Tag "Albumreview"
De magie van deze instrumentale post-rockers uit Tokyo kan ver reiken. Zowel op plaat als live kunnen hun doorgaans dynamische, kleurrijke composities heel betoverend werken. Live is die beleving mogelijk nog groter, denkend hierbij aan die knap meevoerende show van vorig jaar op het Leeuwardense Into The Void festival. Zie daartoe dit verslag. Het onlangs uitgekomen Requiem For Hell – MONO´s negende album sinds het ontstaan van de band in
Lees verder..
De zonnige Californiër Brant Bjork stond mede aan de wieg van stoners van het eerste uur Kyuss. De Amerikaan is van origine drummer, zat zodoende ook op de kruk bij stonerpunkers Fu Manchu en koppelde vervolgens zijn naam aan door hem opgerichte bands, waarin hij als frontman de gitaar en microfoon pakt. Met Brant Bjork and The Bros werden twee albums uitgebracht en met latere (begeleidings)band The Low Desert Punk Band was
Lees verder..
Het Stockholmse Opeth liet in 1995 met debuutplaat Orchid een frisse wind door de death metal waaien. Het album kende een toen nog eigenzinnige mix van death en black metal. De Zweden liepen het plezierig recalcitrante pad verder af, bezaaid met progressieve tendensen. Een tussentijdse mijlpaal werd bereikt op Blackwater Park (2001), dat Opeths perfecte symbiose bleek van death metal en prog. Weer een aantal platen later ging vanaf Heritage
Lees verder..
Ortega uit Groningen debuteerde in 2010 met langspeler 1634. Daarop waren nog heel duidelijk de invloeden te vernemen van post-metal/sludge/doomcracks als Neurosis, Cult of Luna of Isis. Echter een prima plaat, die vervolg kreeg met twee uitstekende EP´s. De stadjers ontdeden zich op A Flame Never Rises On Its Own en The Serpent Stirs geleidelijk aan van het ´juk´ van de aangehaalde invloeden. Live heeft het kwartet inmiddels een behoorlijke
Lees verder..
Mastodont Neurosis begon halverwege jaren tachtig als hardcore punkband maar sloeg al gauw – tot dan toe – nieuwe wegen in. Als groot en invloedrijk wegbereider van post-metal en sludge en vernieuwer in de doom, haalde en haalt het Amerikaanse collectief eveneens uitdagende toeren uit met vooral ambient, industrial en folk. Dat bracht onder andere de inmiddels iconische albums Souls at Zero, Enemy of the Sun, Through Silver in Blood
Lees verder..
De aandacht voor het Texaanse trio True Widow uit Dallas was met hun titelloze debuut (in 2008) gelijk daar. Een in de creatieve kern vaak gestaag stuwende ritmetandem, een groezelige gitaarsound en ijle zang verbinden dampend beklemmend hoofdmoten shoegaze en stoner. Dronende ambientsferen verdikken hierbij nu en dan de spanningsbogen. True Widows opvallende stijlgeluid ging ook niet voorbij aan de vermaarde independents van Relapse Records. Bij het label werd in
Lees verder..
Wat kun je muzikaal met sober notengebruik maar des te meer atmosfeer toch ontzettend toffe dingen uithalen. Het onlangs op dit platform gerecenseerde For This We Fought The Battle of Ages van SubRosa bewees het onder andere maar weer. Van Darkhers nieuwe plaat Realms kan hetzelfde worden gezegd. De hierop te horen dark folk meets doom heeft een in de basis effectieve compositorische eenvoud. Gepaste effecten en in de sleutelrol
Lees verder..
Het gaat goed met het Rotterdamse Order of the Emperor. De band staat als hardste act in de halve finale van SENA’s Grote Prijs van Rotterdam en mag in november het voorprogramma verzorgen van Zeus. Wie? De rockband van Jeroen van Koningsbrugge (de Lama’s, Draadstaal, Schone Handen, Jurk) stopt er na 13 jaar mee en geeft nog enkele afscheidsconcerten. Leuk voor je CV toch? Belangrijker nieuws is het feit dat
Lees verder..
De Amerikanen uit Salt Lake City zijn aardig op weg met het inruimen van een eigen plek binnen de sludge-doom metalcategorie. Het uit drie dames en twee heren bestaande collectief schuwt dan ook het experiment niet. Het Tilburgse Roadburn Festival mocht vorig jaar nog getuige zijn van een indrukwekkende samenvloeiing van SubRosa’s twee elektrische violen met de regelmatig luidruchtige en goed doomende, gruizige sludge. De violen leggen uiterst fraaie en
Lees verder..
Op de redactie van Never Mind the Hype komen vele (links naar) nieuwe langspelers van bands binnen. Te veel om allemaal te behandelen maar eens in de zoveel tijd komt er eentje voorbij die we niet mogen laten passeren. En hoe mooi is het dan als dit een band is waarvan we, in ieder geval ondergetekende, nog niet eerder iets gehoord hebben. Door Roy Wolters Daar waar de gebruikelijke sludge, stoner en
Lees verder..
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.