Storksky, foto Linda Koolen photography
Ze staan een stuk eerder dan gedacht op Pinkpop en zijn gelukkig ook dit najaar op de Popronde te zien: Storksky. Het is een band met een aparte ontstaansgeschiedenis, die begint met een uit de hand gelopen project/schoolopdracht van zanger-gitarist Michiel Claessen. De Limburgse Brabander leek het tof om met verschillende bekende drummers nummers op te nemen. Tot zijn verbazing waren mannen als Triggerfingers Mario Goossens, Tim van Delft van De Staat, Lars Spijkervet (Automatic Sam) en Jesper Albers (Paceshifters) benaderbaar en bereid mee te werken.
Ook verrassend: de winst in Nu Of Nooit, de Limburgse bandwedstrijd die toegang geeft tot de openingsspot van Pinkpop. Het waren de eerste shows nota bene. Die deed Storksky met Roy Moonen achter de drumkit. Dat ging zo lekker dat Claessen besloot de oud slagwerker van onder meer The Mad Trist, 37 Stabwoundz en Born From Pain als vaste drummer te vragen. Het opnemen ging ook niet verkeerd en zo ligt er nu een EP met zes nummers, die net uit is op het eigen Storksky Records/PIAS. Verder traden de manager van Birth Of Joy en DeWolff, een beruchte promotor en Friendly Fire voor de boekingen toe tot het team. NMTH belde Michiel Claessen en vroeg hem vooral hoe dit zo uit de klauwen heeft kunnen lopen en waar het in vredesnaam heen gaat? De Tilburger heeft een duidelijke route voor ogen en weet ook waar het nog wat aan schort in Nederland: “Mijn hart ligt bij muziek met ballen. Het is lastig hier voor onze muziek, maar het zit in de lift.”
Door Ingmar Griffioen
Debuut-EP Storksky:
Een uit de hand gelopen afstudeerproject dus?
“Ik kon kiezen tussen een scriptie schrijven of tien nummers opnemen. En ik ben niet zo van de scripties dus ik ging liever lekker aan de bak.” Het viel samen met het besef dat het tijd was om, na bands als Okieson, Staton en Anny, muzikaal zijn eigen weg te volgen. “Ik heb jarenlang in bands gespeeld, maar altijd in dienst van. Als ik dan toch tien songs moest opnemen, dan kon ik ze maar beter zelf schrijven en eindelijk gaan doen wat ik zelf tof vind. Toen is Storksky eigenlijk ontstaan.”
Wat vind jij tof? Waar ligt je hart?
“Ik lees veel dat het wat weg heeft van Queens Of The Stone Age. Dat is ook wel een grote inspiratiebron geweest, maar eigenlijk meer Them Crooked Vultures nog, ook vanwege de stempel die Josh Homme daarop drukt. Verder is het heel breed. Ik heb heel veel naar The Mars Volta geluisterd en er zitten bij Storksky af en toe wel andere maatsoorten in. Maar ik hoorde in backing vocals juist weer een Elliott Smith terug. Van alles wat ik tof vind, komt vanzelf wel iets naar boven, denk ik. Mensen hoorden er ook iets van Bon Iver, waar ik ook veel naar heb geluisterd, maar dat hoor ik zelf niet, haha. Mijn hart ligt wel echt bij muziek die gewoon ballen heeft. Verder vind ik het heel cool als een song echt een song is, dus een kop en een staart heeft. Storksky is een combinatie van zo hard mogelijk rocken met z’n tweeën en wel nog een toffe song neerzetten.”
In plaats van dat te doen met iemand van school of die je uit die vorige bands kende, wilde je daar bekende drummers bij zoeken?
“Niet echt. Vaak is het zo dat een zanger of een gitarist een stempel drukt, door iets in zijn stijl. Het leek mij interessant om te kijken wat een drummer toevoegt, wat het doet met mijn schrijfproces. Wat er voor song met verschillende drummers uitkomt. Ik ben eigenlijk begonnen met vrienden van school, maar ik had wel een lijstje met mensen die er heel tof bij zouden passen. Meer een soort droomlijstje, misschien voor een volgende plaat als het zou gaan lopen. Bovenaan stond Mario Goossens en op op twee Tim van Delft.”
Die stonden nog boven Keith Moon en Dave Grohl?
(schiet in de lach) “Dave Grohl heb ik later nog ergens op eenzame hoogte boven gepend. Maar dat wordt wel voor een volgende plaat, denk ik…”
Mario Goossens is natuurlijk ook best wel een held. Ben je een keertje backstage gelopen bij Triggerfinger?
“Het is echt via via gegaan. Mijn vriendin heeft het uiteindelijk geregeld. Ik had dat ook echt niet verwacht en het niet eens in mijn hoofd gehaald om een keer te mailen. Zij zat een maand in Marokko en het voelde alsof alles mogelijk was. Zij heeft via via zijn mailadres achterhaald, een mailtje gestuurd en hij was heel erg enthousiast. Dus mijn vriendin heeft Mario geregeld, haha.”
