Graspop dag 3 met een maniakale Marilyn Manson en de metal-manie van Megadeth

In de ochtend van de derde dag op Graspop bereikt eenieder een droevig bericht. Legendarische Pantera en Hellyeah drummer Vinnie Paul is vredig in zijn slaap heengegaan op 54-jarige leeftijd. Toch is er geen betere manier om zijn invloed op metal te herdenken dan aanwezig zijn op een metalfestival. Door vele bands wordt er vandaag dan ook de eer betuigt aan deze gevallen held. Het zonnetje begint te stralen, het bier is koud en nog belangrijker: er staat weer een flinke hand vol topbands op het programma. Van Marilyn Manson tot thrashlegendes als Megadeth, Exodus en Kreator of hedendaagse headliners als Volbeat en Seether; ook deze dag is weer genieten geblazen. 

Lees ook:
– Graspop dag 1:Guns N’ Roses, Doro en Ghost trappen 4 dagen hemel op aarde af
– Graspop dag 2: De zegeronde van Iron Maiden

Tekst: Lodewijk Hoebens en Merijn Siben /Fotografie Rob Sneltjes

Stray From the Path
Weekend op Graspop, dat betekend beter weer volgens de berichten en meer mensen over de vloer. Nog niet bij Stray From the Path overigens, de opener van de tweede  main stage vandaag. Al winnen ze tijdens hun set wel heel wat nieuwe ‘zieltjes’. De vraag naar 100 crowdsurfers lijkt dan ook de perfecte uitnodiging maar zo ver zijn we dan nog niet in de set.

“Our band is very real! We talk about real and important issues.” Waarna de energieke frontman verder gaat, “I’m not proud to be an American!” De New Yorkse hardcoreband heeft al zeven albums op naam maar is sinds enkele jaren serieus bezig met de politiek in eigen land. Het wekt zo veel frustratie, dat de rapstijl regelmatig binnenkomt als een klap tegen je bakkes. “You just got knocked the fuck out man!”, klinkt het in recente single Good Night Alt-Right. “Gevolgd door de duidelijke slogan Nazi Punks Fuck Off.

Ook Stray From the Path heeft het over hoe muziek mensen samenbrengt, geen vooroordelen. Iedereen is welkom bij hun shows, behalve racisme. Ze nodigen zelfs het publiek uit tot een riot. ” Who wants to be in a video? We need 100 crowdsurfers!” Zoef, met 3, 4, 5 man tegelijk komen de surfers over de barricades in de armen van het grote aantal beveiligingsmensen. De toon is gezet voor de rest van de dag! (LH)

Seether
Grootse band uit Zuid-Afrika, die nog niet zo lang geleden een tof optreden hebben gegeven in 013. Bij de mannen kan je altijd rekenen op een degelijke grungy show. De samenzang werkt goed tussen de gitaristen en het schakelen naar 10 tandjes harder voltrekt zich regelmatig zonder kwaliteit in te leveren. Groovend spelen ze door de set voor een volle weide bij de tweede main stage. Ook zij hebben die aanstekelijke ‘infectie’ die we eerder hoorden bij Black Stone Cherry en Tyler Bryant. De bassist heeft veel vrijheid en zoekt spontaan de interactie met het publiek. “Hé kijk, ik zie mezelf op tv”, wijzend naar het grote scherm achter hem.

Grappen en grollen ter zijde, de band heeft inmiddels aardig wat hits. Words are Weapons en Broken worden allebei niet gespeeld, geen Amy Lee op Graspop dit jaar. Het heeft ook te maken met de ultra korte set, dat gaat helaas gepaard als je zo vroeg al speelt. Maar Remedy en Fake It mogen natuurlijk niet ontbreken. Nu alleen dat zonnetje nog, de enige party pooper voorlopig maar goed het is nog vroeg en België begint zo aan zijn tweede wedstrijd op het WK. We maken het mee op Graspop dat uiteraard in rood geel en zwart kleurt en al aardig vol begint te lopen. Weekend! Ambiance! (LH)

