Een lange stoet voetgangers stroomt deze zondag in Leiden van het station naar de Leidse Hout. Plaats van bestemming is Werfpop, een van de vele gratis festivals die ons land rijk is. Het is niet de fraaie setting in het Leidse stadspark die ons gelokt heeft, noch het gratis karakter of het weer. Nee, Werfpop scoort punten met een goede en stevige programmering. Met internationale acts als Danko Jones, Pro-Pain
“The machine That we built Would never save us That’s what they say” Aldus Jimi Hendrix in het nummer 1983 (A Merman I Should Turn To Be), dat gaat over zijn verlangen tot rust in de hectiek van het ‘rocksterren-bestaan’ en kritisch kijkt naar de rollen van maatschappij vs. overheid. In 1983, een referentie aan George Orwells boek 1984, bezingt Jimi hoe hij hoopt te kunnen leven onder water, daar
In een tijdperk waarin doom en zeker stonermetal en sludge steeds meer mensen op de banken krijgen, staat High On Fire alweer met de banier te zwaaien. Al zeventien jaar en zeven albums lang laat de groep uit Californië zien hoeveel power je met drie man kan ontwikkelen en hoeveel rek er in de genres zit. Op de eerste platen The Art Of Self Defense (2000) en Surrounded By Thieves
The Belgians, een ode, een introductie. Een kennismaking. Althans, een ontmoeting met de Belgen door de ogen van de Luikse driemansformatie The Experimental Tropic Blues Band. Het duurde even voor de ondergetekende het album begreep, en zelfs de humor ervan in zag. Het is geen slobberwijn, maar een wijntje die je tijdig laat luchten, decanteert, langzaam opdrinkt en dan ook steeds lekkerder wordt. Met andere woorden, het is geen makkelijke,
The Scrap Dealers – oftewel de schroothandelaren, hergebruiken oud metaal. Wat verwacht je dan? Iets hards, iets blikkerigs, iets vuigs. De geluidseffecten en vervormingen op dit self titled album van de Luikse vijfkopsformatie voldoet precies aan die verwachting. “No sense in your eyes’ is de openingstrack en tevens de eerste single van het album. Je hoort een simpel maar effectief basloopje. De gitaar komt er langzaam bij. De drums kicken
Een review of algemene beschrijving neerpennen na het beluisteren van de nieuwe plaat van de Gentse “sludge- experimental drift-noise-chaotic psychedelica-doom-post hardcore-drone-formatie’ (ja, echt) Raketkanon is een bizar moeilijke opgave. Dat blijkt onder meer wanneer je onbeholpen probeert om niet de benodigde semi-objectiviteit uit het oog en oor te verliezen, omdat het eigen enthousiasme de overhand wenst te nemen waardoor je na het beluisteren nogal buiten de spreekwoordelijke adem bent. Dat laatste geldt
Deze man stond op nummer 8 in onze Top 10 ondergewaardeerde Nederlandse pop-rock artiesten. Dat was eigenlijk geheel op basis van zijn schitterende eerste plaat met onder andere het niet meer uit je hoofd te krijgen prachtliedje “Emily’. Maar Arjan van der Linde zou momenteel al weer wat hoger in het lijstje komen, want met Southbound Train heeft hij zichzelf op alle mogelijke gebieden overtroffen. Het begint al bij het
Wij hebben slechts een minuutje nodig om te concluderen dat het nog jonge Grasnapolsky wel degelijk een uiterst charmant festival is. Bij aankomst in onze bungalow van het nabijgelegen park Landal Rabbit Hill staat met roze plakstrips de twitter hashtag #Gras15 vermeld op de ruit. Op een voor ons achtergelaten nota op de keurig gedekte tafel staat de melding dat we een selfie met deze hashtag achter kunnen laten op
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.