En dan is het alweer mei… Met Roadburn hebben we ons eerste festival van 2025 achter de kiezen en we mogen ons voorzichtig gaan opmaken voor de zomerfestivals. Worden het dit jaar regenlaarzen en lekkende tentjes of verschroeiende hitte op stoffige weides, alleen de weergoden weten het… Maar ondertussen wordt er natuurlijk ook gewoon nog veel goede muziek uitgebracht, die het verdient om besproken te worden. Gelukkig hebben we bij
Lees verder..
Op de een of andere manier hebben we vier dagen op Planet Roadburn overleefd, zijn we thuisgeraakt en zo kunnen we nu – gloeiend van de koorts en ontwenningsverschijnselen – nog nagenieten van al die verrassende, experimentele, knetterharde, weirde of juist bloedmooie en gevoelige shows. Roadburn 2025 greep ons weer op diverse vertrouwde en vele nieuwe manier bij het nekvel. Damn, wat een gruwelijke muzikanten herbergt die RB-scene (scenes eigenlijk)
Lees verder..
Uit de krochten van Manchester Engeland opereert sinds 2011 A-Sun Amissa. Een van de muziekprojecten van instrumentalist en kunstenaar Richard Knox. Hij vormt deze act samen met zijn vrouw Claire en gitarist Luke Bhatia. Vorig jaar stond België niet op de tourlijst en gingen we richting het mooie Goor in Overijsel om de band aan het werk te zien. Op deze nieuwe ronde over het Europese vasteland is Gent opgenomen
Lees verder..
Na drie dagen Roadburn-hemel konden we het niet laten: de zaterdag moest toch even gevierd worden door na Chat Pile flink door te halen in de klassieke Cul de Sac, met alle alcoholische escapades van dien. We lagen er dus behoorlijk af de zondagochtend, maar kranig als we zijn, beseffen we ook goed dat er muziek te verslaan valt. Een wederopstanding a la Djiezes kon dan ook niet uitblijven: wanneer
Lees verder..
Dag drie van Roadburn en de slopende vermoeidheid begint zijn tol te eisen — zeker na een afterparty die voor de NMTH-crew tot een uur of vier doorging. Maar goed, slapeloze nachten zijn een kleine prijs voor een dag vol grensverleggende muziek. De heren Wybren, Justin en Roy hebben zichzelf weer bijeengeraapt om verslag te doen van een dag die barstte van de grensverleggende muzikale ervaringen. Wybren en Justin trokken
Lees verder..
Een dag later en we zijn toch maar even finaal geland op Roadburn. Waar de donderdag nog bestond uit goede sets met desondanks weinig echte hoogtepunten, knalde dag twee er in de zesde versnelling in. Met als eerste show een uitpuilende Engine Room voor de waanzinnige commissioned piece van Throwing Bricks en Ontaard. Waren we even bang dat de uitdrukking ‘hardlopers zijn doodlopers’ emblematisch zou zijn voor de rest van
Lees verder..
De jaarlijkse hoogmis van heavy music, in de meest brede zin, is weer begonnen. Natuurlijk was er woensdagavond met ‘The Spark’ al een pre-party voor de vroege vogels, maar de donderdag is toch al jaren bij uitstek de eerste echte festivaldag. Het moment waarop roadburners letterlijk uit alle uithoeken van de wereld naar Tilburg afreizen. Het vaste ritueel, je hotel, AirBnB of camping opzoeken, jezelf installeren, polsbandje halen (en een
Lees verder..
Het zegt wat over Utrecht als er drie verschillende heavy shows te zien zijn op een avond. In dB’s stond afgelopen vrijdag Nedercorelegende Neuk! voor een uitverkochte zaal, was de Moira bezet door Karnabahar en Ineptitudes, terwijl Gentse sludgemachine Modder na hun monumentale vorige show in ACU nog eens terugkeerde. Allen naar verluidt goed bezocht, maar op een vrijdag als dit heeft ACU voor ons de overhand met deze door
Lees verder..