Asphyx
‘Vroeg op de middag een mokerslag’, is iets wat de dokter steevast moet voorschrijven wanneer je kampt met vermoeidheid of een flinke kater. En dan bedoelen we een sonische mokerslag in de vorm van Nederlandse deathmetal trots Asphyx. Wakker geschud worden we namelijk wel, met dit soort groovy death metal doordrenkt in lompe beats en pijlsnelle riffs. ‘’Ik dacht: er komt geen hond want jullie staan bij de Rode Duivels te kijken’’, roept frontman Martin van Drunen onder luid gejuich. Gedurende de show blinkt de beste man naast zijn veelvuldig mishandelde strottenhoofd ook nog een continu barrage aan gortdroge, humoristische praatjes. Maar met zo’n goed op elkaar ingespeelde band om hem heen zijn het de vakkundige death metal stampers als Deathhammer of Wasteland die de aanwezige metalheads uit hun hand doet eten. En dit doen ze zo ontspannen en gemakkelijk, dat die plek op de editie van volgend jaar al gereserveerd lijkt. (MS)

Crossfaith
Heb ik al gezegd dat het weekend is? Nog meer drukte vandaag, gelukkig vrolijke drukte want de Rode Duivels winnen met maar liefst 5-2 van Tunesië. Het weertje is heerlijk, maar werkt geleidelijk aan ook bedrukkend. Meer bier dus want er staan nog heel wat fijne bands on stage vandaag. Volbeat is misschien niet zo headlinerwaardig als Guns ‘n Roses en Iron Maiden maar met Kreator, Megadeth en Marilyn Manson hebben we nog drie belangrijke namen uit de metal geschiedenis te gaan. Eerst tijd voor een bende Japanners in de Jupilerstage, Crossfaith gaat beginnen.

Damn, wat een explosie hier on stage en dan zijn we nog geen 2 minuten ver in de set. Wat een gekkenhuis, zelfs een minion met paardenmasker raast voorbij. Meestal moet een band vragen om een pit maar hier verandert de moshpit op commando in een circlepit. Duidelijk dat Crossfaith goed heeft gekeken naar de fratsen van Enter Shikari met hun elektronica. Niet zo gek dat het zestal dan ook een nummer heeft gemaakt met de Britse frontman en die single komt natuurlijk ook langs gestuiterd.

Veel jeugd aanwezig want dit is anders dan je old school heavy metal show! Dit is next generation. “Bounce bounce bounce!” Japanse beats er door heen met vlagen rappend en nog zo veel meer andere invloeden. Een Prodigy covertje tussendoor, duidelijk een grote inspiratiebron voor deze gasten. Speed metal drum solo erachteraan. “Let’s beat the motherfuckin main stage.” Tijd voor een wall of death, maar eerst een sit down. Amai!

Belangrijke vraag achteraf: “Are you guys still alive!?” Lijkt wel 50 graden hier maar we’re still kicking. Okay dan, tijd voor de aangekondigde wall of death. Tering, nu weet ik waarom het deze keer zo rustig was bij aanvang, iedereen was aan het opladen omdat ze wisten wat er komen gaat. Heb het mee mogen maken en kan nu een week bijkomen. Eerst, opladen voor Kreator. “Biertje a.u.b.?” (LH)

Accept
Teveel grootheden om op te noemen, uit elk subgenre in onze geliefde metalscene. Ongelooflijk dat we op de zaterdag dan ook verwend worden door de klassieke capriolen van Accept. Aan het einde van de middag geniet de band van het beste weer, met een zon prikkend in het gezicht. De Duitse heavy metalgigant, onder leiding van Mark Tornillo, weet dan ook met hun jarenlange ervaring wel hoe ze van de feestvreugde moeten profiteren. Beginnend met speed metalkraker Die By the Sword en de heerlijke meezinger Pandemic weet je al wat je te wachten staat. De tijdloze klassiekere Restless and Wild, met de heerlijk galopperende riff, doet dit metalfestijn nog meer in goede aarde vallen. Typische podiumbeesten zijn deze Duitsers, gehard en gestroomlijnd door jarenlang touren. Gitarist Wolf Hoffman alleen al, met zijn gekke bekken en flitsende solo’s. Ook Tornillo weet met op ontspannen wijze en met zijn grote glimlach het publiek mee te krijgen. Het einde van hun set bestaat uit de massaal meegezongen klassieker Balls to the Wall, waarna het rennen wordt naar Exodus in de Marquee. (MS)

