Death Angel op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Na twee jaar is het weer zover: Fortarock in het nog prille festivalseizoen, ditmaal op de vrijdag en zaterdag. Met dit keer iets minder grote, maar zeker niet mindere namen. De eerste dag belooft al een eclectische mix van oude en nieuwe bands, gepaard met ouderwetse Nijmeegse gemoedelijkheid. Sporadische buien en een grijze lucht zullen de pret nergens drukken. Met op de affiche Betraying the Martyrs, Death Angel, Suffocation, Body Count, Watain, Arch Enemy, Kreator en Parkway Drive moet het dan ook goedkomen. Ook Never Mind the Hype was hard aanwezig, lees dus gauw verder voor een uitgebreid dagverslag.
Lees ook:
– Fortarock dag 2: De mammoetenmars van Meshuggah
– Buma ROCKS! in het Fortatheater: De doom van DOOL en het deathcore gedreun van Thy Art is Murder
Tekst Merijn Siben, fotografie Rob Sneltjes
Betraying the Martyrs
De kick-off behoort tot de Parijzenaren van Betraying the Martyrs. Muzikaal staat de deathcore als een huis. Zware beukpartijen worden hierbij afgewisseld met melodieus gezongen refreinen en symfonische keyboards. Die twee laatstgenoemde elementen zijn hier en daar nog wat storend verwerkt in de mix, maar het is niets wat enkele jaren touren en samenspelen niet kan fiksen. Uiteindelijk is de band op zijn best als ze flink van leer trekken met strak ingeknuppelde blastbeats en hard groovende riffs. Tijdens dit soort passages blijven de eerste moshpit en wall of death van de dag dan ook niet uit. Een soepele aftrap.
Betraying the Martyrs op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Death Angel
Death Angel staat steevast garant voor een metalfeestje. De thrashers uit San Francisco blijven altijd een graag geziene gast in ons kikkerlandje. Met een rijk oeuvre, een lange geschiedenis en bodemloze ervaring weten zij dan ook raad met het publiek. Er is een grote hoeveelheid ruimte voor de Main Stage, maar het deert niet. Mark Osegueda is namelijk, zoals het een goede frontman betaamt, een homp charisma van heb ik jou daar. Of hij nu voor tien man staat of voor tienduizend toeschouwers; zijn motiverende speeches en anekdotes werken aanstekelijk. Doe daar ook nog eens een strakke ritmesectie, flitsend gitaarwerk en een goede mix van oud en nieuw werk bij en de feestvreugde zit er goed in. De setlist is fijn uitgebalanceerd met nieuw werk als Father of Lies en The Dream Calls For Blood, evenals klassiekers als The Ultraviolence. Stuk voor stuk gretig opgesmikkeld door moshende metalheads. Death Angel, je bent altijd welkom!
Body Count featuring Ice-T
Nadat Suffocation met hun compacte death metal-songs de tent een kop kleiner heeft gemaakt, verzorgt Body Count een uiterst vermakelijk optreden op de Main Stage. De roemruchte band onder leiding van rapper Ice-T maakt al sinds de jaren negentig furore met hun mix van hardcore, rap en thrash metal. Het geluid klinkt niet altijd even strak, maar dit draagt juist bij aan de rauwheid van de muziek. Er wordt schaamteloos gestart met Raining Blood en Post Mortem en dan kan er eigenlijk weinig fout gaan. Na de meest recente meezingers Manslaughter en No Lives Matter ontpopt de show zich al gauw tot een feest der herkenning. Cultklassiekers als There Goes the Neighborhood inclusief een hevig solerende Ernie C., Body Count en KKK Bitch worden veelvuldig meegezongen. Zelfs een medley van The Exploited, destijds nog met Slayer opgenomen voor een filmsoundtrack, ontbreekt niet. Daarbovenop staat de brutale Ice-T met zijn gebruikelijke anekdotes en humoristische praatjes het publiek toe te spreken. Het legendarische Cop Killer, inclusief een ‘Fuck the Police!’ schreeuwend veld, is de kers op de taart van een goed optreden.
Body Count featuring Ice-T op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Watain op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Watain
Rond etenstijd doet Watain de Tent Stage aan en geniet van een zuiver geluid. Althans voor zover dat mogelijk is bij hun Zweedse black metal. Gehuld in schaduwen, doordrenkt in varkensbloed en een podium opgesmukt met omgekeerde kruizen weten deze Zweden een prima pot zwartgallige metal neer te zetten. Van dit alles biedt het visuele aspect een correctere weergave in plaats van een verslag. Vandaar dat ondergetekende graag verwijst naar de foto’s van onze eigen Rob Sneltjes, die voor zijn moeite een flinke lading varkensbloed over zich heen kreeg. Dat is nog eens commitment.