Toen we Marathon voor het eerst bespraken bij NMTH, was het al duidelijk dat we met iets speciaals te maken hadden. Debuutnummer The Company had al een spannende sound, even later meermaals bevestigd toen de Amsterdamse formatie op vele Poprondes indruk maakte met steevast geslepen shows. Na het uitkomen van hun self-titled debuut EP lijkt de ster van Marathon toch echt rijzende. En verdiend, want aan ambitie geen gebrek. Van
Lees verder..
Voor een dag hard, heavy en alternatief kun je tegenwoordig ook in Zeeuws Vlaanderen terecht, want in Terneuzen vond vorige week de zesde editie van Terneuzen On Fire plaats. Kloppend hart van dit ééndaagse festival is poppodium De Pit met twee podia, maar de bezoekers kunnen ook terecht in muziekcafé Porgy & Bess of platenzaak Orion Records om bands als Cobra The Impaler, Bong-Ra, Temple Fang of Pothamus aan het
Lees verder..
Het is alweer even geleden dat we er een Hardhitters rubriek uitgooiden. Maar met het festivalseizoen in aantocht en de komkommertijd van het eerste kwartaal achter ons, komt er maar weer flink wat moois uit. Tijd om het te vieren, want bij een mooie lentedag als dit hoort een gepaste soundtrack. Hardcore expert Martijn Welzen zette daarom zijn tanden in vier hardhittende knallers. Zo bespreekt hij de nieuwe knallers van
Lees verder..
Geen grijze of grauwe toestanden, maar rauwheid troef afgelopen weekend in Den Haag, waar het uitverkochte Grauzone Festival zich in alle verscheidenheid liet zien. Het was met een preparty op donderdag zelfs vier dagen en meerdere clubnachten feest in de Hofstad. De twaalfde editie van Grauzone vond plaats in de drie zalen van het Paard, twee ruimtes van The Grey Space in the Middle, de Barthkapel, muziekcafé De Zwarte Ruiter
Lees verder..
De reünie van Pantera zonder de roemruchte broers Vinnie Paul en Dimebag Darrell bracht aardig wat gemengde reacties teweeg enkele jaren terug. Maar wat online is, is steevast geen weerspiegeling van de realiteit: de grootschalige tour van de band, met Zakk Wylde (Ozzy Osbounre, Black Label Society) op gitaar en Charlie Benante (Anthrax) op drums, bleek een doorslaand succes. En dat voor tickets die in 2023 al voor een niet
Lees verder..
Het is geen metalcore, ook al zegt verzamelsite Discogs dat. En bij het labeltje post-hardcore, dat het Duitse VENUES zelf bezigt op hun socials denk ik niet direct aan de dikke riffs die de groep omlijsten. Een goede term is er dus niet, maar met bands als Future Palace, Annisokay en VENUES heeft ons buurland wel hele sterke troeven van de 21ste eeuwse interpretatie van ‘heavy’ in handen. De eerste
Lees verder..
Dat was hem alweer bijna: druk bezig met de jaaroverzichten bij NMTH HQ, maar toch kunnen we het niet laten om nog een laatste Hardhitters rubriek eruit te knallen. Want potverdorie, er blijft maar goed spul uitkomen, zo ook de laatste maanden van het alweer voorbij gevlogen 2024. Daarom legden we weer een viertal releases onder de loep. Martijn Welzen zet zijn tanden in de nieuwe van Crypt Feeder en
Lees verder..
De laatste jaren worden we doodgegooid met bands die een complete tour wijden aan het vieren dat een van hun succesvolle albums 10, 20 of 30 jaar oud is. Meestal zegt dit iets over de creatieve fase waarin zo’n band verkeert. Hun meest recente albums brengen niet meer het enthousiasme van vroeger teweeg en dus wordt er teruggegrepen op het oudere, populairdere werk. De meningen over deze nostalgieshows lopen uiteen,
Lees verder..
Het jaar begint al bijna weer ten einde lopen, maar vooraleer we aan de jaarlijsten gaan zitten, blijft er toch maar even aan de lopende bandn ieuw plaatwerk binnen te komen. Zo ook vandaag, want we verzamelden weer vier Hardhitting Albumreviews van erg fraaie albums. Dit keer allemaal uit de Benelux. Zo boog Gijs Kamphuis zich over de ontroerende collaboratie tussen Broeder Dieleman en Colin van Eeckhout evenals een Zeeuwse/Vlaamse
Lees verder..