Exodus
De thrashband bij uitstek staat alweer voor de zevende keer op Graspop. Terwijl onze fotograaf Rob zich tevergeefs een weg probeert te banen door het overvolle veld, heeft ondergetekende het wel gered deze Bay Area giganten mee te pakken. Al een tijdje is Steve ‘Zetro’ Souza terug als frontman en heeft misschien niet het venijn als Rob Dukes, maar wel verdomd veel charisma en een snerpende die moeiteloos past bij oud en nieuw werk. Al vanaf de eerste tonen van Funeral Hymn doet Exodus wat je van hen kan verwachten en dat is een grenzeloos thrashpartijtje teweegbrengen. Souza draagt de gehele set op aan de herinnering van Vinnie Paul, dus te meer reden om het gas volledig in te trappen. Tientallen crowdsurfers en heftige moshpits ontstaan onder de perfecte thrash metal soundtrack met songs als Deliver Us to Evil, Parasite en A Lesson in Violence. The Toxic Waltz en Strike of the Beast inclusief Wall of Death concludeert een ontzettend energieke set. Een verdomd goed optreden en een mooi eerbetoon. (MS)

Kreator
Na Exodus nog meer old school thrash bij Kreator op de main. Laten we beginnen met de antichrist te verwelkomen want in Kreator’s wereld, Satan is real. Volgens hen is het zelfs de summer of satan. Check de geweldige merch! “Graspop I’ve heard you’re known for the biggest wall of death !?” Laat zien dan…. Enemy of God kan nog want morgen is het pas zondag. Dus Satan is Real en wat een gedrocht is ie op de backdrop. Blastdrums-a-go. Regelmatig de hele boel kort en klein thrashend. Riffs als machinegeweren, zonder genade. “Circlepit, belgian style”

Even wat rust met een akoestisch intro maar al gauw gaat het tempo terug de hoogte in! We dedicate this song to Vinnie Paul! Ja een heavy loss voor metal dat door velen gevoeld wordt. Prachtig hoe gevallen rockhelden in beeld komen tijdens Fallen Brother. “Music can bring people together. No matter what race or religion. Cause we are Kreator and you are our horde of chaos!” Honderden devil horns beantwoorden de mooie woorden van de frontman. Blijkt maar weer hoe groot de Duitsers zijn in de Europese thrash scene zijn. Zo tijd voor Duitsland-Zweden, twee uiterst belangrijke metallanden oog in oog maar uiteindelijk wint de muziekliefhebber. (LH)

Underoath
Wat een rust bij de Metal Dome en Jupiler hoek. Eerst even een kijkje nemen bij Sons of Apollo. Een soort van ultieme combo van Dream Theatre, Trans Siberian Orchestra en Yngwie Malmsteens Rising Force. Met Mike Portnoi achter de drums en Jeff Scott Soto op zang pakken ze de Metal Dome moeiteloos in met hun superbe progrock. Single Coming Home doet het uitstekend maar wij zijn benieuwd naar de terugkeer van Underoath. Eerder al te zien geweest in de Melkweg maar nu ook in België op de planken. De band rond drummer Aaron Gillespie mag vandaag de Jupiler stage afsluiten, de vraag is alleen, kent men ze nog. Het is er aardig leeg. Veel jeugd staat waarschijnlijk bij Rise Against.

Jammer, want de Christelijke band uit Florida was destijds een belangrijke band voor de modernisering van metalcore. Toen het genre echter populair werd gaf de christelijke band er de brui aan, nadat Gillespie al was vertrokken. Bij mij zijn ze altijd aanwezig gebleven dankzij de game Rockband 3 waar de track Desperate Times, Desperate Meassures een van de leukste nummers is om te spelen. Dubbele drums zetten de toon, aangevoerd door Aaron achter de drumkit. Gewapend met een nieuwe plaat lijkt de band volledig terug.

