Reviews
Het Groninger Uhgah? Wugah! is al lang geen onbekende meer in het noorden van het land. Ondertussen krijgt dit trio ook enige voet aan de grond in de rest van Nederland en deed het reeds een aantal optredens in het buitenland (Duitsland, UK). Terecht, want zowel live als op plaat is Uhgah? Wugah! een muzikale fragmentatiebom met niet te missen uitwerking. Het titelloze debuutalbum uit 2014 kwam met een explosieve
Lees verder..
Voor een luie zondag is het toch aardig druk in Nijmegen. De stad zit vol hardlopers die op de Stevensloop af zijn gekomen. Echter, ’s avonds kunnen liefhebbers van stonerrock en psychedelica hun hart ophalen bij de Duitse bands Colour Haze en My Sleeping Karma, in de Rode Zaal van Doornroosje. Men kan rustig op gang komen in het café of de zaal waar de stonerrock-dj al warm staat te
Lees verder..
Het Utrechtse Laster staat naar eigen zeggen garant voor “obscure dance-muziek”, maar is vooral een moderne atmosferische black metalband die het experiment niet schuwt. Hiervan kunnen we het nieuwste album Ons Vrije Fatum als hun manifest beschouwen. Op de split met Wederganger werd al een voorproefje gegeven, maar het excentrieke trio heeft op de opvolger van debuut De Verste Verte Is Hier (2014) definitief meer de diepte opgezocht. De plaat
Lees verder..
Velen zeggen dat rock dood is en de laatste jaren hebben we als liefhebber heel wat tegenslagen moeten verwerken. Te veel rockiconen moeten verliezen. Ook in eigen land. Afscheid moeten nemen van iconen als Vanderbuyst, John Coffey en Peter Pan Speedrock. Gelukkig komen er altijd weer nieuwe helden ten tonele zoals Death Alley, Navarone en Dool. Muzikanten met ervaring die het net even over een andere boeg gooien. Juist nu
Lees verder..
Mooie package in 013 donderdag (en een dag later ook in de Melkweg) waar Devin Townsend (Project) met Leprous en Between The Buried And Me twee beste voorprogramma’s voorschotelde. De vergrote Tilburgse Main Stage verkocht er volledig voor uit en NMTH nam ook een kijkje. Tekst Kitty van de Waart, fotografie Dani Silvia LEPROUS Wie vanavond zin had in een flinke hap progrock bleef in de 013 zeker niet op
Lees verder..
Netherlands Deathfest is het kleine broertje van het befaamde Maryland Deathfest, maar met een line-up als deze is het niet verwonderlijk dat het festival meteen een internationaal publiek weet te trekken. Nu bestond er al jaren een Deathfest in Tilburg, maar dat heette Neurotic Deathfest. Voor velen duidelijk een jaarlijks uitje. Tekst Guido Segers, fotografie Paul Verhagen Drie dagen lang vult de Veemarktstraat voor 013 zich met een in zwart
Lees verder..
Lastig kiezen deze zaterdag als Rotterdamse rockliefhebber. Baardenfestival Scumbash viert haar vierde editie op een nieuwe locatie in de RDM Onderzeebootloods. Een band die er niet had misstaan is het Nijmeegse Navarone, maar na de Utrechtse MusicFair presenteren de hardrockers vanavond het derde album Oscillation in Rotown. Na supports met de andere Queen-liefhebbers van Extreme, lijkt het vijftal zichzelf, in de sfeer van Freddie, nog verder uit te vinden. Van
Lees verder..
Het waren drie mooie edities in de Van Nelle-fabriek voor de heren van Scumbash, maar zonder duidelijke aanleiding waren de baard- en vetkuif-specialisten van Nederland niet meer welkom met hun festival. Gelukkig zijn ze niet voor één gat te vangen en zo vinden ze midden in het havengebied van Rotterdam een nieuwe imposante locatie: de RDM Onderzeebootloods. In de loodsen werden tot 1995 onderzeeërs gebouwd, maar ze zijn daarna omgebouwd
Lees verder..
De zware rockers uit Wales lieten er geen gras over groeien door bij de hoog aangeslagen Britse krant The Independent de première te doen van de verse albumstream van Machinations. Bandoprichter James ´Jimbob´ Isaac en consorten maakten op debuut Crystalline (2014) duidelijk dat er niet louter nostalgisch zou worden voortborduurd op de sludge metal-nalatenschap van underground heldenband TAINT, de vorige formatie van Isaac. Integendeel: Crystalline bleek een gedurfd eerste album
Lees verder..
Het gevoel en de beladen emotie in aanloop naar deze show was er misschien wel één van het krankzinnige soort. Krankzinnig in de meest melancholisch romantiserende zin van het woord; alle tekens, totems, een beladen geschiedenis en welke mogelijke scenario’s zich op voorhand al hadden afgespeeld; ze waren allemaal onderdeel van een ritueel dat hier, in een uitermate vulgaire presentatie van machtsvertoon, haar apotheose zou moeten gaan beleven. Nog voordat
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.