Arch Enemy
Bij Arch Enemy lijkt alles vanaf het begin te verlopen zoals het moet. Deze Zweden onder leiding van frontvrouw Alissa White-Gluz zetten namelijk een oerdegelijke set neer, die helaas toch ook een rigoureus gebrek aan spontaniteit of verrassing biedt. Ironisch genoeg is het juist de professionaliteit en geliktheid die dit optreden inspiratieloos doet overkomen. Ze hebben weliswaar de juiste formule te pakken voor een goed melodieus death metal-nummer, maar het komt de afwisseling in de set niet altijd ten goede. Het optreden wordt pas interessant wanneer de stroom uitvalt tijdens The Race. Het duurt even voordat bij de band het kwartje valt. Gelukkig pakken zij het goed op. ‘’This PA can’t handle this metal crowd right here’’, roept de glimlachende White-Gluz. Driemaal is echter pas scheepsrecht wanneer het geluid opnieuw wegvalt en Arch Enemy besluit The Race maar over te slaan. De band maakt vervolgens wel zijn set af, uiterst professioneel en oerdegelijk gebracht natuurlijk, maar met uitzondering van de eerdergenoemde kortsluiting weinig verrassend of inspirerend.
Arch Enemy op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Kreator
Het gebrek aan spontaniteit dat de set van Arch Enemy miste wordt echter ruimschoots goedgemaakt bij Kreator. Wellicht het absolute hoogtepunt van de dag, denderend door de tent als een Deutsche Intercity-Express. Telkens weer weten deze thrashlegendes te overtuigen en te verrassen. Dit doen ze niet alleen door retestrak spel, een setlist vol klassiekers en een ontspannen houding. Kreator doet niet aan enkel een backdrop en wat stroboscopen. Ze investeren steevast in een gelikte show vol visuals, vuur en confetti. Regelrechte thrash metalhits als Enemy of God, Satan Is Real en Phantom Antichrist brengen moeiteloos wall of deaths op gang. Kenmerkend aan hun oeuvre is dat ze niet alleen het gaspedaal stevig indrukken, maar ook ruimte bieden voor melodie en herkenbare meezingrefreinen. Song na song gebracht alsof ze de ware headliner zijn van de vrijdag. Met Fallen Brother brengen ze een passende ode aan heengegane muzikale helden, van Cliff tot Lemmy tot Chris Cornell. Terwijl oudjes als Flag of Hate en Pleasure to Kill de laatste energievoorraden van het publiek opzuigen, doemt er een collectieve gedachte op. Enkele jaren terug stonden ze namelijk nog op het kleine podium en nu in de tent, maar de volgende keer is die plek op de Main Stage dubbel en dwars verdiend. Wat een show!
Kreator op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Parkway Drive
Deze metalcoreband uit Australië timmert toch ook alweer sinds 2003 aan de weg, en recentelijk is de populariteit ver buiten hun moedereiland toegenomen. Desondanks toch een gewaagde keuze als afsluiter op de vrijdag van Fortarock. Helemaal als het publiek nog moet bijkomen van Kreator die de tent zojuist heeft afgebroken. Hoe kunnen deze relatieve ‘jonkies’ hier succesvol op voortborduren? Simpel, door nog een stapje verder te gaan met de pyro en een uiterst strak geluid over het veld te gooien. Na Wishing Wells en Prey van nieuweling Reverence is het al gauw duidelijk dat deze band een eigen gezicht heeft gecreëerd in het overvolle metalcoregenre. Ze weten regelmatig klassieke rock en metalelementen toe te voegen aan hun sound. Songs als Carrion en Writings on the Wall worden uiterst strak gebracht, met een kraakhelder geluid, mathematische lichtshows en een enorme bak pyrotechniek. In zijn totaliteit een optreden dat doordrenkt is met een jeugdig enthousiasme en zelfverzekerdheid. Parkway Drive laat er geen twijfel over bestaan: na deze overdonderende uitputtingsslag hebben ze die headlinerstatus zonder meer gerechtvaardigd. Op naar dag twee!
Lees ook:
– Fortarock dag 2: De mammoetenmars van Meshuggah
– Buma ROCKS! in het Fortatheater: De doom van DOOL en het deathcore gedreun van Thy Art is Murder
Parkway Drive op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Publiek op Fortarock, foto: Rob Sneltjes
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.