Zo overrompelend als Crossfaith zijn ze nog niet maar we hebben net gegeten dus laat ze maar gestaag opbouwen. Rapture is een lekkere nieuwe van Erase Me. De frontman beschikt over aardig wat charisma met zijn witblonde krullen en maagdelijke Allstars. “Graspop how youre doing?” Gaat lekker, beetje rustig, maar de fans van het eerste uur tonen hoe het moet. Pit gaat los waardoor er vooraan plaats genoeg is om even van de band te genieten. Zien we Aaron ook beter achter de drums alles geven. Tanden op elkaar en spelen maar. Tijd voor nog een rondje in de circlepit. Als een polka sluiten de meesten aan en hossen wij zo door naar Megadeth. (LH)

Megadeth 
Het eerste minuut lijkt alles even op rolletjes te gaan. Want hoe kan een show foutlopen met een opener als Hangar 18? Die heerlijke riff baant zich genadeloos een weg over het terrein, strak voort gedragen door de ritmesectie bestaande uit Belgische drummer Dirk Verbeuren en bassist David Ellefson. Maar wanneer de vocalen van Dave Mustaine door de microfoon komen, is het bijna niet te verstaan. Nu is deze gitaarvirtuoos nooit een goede zanger geweest, maar dat is vandaag juist niet het probleem. Of het aan de wind ligt of een te zachte microfoon, is niet zeker.

Gelukkig wordt dit al gauw opgepakt door een band in topvorm, hevig solerend tijdens de climax van Hangar 18. Een nieuwe knaller als The Threat is Real is eveneens met het gebruikelijke technische vernuft gebracht. Maar ook hier lijken de vocalen te verzuipen onder de onnavolgbare muzikale escapades. Dit wordt pas langzaamaan rechtgetrokken bij My Last Words. Mustaine draagt dit nummer op aan Vinnie Paul en spreekt met waterige ogen over zijn dierbare vriend. Vervolgens wordt er een blik klassiekers opengetrokken, beginnend met The Conjuring dat al jaren niet meer gespeeld is. Ook Tornado of Souls en een fantastische opvoering van Symphony of Destruction zetten die lijn voort en voorziet de band inmiddels van een compleet geluid. Vic Rattlehead, strak in het pak, komt vervolgens al je biedingen voor vrede aannemen tijden Peace Sells….But Who’s Buying? Het thrash metal bakbeest Holy Wars…The Punishment Due sluit een oerdegelijke set en een strakke show af. Megadeth laat zien nog steeds in goede vorm te zijn, met een ontspannen Dave Mustaine aan het front en een ijzersterke band achter zich. (MS)

Bloodbath
Na een onheilspellend intro knalt supergroep Bloodbath door de Marquee. Doordrenkt in bloed en corpsepaint staat deze band een donkere, asgrauwe pot deathmetal te spelen. Psalmen van dood en verderf gezongen door een bebloede priester die minus de verkleedpartij ook bekend staat als Nick Holmes, frontman van Paradise Lost. Met het vallen van de avond komt de bak rauwheid goed uit de verf. Aanvankelijk lijkt de traditionele death metal wat basaal, maar al gauw laat de band een divers pallet aan tempo’s en tonen horen. Want het is niet alleen continu blasten wat de band doet. Er is ook zeker ruimte voor slepende grooves en onheilspellende melodieën subtiel verstopt in het geheel. Hoewel het niet druk is in de tent, bekoort het de aanwezigen vast en zeker gezien de sporadische moshpits en crowdsurfers. (MS)

Volbeat
“Breathe, spit, walk, what do you say!?” Veel metalfans zijn sprakeloos over het overlijden van Vinnie Paul. Zo ook talloze bands die vandaag een ode brengen aan de machtige drummer, Volbeat doet dat ook treffend tijdens Goodbye Forever. Op de grote schermen van de main komen een voor een Graspopgangers in beeld die dé track van Pantera woord voor woord meezingen. Dan horen we een Cadillac en komt Volbeat er aan met het zeer fijne the Devil’s Bleeding Crown. Naast deze vanavond veel werk van laatste album Seal the Deal & Let’s Boogie. Twee jaar oud alweer maar dat maakt de fans niet uit, het veld van Graspop staat stampvol. Wat is Volbeat groot geworden. Misschien omdat ze net geen metal zijn dat ze een groter en vooral divers publiek aanspreken. Vuist de lucht in en pompen maar. Heaven nor Hell zet de toon vlotjes verder. De stem van frontman Michael Poulsen klinkt weer als n klok. Meestal croonend maar ook snel als de muziek het vraagt. Altijd ready to rumble.