Storksky op Mama’s Pride, foto Dani Silvia
Dat is toch een hele aimabele, zachtaardige man?
“We hadden echt één dag om op te nemen. Met de meesten heb ik wel een paar repetities kunnen doen, maar hij is zo druk dat we in één dag een song moesten schrijven en meteen ook opnemen. Mario kwam om een uur of elf de studio in en ik dacht dat we snel aan de bak moesten en zoveel mogelijk muziek maken. Hij was juist heel relaxed: eerst even koffie doen en dan de spullen uitpakken. Uiteindelijk waren we daar al twee of drie uur voor we überhaupt gingen spelen en ik zat me van binnen al een beetje op te vreten… Toen gingen we spelen en het was echt meteen raak. Dan zie je pas wat voor drummer het is, met zoveel ervaring in de sessiewereld. Ik had de avond ervoor één dingetje verzonnen, iets om op terug te vallen en dat is uiteindelijk ook de song geworden. Ik speelde dat bij wijze van soundcheck en hij had meteen een beat die lokte. Het klonk tof en binnen anderhalf tot twee uur stond gewoon die song erop (single Saboteur, IG). Toen zijn we maar weer koffie gaan drinken, ghe ghe.”
Heb je Tim van Delft wel direct benaderd?
“Ja, hij reageerde op de mail dat hij het cool vond. Met hem heb ik twee songs kunnen doen. We hebben drie of vier keer in de repetitieruimte gezeten en ik ben ook naar Doornroosje geweest. Het was wel cool om zijn studio te zien in het Staat-paleis. Hij had op dat moment tijd, want zij waren aan het schrijven aan O en dus konden we best aardig werken. Het zijn ook wel toffe songs geworden.”
Zes drummers?
“Ja, Mario Goossens, Tim van Delft, Lars Spijkervet, Jesper Albers, Ruben van Asselt, de nieuwe drummer van Shaking Godspeed en Rogier Berben van Tank 86.”
Opvallend genoeg heeft Lars Spijkervet ook een project waarin hij met anderen samenwerkt: Sputnik 9.
“Daar doe ik ook het engineeren voor en ik heb ook net met eentje als gitarist meegedaan. Hij had dat idee ook al langer. Het is een beetje het Desert Sessions idee; steeds een andere groep muzikanten bij elkaar zetten, nummers schrijven en die gewoon opnemen. We hebben ook dezelfde studie aan de Rockacademie gedaan en kennen elkaar daar ook van. Hij is iemand met wie ik het echt goed kan vinden, ook qua dergelijke projecten. Hij is niet bang om zijn handen uit de mouwen te steken en dingen aan te pakken.”
Uiteindelijk koos je voor Roy Moonen als vaste drummer.
“Ik wilde het live met wisselende drummers doen, maar dat was niet haalbaar. Ook om die liveshow verder te ontwikkelen, heb ik toen gekozen voor één drummer. Voor de Nu Of Nooit-wedstrijd moest de helft van de band uit Limburg komen en omdat ik al te lang in Tilurg woonde, heb ik voor een Limburgse drummer gekozen. Toen had ik al gezegd dat als we zouden winnen dat hij er dan ook op Pinkpop bij mocht zijn. En toen wonnen we per ongeluk… Maar die show op Pinkpoop moet ook staan, dus ik doe alle shows met Roy nu. Dan staat er straks gewoon één geoliede machine. Het blijkt gewoon zo goed met hem te werken dat hij eigenlijk nu de vaste drummer is. Qua schrijfproces laat ik het nog wel open, want ik vond dat heel tof de eerste keer.”
Je won per ongeluk de finale?
“Ik kom daar vandaan en het is altijd goed om na vijf jaar weer eens je gezicht te laten zien, dat de mensen weten waar ik mee bezig ben met mijn beginnende bandje. Met die wedstrijd krijg je ook altijd wel wat optredens. Dat was de insteek en dat is ook wat uit de hand gelopen, haha. Natuurlijk hebben we er wel keihard voor gewerkt.”
Sindsdien zijn de zaken in een stroomversnelling terechtgekomen?
“Onze manager René Beerens hoorde ervan, kwam daarna naar een show en vond het cool. We hadden mazzel want hij had plek omdat de platen van Birth Of Joy en DeWolff net uit waren. Dat heeft wel enorm veel deuren geopend. Dan zie je opeens wat een goede manager toch kan doen.”
Storksky in Nieuwe NOR, foto Dani Silvia
Je speelde op een Serious Request avond in Heerlen, was Storksky ook Serious Talent?
“Nee. Ik zou het niet erg vinden om die ook mee te pakken, maar ik weet niet hoe 3FM tegenover onze muziek staat. Daar mik ik ook niet echt op. Ik ben toevallig laatst daar langs geweest, dat was heel cool. Maar vanaf het begin heb ik gedacht dat het toch wel niks zou worden. Dus we moeten het hebben van gewoon live spelen en de grens over gaan.”
Je wil het buitenland opzoeken met Storksky?
