Man, wat was het een raar jaar! Zoveel is te zeggen. Concertagenda’s vielen in het water, livestreams schoten uit de grond als paddenstoelen en artiesten en werknemers in de cultuursector konden naar hun inkomsten fluiten. Het was heel anders, zo ook voor ons bij NMTH HQ. Stippelden we in het begin nog vol enthousiasme de festivalagenda uit, werd het vooral een periode van veel thuis zitten. Maar als er iets is wat we hebben geleerd van de pandemie, is het dat we meer muziek dan ooit hebben geluisterd, zo ook als het op Nederlandse bands aankomt. Livestreams, Spotify, Bandcamp Friday, support door een merch- of albumaankoop…daarom hebben we iets nieuws bedacht om bands van eigen bodem wat extra in de spotlights te zetten dit jaar. Met behulp van meer dan 20 redactieleden brachten we namelijk meer dan tachtig albums en veertig EP’s uit de heavy Nederlandse scene in kaart, omgevormd tot een reeks jaarlijsten van heb ik jou daar! Daarom presenteren we vandaag met gepaste trots alweer het derde deel van ons bomvolle drieluik: de 25 beste Nederlandse albums van 2020 vanaf plek 10 tot en met 1, uiterst zorgvuldig gekozen door de redactie.

Tekst: Wouter Hommel / Pieter Sloot / Guido Segers / Ingmar Griffioen / Merijn Siben

Lees ook:
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2020, deel 1 van de 25 beste Nederlandse albums van 2020 en het NMTH Album van 2020 in ons Eindejaarsdossier.

10. X RAIDERS – WELTSCHMERZ ’89
Op plek X vinden we Weltschmerz ’89 van de hardrockende turboglammers van X Raiders! Live opgenomen in de legendarische Wisseloord Studios met de producer van Judas Priest klinkt dit album puur as fuck. Alle instrumentalen zijn live op de band vastgelegd en en dat is te horen: hardrock met dat heerlijke rafelrandje. Opvallend zijn de vele fantastische gitaarsolo’s en de kneiters van riffs met Fleshwolf en Funeral Crusher als bewijs. Ook lekker zijn de ‘gooi die ramen eens omlaag en laten we 130 per uur op de snelweg rijden’ refreinen, zoals op Ice Cream Truck en Train Man. Maar ook: een ballad, althans een halve namelijk Danger Zone. Zanger Daniel a.k.a. Mr. Rectum gaf eerder in een interview al aan: “Wat is nou een band zonder ballad?” X Raiders houdt het Nederlandse hardrockvaandel hoog. Erg hoog. (PS)

Lees hier ook ons interview met de band. 

9. RRRAGS – HIGH PROTEIN
Man, het Nederlands/Belgische powertrio kwam weer met een uiterst fijne plaat aanzetten in 2020! Zoals Ingmar Griffioen schreef over High Protein eerder dit jaar:

”Het is weer heavy 70ies, psychedelische en bluesy rock, die de klok slaat. Die van donker groovend, naar gloedvol en ingetogen en voluit jammend gaat. Geen 10 minuten spacend slotstuk als op het debuut, maar Window broeit wel vijfenhalve minuut intens onderhuids en – dat is stiekem het voordeel van digipromo’s – daarna begin je gretig weer vooraan met opener The Fridge waarop de soulvolle uithalen, grooves en psych-riffs je weer om de oren vliegen.”

8. HAWSER – ALL IS FORGIVEN
”Deze band…”, zo ging het enkele maanden terug in de groepsapp toen deze Rotterdamse bazen met eerste single Snowblind binnen kwamen walsen. Maar met All Is Forgiven, de uiteindelijke opvolger van het debuut Tough Love uit 2017, laten deze brute maestro’s even onverbiddelijk horen waarom ze tot de top van de Nederlandse hardcore behoren. Want verdomd, die uiterst grove mix van beatdown en hardcore met een metalen randje resulteert in een barrage aan hakkende grooves en een hevige sound die binnenkomt als een verpletterende mokerslag. Songs als Bury the Hatchet en titeltrack All Is Forgiven lijken misschien iets anders te suggereren, maar vergis je niet! Hawser is met deze plaat onvergeeflijk en afstraffend, op een manier die je moeiteloos naar binnentrekt om je aan het eind bezweet en vermurwd achter te laten in je tot moes gemoshte woonkamer. Met enkel nog je speakerset overeind wanneer met You Can Only Hope het hele riedeltje weer ongenadig hard op repeat langs dendert. Oef… (MS)

