Dag twee van Lowlands. Na een mooie afsluiter en wat obscure feestjes rollen we vanmorgen toch al een stuk moeilijker onze tent (of hotel) uit als van te voren gedacht. Maar dat neemt niet weg dat wij er weer ontzettend veel zin in hebben, net als iedereen die zich al in de lange rijen bij de ingang van het festivalterrein, heeft verzameld. Ook vandaag staat ons een veelzijdig programma te
De Flevopolder staat er bol van, vanuit heel Nederland (en daarbuiten) rukken festivalfanaten op naar Biddinghuizen. Het is weer tijd voor Lowlands! Na een preparty op donderdagavond, met o.a. een massale silent disco – van horen zeggen want Team Never Mind The Hype wilde perse nog één nachtje in onze eigen bedjes slapen – is het op vrijdag toch écht begonnen. De eerste van drie dagen festival. En het schijnt
In 2014 pakten de kind of their own metal-bezweerders van In The Woods… de wapens weer op, na een afwezigheid van veertien jaar. De band uit het Noorse Kristiansand zorgde in de jaren negentig voor een aardige kentering in metalland. De zelfbenoemde pagan metal van In The Woods… liet een tot dan toe nog vrij uniek samenraapsel klinken. Daarin ging black metal hallucinerende banden aan met seventies psych en prog
King Gizzard and The Lizard Wizard, de tongbreker die eerder dit jaar onder andere al een verpletterende indruk achterliet op Where The Wild Things Are, staat komende zaterdag op Lowlands. De over-productieve hagedissen dropten in april alweer hun achtste (!) langspeler. En een paar dagen voor hoogstwaarschijnlijk één van onze hoogtepunten van Lowlands, is het alleen maar logisch om de plaat even te spinnen. Door Christel de Wolff “Wow, gewoon
Zoals voor veel dingen geldt; voorpret is net zo belangrijk als de daad zelf. In het geval van Last Night On Earth was het voorspel voldoende zinnenprikkelend om de verwachtingen hoog op te laten lopen. Toen de avond dan eindelijk daar was, traden wij dan ook vol anticipatie de arena binnen. Plaats delict; De Marktkantine. Tekst Lisa Gritter, foto’s Christel de Wolff Bij binnenkomst wordt eenieder uitgebreid gefouilleerd. Geen gewoonte
Slayer op Into The Grave! En nog een tweedaagse editie ook. Alle seinen op groen dus voor onze fotograaf Rob Sneltjes. Hij reisde dus vrijdagochtend al naar Leeuwarden voor een beeldverslag met een korte sfeerimpressie: Voor het eerst krijgen we een editie van twee dagen en Cityrock, normaal op de vrijdag ervoor, is nu twee weken later gepland op vrijdag 2 en zaterdag 3 september. De uitbreiding van Into The Grave
“But after all we’ve been through I didn’t think that we’d survive” Een goede maat van mij – laten we hem Jim noemen, want zo heet hij – zat net na het verschuiven van het millennium in een Schots freak-rock bandje dat shows speelde in het pubcircuit. Een van deze pubs was een soort veredelde stamkroeg, waar pub-bands een soort toevlucht hadden. Onderdeel van deze kliek waren onder andere de
Met de overrompelende tweede full-length Sky Burial (2013) en de minstens zo sterke EP The Cavern (2014) heeft Inter Arma aangetoond groots te kunnen excelleren in een zeer breed speelveld van blackened sludge, post- en death metal, tot psych (stevige seventies tinten), prog en southern aan toe. Weinigen binnen de huidige harde muziekwereld zetten die veelheid aan stijlen zó neer dat het ook nog eens natuurlijk klinkt. De band uit
Weinig rode Yankees-petjes afgelopen maandag in Tilburg, terwijl Fred Durst met zijn Limp Bizkit 013 alsnog, met gemak, op stelten weet te zetten. De nu metal-iconen bestaan alweer twintig jaartjes en tsja iedereen wordt op een gegeven moment volwassen. Tekst Lodewijk Hoebens, foto’s Sandra Grootenboer Iedereen, behalve Fred Durst. ‘’Time is something that may change me, but I can’t change time, so fuck it!’’ Een treffende quote uit 9 Teen
Vol goede zin pakten we afgelopen zaterdag de trein naar Utrecht. Op papier stond er een gouden combinatie in de Pandora-zaal van TivoliVredenburg. Uiteraard waren we al uit onze holen gekomen voor (stoner)rock-mastodonten Red Fang, maar met de Vlaamse vrienden van Tangled Horns als supportband waren we al helemaal met geen tien paarden tegen te houden. Het werd een memorabele avond vol class A rock, saamhorigheid, oude bekenden en halve liters. Onze fotograaf Rob
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.