Met alweer een tweede jaar voorbij in de pandemie, kijken we opnieuw terug op een aardig tumultueuze periode. Van een avondklok tot lege concertagenda’s tot #UnmuteUs protestmarsen: op sommige momenten leek het bijna een herhaling van zetten. Maar toch konden we ook heel even genieten van concerten zonder afstand, een kleiner maar kwalitatief aanbod van livestreams en bovenal een enorme lading fantastische muziek. Als we iets geleerd hebben van al bijna twee jaar leven in een pandemie, is het dat muziek een constante factor is. Sterker nog, we zijn alleen maar meer gaan luisteren, zo ook bij bands van eigen bodem. Livestreams, Spotify, Bandcamp Friday, support door een merch of albumaankoop, noem het maar op! Daarom besluiten we net als vorig jaar een grootse rundown te maken van al het muzikale moois dat ons kikkerlandje te bieden heeft. Met behulp van meer dan 15 redactieleden brachten we namelijk meer dan 60 albums en 40 EP’s in kaart, omgevormd tot een reeks jaarlijsten waar je nondeju tegen zegt! Gisteren bespraken we al onze 10 favoriete EP’s van 2021, en vandaag gaan we verder met deel 2 van het Hollandsche drieluik, namelijk de 20 Nederlandse albums van het jaar, positie 20 t/m 11, gekozen door de redactie. 

Tekst: Guido Segers, Gijs Kamphuis, Ingmar Griffioen en Merijn Siben

Honourable mentions
Verdomd, het waren soms moeilijke keuzes dankzij zoveel kwaliteitsreleases dit jaar. De onderstaande 20 zijn er middels een puntentelling ingekomen, maar dat betekent wel het gemis van sommige andere platen. Zo waren we behoorlijk enthousiast over Bionic Swarm van Cryptosis, technische thrash zoals je het niet vaak hoort. Ook Rats on Rafts kon op bijval rekenen van enkele redactieleden. Tevens kwam er een uitstekende death metal plaat van Pestilence voorbij, evenals ijzersterke black metal releases van Sagenland en Schavot in een jaar met heel veel zwartmetalen krakers. Ook Temple Fang, die vorig jaar met het magistrale Live @ Merleyn de eerste plek bemachtigde, viel dit keer net buiten de top 20 met het epische Fang Temple, een omvangrijk epos en voor sommige redacteurs een groeiplaat. Flink puzzelen dus, maar without further ado: deel 1 van onze 20 favoriete Nederlandse platen van 2021…

Lees en beluister ook:
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2021
– Het NMTH album van 2021 + individuele jaarlijstjes
– De 66 hardste hitters van het jaar op Spotify!
– De bruutste shows/streams van 2021

20. GREY AURA – ZWART VIERKANT
Een van de meest eigenzinnige black metalbands in Nederland is ongetwijfeld Grey Aura. Omvangrijke, thematische black die dusdanig volgestopt zit met verrassingen, dat je er meerdere luisterbeurten later nog steeds dingen in hoort. Het is dan ook niet zo gek dat in de top 20 staan tussen een hele resem black metalbands. Het spits afbijten doen ze op nummer 20, wat ook maar eens aangeeft hoeveel goede platen er uitgebracht zijn dit jaar. We citeren Guido Segers in zijn review:

”Hapklaar luisterplezier is het niet trouwens, je wordt continue verrast en vreemde hoeken in geduwd. Repetitieve passages vervallen in wilde black metal, waarna bevreemdende flamenco passages je tegemoet komen (El Greco in Toledo blijft mijn bizarre favoriet). Het geeft het album een bepaalde elegantie en een ongrijpbaarheid, die niet iedereen zal kunnen bekoren. Forget Deafheaven, dit is het soort experimentatie die het genre echt uitdaagt en nieuwe smaken geeft.”

19. THE DESMONDS – GOOD MORNING AMERICA
Als er twee genres zijn die er met kop en schouders bovenuit steken dit jaar, was het wel de black metal en garagepunk. Grenzen werden verlegd en verschoven, maar voor een ultieme no-nonsense garageplaat zit je goed met The Desmonds. Good Morning America is gewoon een uiterst lekkere, explosieve audiogranaat geworden die de al explosieve liveshows van deze gekke Groningers eer aan doet. Zoals we schreven in onze review eerder dit jaar:

”Good Morning America is 35 minuten aan vuige, eigenwijze punk die aangenaam rammelt. Zo razen openers als Free en Blame in sneltreinvaart aan je voorbij, terwijl UFO dan weer midtempo gaat, met een aanstekelijke gitaarmelodie en pakkende refreinen. Die eerste drie tracks bieden een goede weergave van die typische The Desmonds sound: messcherp en hard, maar toch ook met een gezonde dosis experimentatie en avontuur. Luister maar eens hoe euforisch en meeslepend een track als That’s Right eindigt, of hoe agressief een track als Suffocation uit de hoek komt, mede dankzij heerlijk smerige zanglijnen.”

