Dodecahedron in 013, foto Jostijn Ligtvoet
Ulsect in 013, foto Jostijn Ligtvoet
Het gaat al met al niet slecht met de Nederlandse black metal. Drie bands van eigen bodem met een gitzwart geluid treden vanavond aan in de kleine zaal van 013. Headliner van de avond is Dodecahedron, dat met ‘Kwintessens’ een nieuwe plaat uitbracht. Tijd voor een pot Nederlandse black metal dus.
Tekst: Guido Segers, met dank aan 013-huisfotograaf Jostijn Ligtvoet voor de beelden
Eerder dit jaar liet het Roadburn festival al zien dat er aardig wat moois uitkomt in Nederland met een flink arsenaal aan bands. Wij doopten het op Never Mind The Hype al eerder de ‘New Wave of Dutch Black Metal’ (meer daarover hier). Vijf jaar na het debuut is Dodecahedron weer uit de donkere krochten van Tilburg gekropen voor ‘Kwintessens’, wat uitkwam op Season of Mist. De titel duidt op de essentie, het wezenlijk van de zaak. In de oude filosofische gedachten is de kwintessens het vijfde element (naast vuur, lucht, water en aarde). Het staat ze wel, dat doordachte. Eerst mogen we nog genieten van wat voorprogramma echter.
Ulsect in 013, foto Jostijn Ligtvoet
Verwoed in 013, foto Jostijn Ligtvoet
ULSECT
Ulsect is een Tilburgs gezelschap met gedeeltelijke overlap in bezetting met Dodecahedron. Geen wonder dat deze band hier staat dus, want qua sound liggen de twee wat verder van elkaar af. Ulsect, dat ook net een debuut afleverde, speelt een veel strakker stukje metal wat eerder naar de death-hoek neigt. Het donderende geraas zit er zeker in, maar de band klinkt bijzonder gestructureerd en laat de uitbarstingen alleen komen op momenten van maximaal effect. Lekker technisch en gecultiveerd, wat met een voormalig Textures-lid niet heel verwonderlijk is. Een goed half uur Ulsect live is dan ook een half uur naar adem happen, want deze band laat je geen moment met rust met hun grove geschut.
VERWOED
Toch een kippenvelmomentje als Verwoed de eerste noten inzet. De Utrechtse band scoorde vorig jaar met hun EP ‘Bodemloos’ en is sindsdien één van de kartrekkers van de Nederlandse black metal. Op Roadburn was het met de benen buiten tijdens hun optreden in de Cul de Sac, wat gelukkig nu geen issue is. Het geluid van de band is gelaagd, vol en doorspekt met emotie. De trage progressie brengt een melancholisch gevoel met zich mee, maar natuurlijk zitten er de nodige versnellingen en blast beats in die meewarige geluidsmuur. Oorspronkelijk een eenmansproject genaamd Woudloper, is Verwoed nu een volledige band. Het geluid lijkt daarmee van show tot show ook te groeien. Verwoed is een onderdompeling in het geluid, waar je als luisteraar jezelf wel aan over moet geven. Qua podiumpresentatie is dan ook niets meer nodig dan de lijzige blik van de frontman en de overlevering aan de muziek.
Verwoed in 013, foto Jostijn Ligtvoet
DODECAHEDRON
Aangezien veel bands in de extreme hoek van de metal leden delen, lijkt het soms een soort wisseling van de wacht. Wanneer de ene band terugtreedt in de schimmen, stapt de andere weer naar voren. Met leden in Exivious, Nihill en meer (dus ook Ulsect) kwam zo Dodecahedron weer in de schijnwerpers. ‘Kwintessens’ voelt op plaat als een complex kunstwerk met talloze facetten. Dat live ten gehore brengen is dus ook een uitdaging. Toch geen opschmuck of bijzonder mistige presentatie, maar een band die puur de muziek uitdraagt op het podium.
Dodecahedron in 013, foto Jostijn Ligtvoet
Muzikaal is Dodecahedron eclectisch binnen de extreme niche, met uitgesponnen atmosferische passages. Die worden dan weer plotsklaps onderbroken voor een hectische stroomversnelling, een haakse en dwarse jazzy riff of een furieuze reeks blast beats. De band verkeert in opperste concentratie. Zanger Michiel Eikenaar staat met een voet op de monitor en beweeg op het ritme. Met zijn uitgestrekte armen trekt hij de zaal naar zich toe. Ik moet mezelf er toch enkele malen van vergewissen dat dit geen Nihill is op het podium. Een volgende verfrissende technische passage maakt dat ook weer duidelijk. Dodecahedron is een geheel ander beest, vol vreemde bochten en wendingen, die je als luisteraar meermaals op een dwaalspoor brengen.
Dat gezegd hebbende, zit er ook veel schoonheid in het geluid van Dodecahedron. De luisteraar wordt vaak verrast door fijne, mooie stukken. Een clean en gepoetst geluid, wat even later weer vervaagt bij de volgende muzikale wending. Het is opvallend hoe sterk het optreden staat, terwijl de essentie alleen de muziek is. Dankzij een tactvolle belichting en een gedoseerd gebruik van de rookmachines, lijkt de band weg te vallen, naar de achtergrond te verschuiven, ten gunste van het geluid. De continue conflicten in de nummers maken ook dat al het andere afleiding is. Zuivere, mooi klanken versus atonale dissonantie, kalmte versus tumult, het kan alle kanten op. Na een uur is er dan ook enkel verwondering en een moment van zoeken naar balans na deze sonische rammelpartij van de Tilburgse band.
Dodecahedron in 013, foto Jostijn Ligtvoet
Meer foto’s van deze avond in dit fotoalbum en meer fotografie van Jostijn Ligtvoet op zijn website. Dodecahedron, Verwoed en Ulsect zijn vanavond (21-5) in De Helling, Utrecht te zien en donderdag 25 mei in Gebr. de Nobel in Leiden. Dodecahedron staat ook 7 oktober op Soulcrusher Fest in Doornroosje, Nijmegen.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.