Het Duitse Pelagic records heeft een innige band met Limburg opgebouwd. De Belgische bands op het roster zoals Psychonaut, Hippotraktor of BRIQUEVILLE weten de weg al makkelijk te vinden. Dat het 15-jarig jubileum van Pelagic afgelopen augustus in de Maastrichtse Muziekgieterij met een uitverkocht huis werd gevierd, is wel speciaal te noemen. BRIQUEVILLE was er toen ook bij. Na die zegetocht nemen ze nu Grenswerk in Venlo over dat, in
Lees verder..
Sepultura, het Braziliaanse metalinstituut, is bezig aan een afscheidstournee. Nu weten we dankzij bands als Kiss en Scorpions dat dit een rekbaar begrip is en dat een afscheidstournee soms jaren kan duren, maar voor Sepultura lijkt het menens te zijn: na dit rondje Europa en drie shows in Brazilië is het begin december, na 40 jaar echt afgelopen. Het afscheid van het Nederlandse publiek stond gepland voor afgelopen zondag, en
Lees verder..
Het blijft toch apart om te beseffen hoe makkelijk je zegt en denkt ‘naar MONO in Tivoli te gaan’. Terwijl het concert in de oude ‘grote zaal’ is, het juweel van het vroegere Muziekcentrum Vredenburg en het enige onderdeel wat de fusie tot TivoliVredenburg heeft overleefd. We zijn dus bij MONO in TivoliVredenburg en dat is bepaald geen straf. Vooral niet omdat de Japanners met kamerorkest aantreden en we ons
Lees verder..
Mild krokant pennen we de avonturen van de zaterdag neer en beraden we ons op de tactiek voor deze laatste dag Desertfest. De verwachtingen zijn hooggespannen na het geweld eerder dit weekend, al kent de slotdag beduidend minder heavy hitters. Stoned Jesus is bij verstek van Monster Magnet gepromoveerd tot de headlinespot, maar kunnen de Oekraïners dat ook waarmaken of blijkt die berg toch wat te hoog? Grote gemis is
Lees verder..
Terwijl een deel van het team druk in de weer is met Desertfest, is een ander deel nog druk bezig geweest voor Soulcrusher. Weliswaar al een week geleden, maar na opnieuw weer een verpletterende editie, hebben we ons weer bijeengeraapt om er een stevig aantal woorden over te typen. De line-up loog er niet om bij deze uitverkochte Soulcrusher Festival: Health, Zeal & Ardor, Inter Arma, Ulcerate waren alvast enkele
Lees verder..
Hadden we al gezegd dat Desertfest Antwerpen dit jaar flink wat aansprekende namen uit de stoner, doom en metal heeft binnen weten te hengelen? De voorpret werd bij elke worp met nieuwe bevestigingen groter. Niet dat we andere jaren op een houtje zaten te bijten, maar voor deze editie wist team Desert zichzelf toch te overtreffen. Met KARKARA toont de zaterdag zich daarbij al vroeg dansbaar en zoals wel vaker
Lees verder..
‘Feel the heat, live the riff.’ Het Desertfest-motto indachtig steken we eerst ons licht op bij het nabijgelegen Friethuis voor een megaportie friet stoofvlees. When in Vlaanderen… De riffs pakken we niet veel later ook mee: 10 minuten wandelen verder staat Lethvm klaar op de planken in de Canyon, de ruime bovenzaal van het Antwerpse muziekcentrum Trix. Het Belgische vijftal staat al zo’n 10 jaar garant voor straffe doom en
Lees verder..
Onze eerste kennismaking met Release the River was richting het einde van de lockdown. De EP Spirit Corrupt bleek een mooi staaltje blackened death metal, ‘beyond death metal’ zo u wilt. Een sound die buiten die traditionele fundering ook experimenteerde met inventieve twists. Sindsdien stonden ze o.a. op festivals als The Rock Circus en Sniester en is het drietal gestaag naam aan het bouwen. Vandaag dient zich dan ook een
Lees verder..