18. CLOUDSURFERS – DON’T KNOW WHAT HIT ME
En van de ene garagekraker naar de andere: direct na de frontale botsing van The Desmonds komen we aan bij Cloudsurfers. Beide bands waren dit jaar NMTH Talenten tijdens Popronde, en beide bands waren bijna niet weg te slaan van het podium, van Sniester tot Left of the Dial. Het begon al goed in 2020 met het winnen van meerdere wedstrijden, maar het is de liveperformance die het een van de meest intense garagepunkbands van het moment maakt. Dit surfrockende vijftal is al bezig aan een opvolger, met recentelijk nog nieuwe single Yaggerdang, maar eerder dit jaar lieten ze met debuut Don’t Know What Hit Me een uiterst veelbelovende kickstart zien. Van Surf the Cloud tot Sweet Tooth tot de afsluitende ballade Sincere: het is een plaat die overstroomt van een jeugdige energie en een honger naar meer. Eenzelfde honger naar meer ervaren we ook als luisteraar, laat die opvolger maar komen.

17. AUTARKH – FORM IN MOTION
Na het helaas gestopte Dodecahedron begon Michel Nienhuis aan een nieuwe missie: de grenzen van metal en heavy muziek verleggen. En dat is hem gelukt met Autarkh middels Form In Motion. Hij ging de samenwerking aan met producer Joris Bonis, gitarist David Luiten, bassist Desmond Kuijk en elektronisch producent Tijnn Verbruggen, met als resultaat een futuristisch metalproject dat niet alleen heel goed is, maar ook nog eens een geheel eigen sound creëert. We citeren onze review:

”We horen flarden Dodecahedron ten tijde van Kwintessens, een vleugje Meshuggah, machinale industrial klanken a la Fear Factory en Godflesh, glitch effecten die ons doet denken aan Aphex Twin. Maar zelfs met zo’n opsomming van namen is het duidelijk dat Autarkh zijn eigen ding doet, met als resultaat een unieke luisterervaring.”

16. ISMENA – UNTIL WE PART
Verreweg de meest rustieke plaat uit de lijst, maar wel een hele goede. Songwriter Ismena laat op haar debuut een broeierige mix van darkfolk, post-rock en dark indie horen, die op momenten uiterst breekbaar en melancholisch binnenkomt, op andere momenten met heavy gitaarslagen en passages weet te beklijven. Maar bovenal is de muziek van Ismena ontzettend mooi, en een verplichte luisterbeurt voor fans van o.a. Emma Ruth Rundle, Chelsea Wolfe en Marissa Nadler. Eerder schreven we over Ismena:

”Alleen in opener All I Want horen we stuwende post-rock ondertonen die ons doet denken aan Emma Ruth Rundle, of luister maar eens naar het duistere Receive, dat in de coupletten licht jazzy klinkt om vervolgens op verrassende wijze er een crunchy riff uit te gooien. Nog zo’n hoogtepunt is de achtbaanrit This World Will Break Your Heart, een intense track die breekt als een golf op de ziel.”

15. KJELD – ÔFSTÂN
De opvolger van het al even uitstekende Skym heeft even geduurd, maar Ôfstân is opnieuw een plaat die er mag wezen. Prachtige, meerlaagse black metal uit het hoge noorden, in de Friese taal gezongen. Een waanzinnig black metal epos die vele luisterbeurten verdient. Redacteur Gijs Kamphuis was dan ook erg te spreken over dit werkstuk in zijn review:

”Kjeld is er gewoonweg in geslaagd om negen nummers lang een zeer hoog niveau aan te houden. In een misantropische omgeving voelen deze Friezen zich het beste thuis zo blijkt. Dat is maar goed ook, anders was er nooit zo’n urgente, goede plaat ontstaan. Kortom, Kjeld is momenteel het beste wat Friesland op dit moment aan black metal te bieden heeft.”