7. ATLANTA – NUGRYBAUTI
Atlanta plofte even op verrassende wijze op onze digitale deurmat. Volledig geïmproviseerde psychrock, die gemaakt is voor één opname en nooit meer live gereproduceerd wordt. Oftewel: muziek maken op het moment. Merijn Siben was er weg van en zette in juli uiteen:

”Die dwaling en afleiding hoor je ook terug in de muziek, want Nugrybauti gaat alle kanten op. Van keiharde psychjams als Marabou Blues en Deventer Kunstweg en de spastische jazzpassages van Dog Whistle Concerto No. 5 In E Minor tot de haast zwoele blues van Honolulu Strut. Een prachtig stukje instrumentatie die prima op de achtergrond aan kan, maar eveneens in volle concentratie met headphones vele lagen blootgeeft.”

Lees hier ook ons interview met Pieter Holkenborg van Atlanta.

6. AN EVENING WITH KNIVES – A SENSE OF GRAVITY
Man, het was nog vroeg in het jaar, maar wat is die langspeler van An Evening With Knives ons bij gebleven! Keihard groovende stoner/doom metal uit Eindhoven de gekste, daarom citeren we de review van Guido Segers, eerder verschenen via Eindhoven Rockcity:

”An Evening With Knives heeft met ‘Sense of Gravity’ zichzelf overtroffen en stappen voorwaarts gezet qua songwriting en complexiteit. Het is een plaat die je op vol volume aanzet op je koptelefoon of als je wilt over de speakers, als al het andere effe lekker kan oprotten. Een zware plaat, voor als je juist dat nodig hebt.”

5. BISMUT – RETROCAUSALITY
Het Nijmeegse Bismut heeft zich dit jaar weer overtroffen met Retrocausality, een hevig psychend epos met een zwaar metaalrandje. Zo sprak Merijn Siben over de plaat in zijn review: 

”Lichte kost is Retrocausality niet, daar het Nijmeegse drietal deels improviseert. Toch weten ze met een flink arsenaal aan tempowisselingen en ideeën de focus van de luisteraar te behouden. Bijvoorbeeld Predvidanie, waarbij halverwege een galopperende metalriff wordt ingezet, ingekleurd met spacey gitaareffecten die doen denken aan het werk van Yuri Gargarin. Of wat dacht je van Varsaga dat opbouwt naar een furieus thrashend tempo? Ter conclusie: met een beperkt aantal woorden voor een review lastig om het album recht te doen. Mijn advies? Ga er even goed voor zitten met je favoriete drogerende middel en laat deze release van Lay Bare Recordings zich optimaal blootgeven aan je gehoorstelsel.”

4. DOOL – SUMMERLAND
Je kon er de klok op gelijk zetten dat DOOL in de top 10 terecht zou komen. Al sinds debuutalbum Here Now, There Then zijn we groot fan van de band en diens zinderende liveshows, en nu is daar het opzwepende Summerland. Redacteur Wouter Hommel legt in zijn review uit waarom DOOL tot de top van de Nederlandse heavy scene behoort:

”Het vele optreden heeft de band hoorbaar doen groeien bij het luisteren van Summerland: de liedjes, de uitvoering, het geluid, de productie – alles is beter. Op Here Now, There Then hoor je Elle Bandita die samen met de ritmesectie van The Devil’s Blood nog zoekende is naar een eigen geluid en identiteit. Nu beide gevonden zijn hoor je een zelfverzekerde eenheid die weet wat het wil en er vol voor gaat.”

Lees hier ook ons interview met Ryanne van Dorst. 