Inmiddels heeft de zomer plaatsgemaakt voor vallende bladeren en buien, maar naast dat herfst ook zijn charme heeft, biedt het najaar ook weer een shitload aan releases. Mooie muziek blijft er uit komen, maar vandaag grijpen we nog even terug naar een viertal platen die de vorige maand het levenslicht zagen. Want jawel, dat het goed gesteld is met de Nederlandse hardcore scene blijkt uit het feit dat redacteur Martijn
Lees verder..
Je zou denken dat er op de tweede dag wat meer rust is. Iedereen ligt nog in z’n tent te meuren, bezoekers komen zo wat binnendruppelen bij de eerste band… Nee, dat is op andere festivals, bij Prophecy staat een rij voor de ingang van de grot voor de openingsshow van Empyrium. Met drankje in de hand, in het zonnetje, gezellig ervaringen uitwisselend. Het zegt veel over het muziekliefhebbersfestival Prophecy
Lees verder..
Er staat een rij mensen gemoedelijk te wachten voor de ingang van de grot in Balve, ook wel bekend als de Balver Höhle, sinds jaar en dag het thuis voor Prophecy Fest. Het evenement is een viering van het label en de community die door de jaren is opgebouwd. Elke keer spelen er vooral bands uit eigen stal, of alumni, maar tegenwoordig worden ook interessante headliners aangetrokken. Maar eigenlijk is
Lees verder..
In een volgepakt TivoliVredenburg vond een avond plaats, die fans van melodic metal niet snel zullen vergeten. De line-up bestond uit Kanonenfieber, Insomnium en Amon Amarth. Laatstgenoemde band is inmiddels uitgegroeid tot een festivalheadliner en het Zweedse vijftal wist ook al een aantal keer de AFAS Live te vullen. Toch keren ze nu weer terug naar zaal Ronda, waar ze de afgelopen 10 jaar al twee keer eerder speelden. Bovendien
Lees verder..
Niks zomerpauze, recensent Martijn Welzen zit zelden lang stil en houdt ook in de heetste maanden van het jaar de vingers aan de polsen van de (inter-)nationale heavy scene. Ditmaal pikt de veelschrijver een hete Nederlandse (pre-) release op, een plaat uit Duitsland en een van een Nederlands-Amerikaanse groep, plus nog eens een NYC hardcore-reissue. Check in deze editie van Hardhitting Albumreviews waarom je wilt luisteren naar het nieuwste plaatwerk
Lees verder..
The Nocturnes, Red Sparrowes, Marriages, Thou…Emma Ruth Rundle heeft inmiddels al een aardig cv opgebouwd met diverse artiesten en bands. Maar toch is het haar solowerk die nog het meest opzienbarend is. Vooral met ‘Some Heavy Ocean’, ‘Marked For Death’ en ‘On Dark Horses’ leverde ze drie emotionele darkfolk/post-rock epossen vlot achter elkaar af. Echter, na een moeilijke periode en tijdens een pandemie, werd ‘Engines of Hell’ geboren. Een plaat
Lees verder..
Donderdagavond 8 augustus keerde The Dillinger Escape Plan na zeven jaar weer terug naar de 013 in Tilburg. In 2017 stonden ze met hun afscheidstour nog in de kleine zaal, en een jaar of vijftien weer daarvoor traden ze er voor het laatst met hun oorspronkelijke zanger Dimitri Minakakis op. Voor het vijfentwintigjarig bestaan van ‘Calculating Infinity’ vond de band de tijd rijp om weer samen te komen met hun
Lees verder..
Leesvoer voor in de zon, zo beschreef Gijs de twee hardhitters die hij inleverde bij de redactie. En inderdaad, terwijl we deze rubriek publiceren is het al een tijd lang zonnig in ons landje, in tegenstelling tot de rest van het jaar. De zonuren in de zomer van 2024 waren tot nu toe ook wel te vergelijken met onze NMTH Hardhitting reviews: kort en bondig, maar oh zo krachtig. In
Lees verder..
