We worden met champagne en confetti onthaald in de Trix en niet eens vanwege de zege van FC Utrecht. Neen, het betreft de allereerste keer dat we arriveren voordat de eerste band aftikt. En dat in zeven edities… teamwork makes the dream… Een verslaggever en fotograaf van De Standaard zijn ter plekke om dit historische feit vast te leggen. Tekst: Ingmar Griffioen / Fotografie: Roy Wolters APEX TEN We hebben
De wind steekt verdacht guur op, bomen laten massaal hun bladeren vallen en de regen slaat tegen de ramen. Jawel, daar is dan die herfst. En daarmee ook: Desertfest Antwerp! Ieder jaar verrast de Desertfest-organisatie ons met een dikke bill om drie dagen in de Trix te doomen, rocken, haarslaan, moshen en grasduinen in eindeloze bakken met merch, terwijl we ondertussen gemoedelijk aan een bolleke nippen. We zitten een week
Desertfest dag 3, de dag van het weerzien met Sleep! Maar ook de dag, dat je die met een stuk afterparty verlengde zaterdag begint te voelen. Het was het waard, al was het maar om de handtekeningen van alle mannen van Inter Arma op m’n vinyl te krijgen en om een fijn slot van de dag uit te luiden. We lopen ook zeker niet op het tandvlees, maar de voetzolen
Nu hebben wij de voorbije jaren van tal van Belgische geneugten mogen snoepen, ook dankzij de firma RuffStuff die drie Roadburn-jaren in de Cul de Sac optuigde, en zeker ook dankzij Eurosonic, Incubate, Le Guess Who? en tal van andere festivals. Ook reisden we al enige malen af naar Graspop en Sjock Festival en al driemaal naar Antwerpen voor Desertfest. In de Trix zagen we Belgen als Steak Number Eight,
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.