brant-bjork-tao-of-the-devilDe zonnige Californiër Brant Bjork stond mede aan de wieg van stoners van het eerste uur Kyuss. De Amerikaan is van origine drummer, zat zodoende ook op de kruk bij stonerpunkers Fu Manchu en koppelde vervolgens zijn naam aan door hem opgerichte bands, waarin hij als frontman de gitaar en microfoon pakt. Met Brant Bjork and The Bros werden twee albums uitgebracht en met latere (begeleidings)band The Low Desert Punk Band was daar in 2014 volledige plaat Black Power Flower. Tao Of The Devil is het tweede album met laatstgenoemde formatie. En één die weer lekker overloopt van ’s mans kenmerkend zweterig stonende desertrock.

Door Jurgen de Raad

Brant Bjork is een ware multi-instrumentalist. Naast dat deze songwriter drums en bas speelt, vervult hij de rollen van zanger en gitarist in zijn band. En hij is producer. Bij de totstandkoming van de nieuwe plaat schreef hij ditmaal samen aan tracks met bandlid en medegitarist Bubba DuPree. The Low Desert Punk Band bestaat verder uit bassist Dave Dinsmore en nieuwkomer Ryan Gut op drums. Dinsmore zou je mogelijk kunnen kennen van het vroegere Unida, de band die zanger John Garcia vormde na het uiteenvallen van Kyuss.

Een onbegrepen en meer zorgeloze leefstijl – geënt op het regelmatig roken van het bekende geestverruimende plantje – is deels de zekere tekstboodschap van begintrack The Gree Heen. Niet de eerste keer (en ook geldend voor veel stijlgenoten) dat marihuana-thematiek op zijn plaatwerk passeert. Ook veelzeggend is dat de afbeelding van een wietplant de albumhoes van Tao Of The Devil siert. Al met al wint dat al lang niet meer de originaliteitsprijs, maar het is wel meer dan prima passend bij de über-laidback stoner op de plaat. Zowel The Gree Heen als Humble Pie hangen dan ook in lekker zwoele atmosfeer. Southern- en vooral bluesinvloeden versterken die atmosfeer en de altijd zeer relaxede ondertoon van Bjorks zang is daarin de nadere afmaker.

Er klinkt eigenlijk altijd groove op materiaal van de Californiër. Tao Of The Devil vormt hierin ook geen uitzondering. De vettige, overstuurde baslijnen van Dinsmore en Guts vaak prettig functioneel stuwende en hoekige drumspel (lompe baskicks!) zorgen voor menig smerig schurende swing. Ga bij dezen overstag met de sexy swingende hooks in Stackt.

“So when you´re rollin´, the skies are callin´.” Bjork laat in Luvin´ (trouwens ook bij Stackt) zijn warmbloedige adoratie van vrouwelijk schoon goed weerspiegelen. Een thema dat de Amerikaan eveneens vaak niet ongemoeid laat. En we noteren dus ook weinig originele songlyriek. Die komt echter weer verpakt in catchy grooves en wordt achterin het nummer voorzien van een heerlijk bedwelmende gitaarpych-swirl.

Uitsmijter Dave´s War duikt middels een steady doormalende, funky groove een meevoerende diepte in. Met de rond de negen minuten durende track tonen Bjork en band hun grote kracht aan, als het gaat om het bezwerend kunnen spelen met gelaagdheid binnen nummers. Een speelsheid die geregeld overkomt als een opbouwende jam. Al kabbelend brengt Dave´s War je uiteindelijk bij fijn erop los freakende bas en gitaren. Een geweldig inpakkende psych-stonersong en absoluut hoogtepunt van de plaat.

De afrondende titeltrack schotelt nog een behoorlijke dosis blues voor. Als een ritueel psychedelische variant op – pak ´m beet – blueskraker Mannish Boy, van Muddy Waters. Traag en bombastisch rollend, en met ijle zang plus mooi slepende gitaarlijnen als machtige afmakers in het sfeerbeeld. Een verrassend donker slot van een over het algemeen meer luchtig aanvoelend album.

Brant Bjork en de zijnen houden hun Palm Desert rock-vlag heel hoog op Tao Of The Devil. De lekker klam swingende stoner verveelt geen moment, door toedoen van kruidige doseringen blues en – zij het met mindere hoeveelheid – southern. Maar het zijn over het geheel voornamelijk de psych-kleuringen die de temperaturen pas goed laten stijgen. De Californische woestijnhitte lijkt er nog voelbaarder door te worden. Helemaal als de psychedelica een jam-karakter meekrijgt. De toevoegingen geven al met al een mooie draai aan de hoofdzakelijk in (zeker) punk rock-stramien opgebouwde nummers. De rauwe en directe productie maakt de plaat mogelijk nog eens aanlokkelijker. Black Power Flower was al onweerstaanbaar, Tao Of The Devil is dat misschien nog meer. De grotendeels mindere tekstinhoud neem je dan al gauw voor lief. Brant Bjork mag zich weer kronen als koning van de groovy stoner.

Tao Of The Devil is uit via Napalm Records en kan zoal op Spotify beluisterd worden (incl. lang jammend bonusnummer, zie beneden). In november toert Brant Bjork met zijn Low Desert Punk Band door Europa. Vrijdag 4 november is hiertoe al Deventers Burger Weeshuis aan de beurt. Zondag 6 november wordt Mod in het Belgische Hasselt bezocht.



Deel dit artikel