‘Party like it’s 1993′, zo luidt het motto van Hellmond Open Air, een samenwerking tussen de Cacaofabriek en Loud Noise Agency, die afgelopen zaterdag de eerste editie vierde. Gelegen op het terrein van het Helmondse poppodium, aan de voet van een heuvel, is er plaats gemaakt voor acht bands. Half uur tussen elkaar, eenvoudige doch gezellige opzet, lekker overzichtelijk. Terwijl de zondag zo’n 3500 piraten naar Helmond zal brengen voor
Lees verder..
Julie Christmas heeft er al een opzienbarende, steevast interessante carrière op zitten. De verpletterende collaboratie Mariner met Cult of Luna bracht haar in 2016 in de spotlights bij het brede metalpubliek (die integrale set op Roadburn 2018 vergeten we niet snel), maar ook daarvoor al verwierf ze faam in de underground met noiserockformatie Made Out of Babies evenals het kortstondige post-metal project Battle of Mice, die in 2006 met A
Lees verder..
Vroeger werd er behoorlijk lacherig gedaan over Body Count. De door rapicoon Ice-T aangedreven metalband die met singles als Cop Killer voor regelrechte protesten zorgde, moest het zelden hebben van muzikale hoogstandjes. Maar vandaag de dag is Body Count een voorbeeld van presteren en zichzelf bewijzen, een volwaardige band die van een rauw maar iconisch debuut naar regelrechte Grammy winnende metalkrakers heeft toegewerkt. Want hoezeer nummers als Born Dead, Bowels
Lees verder..
Op 24 juni verzorgde Mike Patton in de grote zaal van de 013 een showcase van zijn label Ipecac Recordings met optredens van doom/post-metalband Spotlights, noiserockveteranen Oxbow en als headliner Patton’s band die haast geen introductie meer nodig heeft: Mr. Bungle. Een avond waar muziek, doelbewust, alle kanten opgaat en de rekbaarheid van wat vette en goede muziek is wordt tentoongesteld. Tekst: Justin Scholtze / Fotografie: Guus van der Aa
Lees verder..
In ons land zijn er een aantal kleine gespecialiseerde festivals, die het meer dan waard zijn eens te bezoeken. Een er van is Graveland Festival in Hoogeveen. Bescheiden, maar goed georganiseerd. Met altijd een interessante line-up en veel vaste bezoekers uit het hele land. Ook dit jaar was het weer dik aan op het terrein aan de Wijsterweg. Met op het podium een mooie mix van het beste uit de
Lees verder..
NOFX kapt ermee. Na veertig jaar puberale en activistische skatepunk maakt de band rond Fat Mike er een einde aan met hun ‘40 years, 40 cities, 40 songs’ tour. Vorig jaar stonden ze al voor hun ‘laatste’ show in de Melkweg maar omdat Fat Mike toen zijn stem kwijt was beloofde de band terug te komen. In Eindhoven wordt daarom in samenwerking met Jera On Air het Ketelhuisplein twee dagen
Lees verder..
Een goudkleurige vinylplaat, een tweede album dat 19 jaar na het debuut komt, een rauwe stem die als een vlammenwerper door je speakers knalt en nederlandstalige black metal; dat zijn de kenmerken van weer een nieuwe portie Hardhitting Albumreviews die we voor je klaar hebben staan. Martijn Welzen en Gijs Kamphuis kropen in pen en geven je in rap tempo een fantastische eerste indruk van weer vier toffe releases. Gelijk
Lees verder..
Twee dagen lang stond Doornroosje in het teken van het fijne festival Sonic Whip. Anders gezegd: afgelopen weekend baadden de beide zalen van het Nijmeegse poppodium in de sferen van heavy psych, doom en stoner. Smullen geblazen voor de liefhebbers die liefst 22 acts voorgeschoteld kregen. Dat gold ook voor de onvermoeibare NMTH- en huisfotograaf Kamil Parzychowski aka The Buried Herald, die het hele festival wist vast te leggen. Eindredacteur
Lees verder..