14. SPLINTER – FILTHY PLEASURES
Herrezen uit de as van Death Alley en Birth of Joy, presenteerde Splinter dit jaar, na enkele veelbelovende singles, het debuut Filthy Pleasures. En dat is een uiterst lekkere rock ’n roll plaat geworden, die er een heerlijk smerige classic rocksound op nahoudt. We citeren eindredacteur Ingmar Griffioen in zijn review over deze gezonde injectie rock:

”Up-tempo, gejaagd ritme, jankende gitaarsolo en een refrein dat je instant mee moet neuriën, waarna Douwe er nog een “Animal Mind” klap op geeft. Zo kent het debuutalbum meer verrassende en veelzijdige tracks. Luister maar eens naar slowburnende vorige single Plastic Rose of het bedachtzame, ingetogen Take No More en dan naar het all-out rockende, wilde Hurt dat we als eerste single al lieten smaken.”

13. ACHE – THE UNBEATABLE DEFECTS OF HUMANITY
Potverdorie, wat klapte deze plaat erin als een mokerhamer op de ziel! Dit Rotterdamse duo maakt heerlijk gepijnigde stonerdoom die alles en iedereen vervloekt tot er slechts een hoopje as overblijft. Dankzij een productie door Chris Fielding, ook bekend van UK stonermastodonten Conan, wordt die allesverpletterende sound alleen maar meer kracht bij gezet. We citeren onze review vorige maand:

”Het resultaat zijn vijf onverbiddelijk stampende episodes, beginnend met Episode I: Chaos Reigns Compels the Hippocampus, dat zich laat kennen door een hakkende riff, doorleefde vocalen en een vuistdikke groove. En vanaf die track is het eigenlijk gewoon genieten geblazen met 40 minuten aan Rotterdamse kwaliteit. Hoor maar eens hoe makkelijk een furieuze track Episode III: The Waves in The Rivers of Bile van hectische sludgeritmes naar atmosferische passages gaat. Dat doet Episode IV: Homeless, Spineless and Wallow nog eens dunnetjes over. Erg fraai gedaan!”

12. PIZZA KNIFE – MAGNET PEOPLE
Het hield niet op met de kwaliteitsgarage dit jaar. Case in point: Pizza Knife met Magnet People. De Utrechtse punkhelden dropten drie jaar na de EP Terreur Des Hommes een nieuwe langspeler en ontdeden zich van de rauwe producties van voorheen. Met als resultaat een plaat die de smerige sound van deze losgeslagen Utrechters moeiteloos intact houdt, maar dankzij een volle productie de intensiteit meekrijgt die je ook bij hun liveshows ervaart. We citeren hoofdredacteur Merijn Siben in zijn review:

”De gezamenlijke chemie spat gewoon van het album af. Hoor maar eens hoe His Life Is Lost met funky baslijnen en grooves de coupletten omlijst, om er vervolgens een smerige riff doorheen te mengen. Een track als Second Life laat dan weer een goede mix van oud en nieuw zien, waarbij frontman Rutger zijn snerpende scream afwisselt met heerlijk eigenaardige cleans. Let ook op die weirde gitaarlijnen in het refrein, want het zijn dit soort details die dankzij de volle productie nog meer tot zijn recht komen.”

11. FLUISTERAARS – GEGREPEN DOOR DE GEEST DER ZIELSONTLUIKING
Daar zijn ze weer! Vorig jaar stond Fluisteraars eveneens in onze Top 20 op een welverdiende derde plek, maar afgelopen zomer kwam daar alweer de opvolger van Bloem. Gegrepen Door De Geest Der Zielsontluiking is opnieuw een uitgebreid, waanzinnig luisterstuk geworden, die met elke draai weer meerdere lagen blootgeeft. Geen makkelijke kost, maar wel eentje die loont met elk bezoek. Magnum opus en afsluiter Verscheuring in de Schemering is een goed voorbeeld, een track die van het ene op het andere moment diepe emoties losmaakt, dankzij een magistrale wisselwerking tussen hevige blasts en atmosferische passages. Genieten geblazen dus met deze aanwinst in het black metal landschap.

Lees ook: – De 10 beste Nederlandse EP’s van 2021, het NMTH Album van het Jaar en onze lijst met Bruutste Shows in ons Eindejaarsdossier.

Meer Nederlandse muziek ontdekken? Volg dan nu ons Bruut Nationaal Product, de maandelijks roulerende Spotify-lijst met heavy releases van eigen bodem:

 


Deel dit artikel