Tag "MNHM"
Met enige regelmaat besteden we aandacht (#festivaltip) aan opvallende festivals en zo belanden we bij (niet ‘in’) Grijs Gebied. Een Tilburgs festival dat alleen al tipwaardig is omdat het IZAH, WOLVON, MNHM, The Sweet Release of Death en nog 7 acts op het affiche heeft en daar maar net iets meer dan een tientje voor vraagt. Het onafhankelijke Tilburgse platenlabel Monomentum Collective tekent weer voor deze derde editie, die zaterdag
Lees verder..
Het is aan de orde van de dag: bands die door Europa toeren en dankzij tourverslagen kunnen we ook regelmatig meegenieten van de avonturen, fratsen en stunts die dat oplevert. Tom Roelofs gaat daarin net een stapje verder door met zijn camera bovenop de muzikanten te zitten. Doordat de door de wol fiks geverfde fotograaf veel tijd investeert en hele tournees meegaat laten de muzikanten hem opvallend dichtbij komen. Zo
Lees verder..
Niet te geloven haast; na alle, ja echt maandenlange voorpret zit die derde Doomstad er alweer op. De avond vloog voorbij dankzij bevlogen optredens van het Nijmeegse MNHM, de Groningers van Ortega en het Engels-Berlijnse Esben and the Witch, dat afsloot met de in verhouding lichtste kost, maar wat was het mooi en wat kwam dat broeierige brouwsel van atmosferische post-rock, gothic en ambient noise diep binnen dankzij de opbouw
Lees verder..
MNHM ja, ook bekend als Mannheim en in een vorig leven als Do Not Run We Are Your Friends. De Nijmeegse formatie deelt een lid, saxofonist Otto Kokke om preciezer te zijn, met Dead Neanderthals. De stadgenoten delen ook de compromisloze filosofie en experimenteerzucht en de labelstal van het Belgische Consouling Sounds. Treffend dat ze de dolle Noord-Ieren van And So I Watch You From Afar als voorbeeld noemen, want
Lees verder..
No rest for the wicked. Terwijl een kwart van Nederland naar andere, veelal zonnige oorden is vertrokken of in eigen land het badlaken, de hangmat of tent heeft uitgestald, wordt er op de burelen van NMTH en EKKO hard gewerkt aan een vervolg op twee geslaagde DOOMSTAD-edities in de Utrechtse poptempel. Na een droomstart met OBESE, DOOL en Steak Number Eight en de waardige en meer experimentele opvolger met Briqueville, Uniform en The Body, is er wederom
Lees verder..
Landen na vier dagen op Planet Roadburn is nooit eenvoudig. Zover zijn we dan ook nog lang niet. Wel vonden we nog van alles van die vierde festivaldag, waarop er dan wel een podium minder was, maar de keuzes nog steeds even gruwelijk bleken. Het niveau leek er ook niet minder om en aan de energie van de bezoekers mankeerde evenmin weinig, afgaande op shows van bijvoorbeeld Inter Arma, SUMAC
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.