Het is tijd om de mouwen op te stropen. Enerzijds omdat het begin mei ineens een partij warm is geworden, anderzijds omdat we een portie hardhitters voor je klaar hebben staan. En je kunt er best even voor gaan zitten want Martijn Welzen gaf verzamelbox The Albums 1979-82 van UK Subs, goed voor 111 tracks, een grondige luisterbeurt. Natuurlijk is er in deze NMTH Hardhitting albumreviews ook plek voor nieuw
Lees verder..
Weet je wat, deze review is echt ‘long overdue’, maar na het zien van de band op Roadburn was het toch tijd. ‘Desolation’s Flower’ is de vierde full-length van het Amerikaanse duo met een Baltische naam. Ragana komt namelijk uit het Lets/Litouws (de roots komen van de Letse familie van Coley (zang/drum/gitaar, maar dat legt niks uit want dat doen ze beiden)), en betekent ‘heks’ in de platte vertaling, maar
Lees verder..
Op de zondag van Roadburn zijn er nog maar vier zalen over, wat het dan wel weer lekker overzichtelijk maakt voor de NMTH-crew die op de laatste benen de Spoorzone en de 013 in strompelt. Vooral het wegvallen van de Engine Room (capaciteit 1300) baart nog enige zorgen, zeker met de lange rijen van zaterdagmiddag in gedachten. Gelukkig is het op zondag ook een stuk rustiger qua bezoekers. En dat
Lees verder..
We tellen alweer de derde dag met heavy muzikaal genot dat Roadburn ons voorschotelt. Vol goede moed en met enigszins vermoeide lijven, verkennen redacteuren van dienst Wybren, Justin en Guido samen met fotograaf Roy opnieuw het festivalterrein. Op dag drie serveert de organisatie een dikke bak aan sludge en doom, waar je de vingers bij aflikt. Er wordt getrakteerd op bittere zoetigheid van bijvoorbeeld Khanate en Frail Body, maar ook
Lees verder..
Plaatjesdraaiers of Spotify-lijsten zijn heel gewoon voor, tussen en na de optredens. Dat die meestal niet in een verhaal als deze hun opwachting maken is begrijpelijk. Maar vandaag in Venlo heeft de huis-DJ een uitzonderlijk gevoel voor Venlose punkhistorie. We komen binnen op de tonen van Pandemonium die toch als lokale punkroyals mogen worden gezien. Daarna maakt ook nog eens Fugazi zijn opwachting. Een band die in de vorige eeuw
Lees verder..
De tweede festivaldag is vaak een zware. De euforie van de dag één, maakt plaats voor een stevig gevoel van brakheid, omdat het toch wel weer erg hard ging met die biertjes. Toch heeft ook de tweede dag van Roadburn genoeg redenen om tijdig je hotel, AirBNB, vakantiehuisje of, voor de echte strijders, je tent te verlaten. Allereerst om een goede bodem te leggen in één van de vele eetgelegenheden
Lees verder..
Dag twee van Roadburnfestival (#RB24) is in Tilburg al in volle gang, maar voor de thuisblijvers, of voor wie op het festival staat en wel even een pauze kan gebruiken, hebben we alvast ons verslag van dag 1 voor je klaar staan. Razende reporters Justin Scholtze en Wybren Nauta deden verslag en Roy Wolters schoot de spannende beelden. De eerste festivaldag kenmerkte zich door een overvloed aan metal, fans kunnen
Lees verder..
Soms kan een release zo hard binnenkomen dat muziek die je daarna nog hoort er in het licht van komt te staan. Of het nu komt door de echt brute riffs, de productie die de muziek zo geweldig je oren binnen doet zweven of de teksten die je zo impactvol bij je lurven vatten. Bij zo’n album lijkt alles op zijn plek vallen, dat het haast allesoverstijgend begint te voelen.
Lees verder..
Dat het goed gaat met de Utrecht heavy muziekscene wisten we al. Maar dan nog komen we soms bands tegen die ons omver blazen. Throwing Bricks cementeerde zich met debuutalbum What Will Be Lost in 2020 als een van de meest veelbelovende sludge metalbands uit het hart van Nederland. Sindsdien is die trein blijven rollen. Niet alleen dankzij overtuigende shows, van Popronde tot Doomstad, maar ook vanwege de out-of-the-box mentaliteit.
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.