“Ja, vandaar ook de keuze om met René als manager in zee te gaan. Kijk naar Birth Of Joy; dat heeft hij met die gasten van helemaal niks opgebouwd tot een band die tegenwoordig heel Europa platspeelt. En hetzelfde geldt voor DeWolff, die doen eigenlijk meer in het buitenland dan in Nederland. In het begin dit jaar hadden ze echt zeventig shows in Frankrijk, Spanje en elders staan. En dan doen ze in Nederland misschien twintig shows. Gezien het medialandschap, waarbij in de mainstream geen aandacht is voor rock, denk ik dat de beste optie is om veel in het buitenland te doen. Het is lastig publiek in Nederland voor onze muziek.
“Als je kijkt dat in België Black Box Revelation echt de helden zijn en je hebt hier zoveel vette rockbands, die dan ’s nachts even bij 3FM langs mogen komen. Dat manifest van Shaking Godspeed en Death Alley vond ik daarom wel mooi. Het is Nederland allemaal redelijk binnen de lijntjes en dat is in andere landen iets minder. Het moet hier echt van onderaf komen, van platforms als deze en Pinguin Radio. Dat gaat gelukkig steeds beter en dan merk je ook dat mensen samen komen en meer een community worden. Daarnaast heb je bands als De Staat en PAUW die wel het moment pakken en dat krijgen van mainstream media. Dat is alleen maar positief, dus volgens mij zit het wel in de lift.”
Je vertelde net dat je tien nummers hebt opgenomen. Op 27 mei komt je EP uit met zes nummers erop.
“Officieel staan er zes op en er komen ook nog twee bonustracks op de fysieke versie. Dat zijn ook de b-sides van de single Saboteur, die al is uitgekomen. Ik wilde dat de officiële EP kort maar krachtig werd, echt een slag in je gezicht en dan door naar de volgende. Maar ik vond het toch zonde om een aantal nummers er niet op te zetten. Er zijn er dus nog twee afgevallen en dat vind ik eigenlijk ook jammer, dus die komen waarschijnlijk op een later moment nog weleens uit.”
Het komt uit via Storksky Records/PIAS. Dus PIAS doet de distributie en je bent een eigen labeltje voor deze release begonnen.
“Inderdaad. We vonden het nog niet echt nodig om voor een label te shoppen op dit moment. Volgens mij hebben we nu al een heel goed team eromheen weten te bouwen. Ik denk dat een label eventueel interessant is voor een volgende release als het echt nog meer slagkracht nodig heeft. Dat gaan we waarschijnlijk per release bekijken. Dit voelde nu het beste.”
Waar ligt de grootste uitdaging nu voor Storksky?
“We hebben die show op Pinkpop staan, echt zo’n ding waar je naartoe leeft, en ik realiseer me heel goed dat dat met afstand de grootste show gaat zijn de komende tijd. Pinkpop is puur een showcase om te laten zien wat we in huis hebben op een groot podium en ook om onszelf daarin te testen. Ik denk dat het moeilijkste is om te zorgen dat er een lijn blijft lopen in de opbouw van de band, dat we ook daarna de aandacht vasthouden en uit weten te breiden. En gewoon teringveel shows te doen en goed te worden. Ik mik meer op de lange termijn dan op de kortstondige aandacht. De grootste uitdaging is om consequent goede dingen uit te brengen en daarmee genoeg aandacht te krijgen. En we willen heel veel spelen.”
En dan in het najaar nog even een Popronde-seizoen draaien?
“Inderdaad. Heel tof dat we bij de selectie zitten. We hopen daar ook echt toffe shows te pakken, ook veel te spelen en onszelf in de kijker te spelen bij de programmeurs en de mensen die ons moeten zien om bijvoorbeeld op een Noorderslag te staan. Het is nu vooral zaak om veel op te treden en te zorgen dat we volgend jaar in het festivalseizoen een stapje hoger kunnen instappen. En gewoon door blijven knallen. Het is de bedoeling dat in 2017, in het najaar, de eerste volledige plaat uitkomt. Daar heb ik nu al de eerste schrijfsessies weer voor gehad.
Er zit nog wat in de pijplijn: Nirvana’s album Nevermind bestaat dit jaar 25 jaar. Daar gaan we ook wel een heel tof project in een grootse bezetting mee doen.”
De debuut-EP van Storksky is nu uit en onder meer op Spotify te beluisteren. Live-data daaronder.
Storksky live:
JUN 09: NL – Landgraaf, Nacht van Pinkpop @ Oefenbunker met Birth of Joy en Canshaker Pi
JUN 10: NL – Landgraaf, Pinkpop
JUN 17: NL – Eindhoven, Altstadt
JUN 18: NL – Texel, Texelpop
JUN 24: NL – Venlo, Zoks Festival
JUN 25: NL – Oirsbeek, Har Rock Open Air
JUL 16: NL – Wessum, Wessummerbreeze Festival
JUL .. NL – Nijmegen, Valkhof Festival
JUL 24: NL – Lichtenvoorde, Zwarte Cross
JUL 31: NL – Amsterdam, Damaris Festival
AUG 27: NL – Venlo, Zomerparkfeest
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.