3. FLUISTERAARS – BLOEM
Gelderse black metal van de zeer bedwelmende én melodieuze soort. Fluisteraars stond er al een tijdje op als een van de meest interessante groepen uit de ‘New Wave of Dutch Black Metal’ en met Bloem hebben ze die belofte totaal waargemaakt. In 33 minuten en vijf ijzersterke tracks laat Fluisteraars een verpletterende indruk achter. De nummers zitten zo goed in elkaar, zo vlekkeloos in de mix dat we de Nederlandse teksten doorgaans kunnen verstaan. En klinken dan toch zo bruut en genadeloos, dat het duo uit Bennekom de Tere Muur der aanbidders overweldigt. Deze “Haag van bedorven woorden” mag dan de “wereld doen krenken”, het proeft waanzinnig goed. De internationale lof voor Bloem – evenals een welverdiende derde plek in onze top 25 –  is dan ook meer dan terecht. (IG)

2. PARACETAMØL – BEHAVE
We zijn zeker onder de indruk van Paracetamøl, maar dat ze op nummer twee zouden belanden van onze 25 beste Nederlandse albums is een grote, maar uiterst aangename verrassing voor deze garagepunkers uit Arnhem, na een hele hoop stemmen en juichkreten uit het team. Ingmar Griffioen wist dan ook luid en duidelijk te verkondigen waarom Behave zo’n dikke plaat is in zijn review:

”De debuutplaat van de garagepunks kwam 28 augustus uit via de fijne mensen van Waaghals Records en Bottom Shelf Records en de langverwachte langspeler klinkt precies zo ongepolijst als we hoopten: messcherp, compromisloos, luid en venijnig. En laten we nu niet doen alsof Paracetamøl een band is die vooral alle remmen losgooit en op topspeed, rechttoe rechtaan die punk door uwe strot beukt. Nee, debuutalbum Behave kent wel degelijk slimme hooks en liedjes die blijven hangen, heeft zeker wel melodie en songstructuur die door al het geweld heen prikken en beklijven.”

Lees hier ook ons interview met de band. 

1. TEMPLE FANG – LIVE AT MERLEYN
Ja hoor, Temple Fang flikt het hem gewoon op nummer 1 te komen, en dat met een livealbum! De Amsterdamse band is nogal secuur op wat ze uitbrengen, op het perfectionistische af, en groot was dan ook de verrassing toen we net voor de zomer vernamen dat een debuutrelease aanstaande was. Nog groter toen het een liveopname bleek: op 27 juni kwam de eerste Temple Fang uit, een door de eigen crew op 24 oktober vastgelegde set waarmee Temple Fang opende voor Ecstatic Vision in Merleyn, Nijmegen. Woorden als betoverend, bezwerend en magisch zijn sleutelwoorden die steevast worden uitgesproken bij een Temple Fang-concert, en dat is ook op Live at Merleyn terug te horen.

De geheime receptuur van deze verslavende heavy psych en spacerock zit in de twee linkshandige gitaristen die de leadrol afwisselen, om elkaar heen cirkelen en heerlijke gitaarlicks afvuren en zeker ook in de rotsvaste basis van drums en vuig ronkende bas, die Temple Fang die dwingende groove meegeeft. Het is nog veel meer, te veel om hier op te noemen, maar buiten kijf staat dat de band idioot goed op elkaar ingespeeld is en elkaar als vier tweelingbroeders aanvoelt, wat ze de macht geeft om als het moet met de ogen dicht door te pakken en een nummer als Not The Skull tot 20 minuten door te trekken. Geen vervanging voor een live-ervaring, maar met de oogjes toe komen wij er akelig dicht in de buurt. (IG)

Lees hier ook ons interview met de band, evenals onze laatste liveverslag van het jaar van hun show in dB’s. 

Lees ook:
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2020, deel 2 van de 25 beste Nederlandse albums van 2020 en het NMTH Album van 2020 in ons Eindejaarsdossier.

Meer Nederlandse muziek ontdekken? Volg dan nu ons Bruut Nationaal Product, de Spotify-lijst met heavy releases van eigen bodem:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Deel dit artikel