Covertje van I Only Want to Be with You glijdt er smakelijk in. Verrassend zijn de gespeelde tracks niet maar het is nog vroeg. Lijkt wel heel erg op de show van Fortarock 2016 maar dat zal de meerderheid aanwezig niet erg vinden. Lola Montez, check. Dan was Megadeth hiervoor veel opmerkelijker in de songkeuzes, jammer dat Dave zijn stem niet mee had. Uiteindelijk blijft het allemaal een kwestie van smaak en heeft Megadeth al lang haar moments of glory gehad. Laat Volbeat nu eens lekker shinen als headliner. Genieten doen de meeste bezoekers hier ook dus sowieso is het vanavond een win-win situatie. Black Rose is wel een recentere single en klinkt zelfs zonder Danko Jones fijn in de oren. Maar zo’n derde dag vergt zijn tol op het lichaam. Veel bezoekers die hier al sinds woensdag of donderdag zijn liggen of staan er vermoeid bij. Energie sparen voor morgen. Dagjesmensen, in grote getale, nemen het spreekwoordelijk stokje over en genieten van een dagje in metal paradise.

Slim om trouwens de overwinning van de Rode Duivels even te vieren en vervolgens Elvis Presley en Johnny Cash erbij te halen tot een versie van Ring of Fire dat zonder moeite overgaat in Sad Man’s Tongue. Nog altijd een van de grootste hits van de band. “Yeaaaaaaaah!” Alle andere bekende songs passeren natuurlijk de revue, ik noem een Fallen of Pool of Booze, Booze, Booza. Op grootse wijze worden ze gebracht en nieuweling the Everlasting kan zeker rekenen op heel wat bijval. Toch wordt de klasse van een Guns ‘n Roses of Iron Maiden nergens gehaald. Misschien zijn we ook wel wat verwend geweest de afgelopen dagen, morgen zal niet anders zijn met Judas Priest, Ozzy Osbourne, A Perfect Circle en Hollywood Vampires. Eerst nog even kijken of shockrocker extraodinair Marilyn Manson na middernacht nog wat moois voor ons in petto heeft. (LH)

Marilyn Manson
Het is nog wel eens hit or miss bij Marilyn Manson. Voor elk goed optreden is er ook eentje in de categorie aanfluiting. Zelfs Graspop was nog eens slachtoffer van een matig optreden van deze shockrocker in 2009. Vandaag echter weet de beste man gelukkig een verdienstelijk optreden te volbrengen. De stampende industrial van deze shockrocker staat vanavond als een huid en biedt een goed geijkte setlist met nieuw en oud werk.

Manson komt met songs als Irresponsible Hate Anthem en This Is The New Shit redelijk energiek en lekker schreeuwend voor de dag. Veel tijd voor praatjes of contact met het publiek lijkt er niet te zijn, terwijl de frontman gedurende de tijd over de grond kruipt en rolt. Toch past het in dit plaatje juist, gezien zijn ingetogen en getormenteerde persona. Na het rockende mOBSCENE nodigt hij een groep vrouwelijke fans het podium op, wier bereidt zijn voor hem te doden en dit ook zenuwachtig meezingen tijdens Kill4Me. ‘’I’ve changed my mind, I actually do like the drugs’’, mijmert Manson vooraleer hij The Dope Show inzet. Met de verplichte cover van Eurythmics Sweet Dreams en de klassieker The Beautiful People stapt de band plotsklaps van het podium af. Een toegift komt er nog, waarbij er de pas uitgebrachte cover van Gerard McMahon’s Cry Little Sister op sterke wijze wordt vertolkt. Een optreden dat uitblinkt in oerdegelijkheid, niets meer niets minder. Die kun je in je zak steken, Manson. (MS)

Lees ook:
– Graspop dag 1:Guns N’ Roses, Doro en Ghost trappen 4 dagen hemel op aarde af
– Graspop dag 2: De zegeronde van Iron Maiden

Deze slideshow vereist JavaScript.

---