal in en de bandleden om hem heen spelen snoeihard. Bij tijd en wijlen is de zang niet goed versterkt, maar dat maakt de verschijning van de furieuze zanger niet minder angstaanjagend. De oplettende luisteraar en trouwe fan zal uit de set nog verschillende songs kunnen opmaken maar, op klassiekers Burn This Flag en Age Of Nothing na, worden alle nummers zo strak achter elkaar door gebeukt dat het één brij agressie is. Lekker hoor…

Na amper een half uurtje is er een kort ‘thanks’ te horen en vertrekt de band terug de coulissen in. De hoofdact, die ook voor een uur op het timetable stond, speelt vanavond duidelijk het kortst. Willen we meer? Jawel, en een enkeling probeert het met een luidkeels ‘we want more’. Toch, een toegift verwachten we natuurlijk niet echt. Dat is niet punk genoeg. Bovendien bloeden de oortjes en zijn de schouders en ribben aardig blauw gemosht, dus het is mooi geweest. Voor de doorzetter worden nog tot diep in de nacht grove plaatjes gedraaid door het BLACK CURRENT Mag DJ Team, maar ik taai al snel af. Morgen namelijk vroeg de wekker zetten om een ticket te komen voor Left of the Dial 2019, want een pre-party als deze smaakt absoluut naar meer.

Bad Breeding in Rotown, foto Christel de Wolff

Left of the Dial 2019
De tweede editie van Left of the Dial vindt op vrijdag 18 en zaterdag 19 oktober van dit jaar plaats. De bands zijn nog niet bekend gemaakt, maar het belooft net als vorig jaar weer een dwarsdoorsnede van de beste alternatieve (heavy) muziek van dit moment te bieden. En daar worden wij natuurlijk blij van!