Wolfmother aftermovie! Shaemless kun je kennen van noisy garagepunk, van singles als Beat Up Guy, van de drie EP’s, van de presentatie in Cinetol of Merleyn, van – het NMTH-smaldeel in – de Popronde 2019 selectie. En… van Wolfmother, want de garagepunks openden eind juni voor de iconische Aussie rockband in Doornroosje. Episch natuurlijk, zeker in eigen stad. Dus leek het de jongens een goed idee om alle belevenissen te
Het Psycho Mind Festival trekt weer eens de nodige registers open. Vandaag maken ze een groot deel van de programmering voor de 2019 editie bekend: 24 acts kennen we nu liefst, waaronder onder meer Crows (UK post-punkers checken we morgen op Loose Ends), CIVIC, Frankie and the Witch Fingers, een bak goede NL/Belgische bands als Slow Crush, Nouveau Vélo, The Glücks, Abdomen en Those Foreign Kids en… daarbij komen diverse
“Wat. De. N**k?! Hebben we 30 acts geselecteerd voor de Popronde?! 30… D E R T I G… Hoe dan?!” De NMTH-manager zit sinds de 30-klapperende mededeling al dagen aan een cocktail van valeriaan, muntthee, downers en GHB, maar erg rustig is hij er vooralsnog niet van geworden. Geeft niet, dat noemen we ook wel een gezonde dosis rock ’n roll. En als er iets is waar deze 30 groepen
De Popronde-selectie voor het seizoen 2019 is bekendgemaakt. De 146 gelukkigen kregen het goede nieuws via de ether mee: in een 3 uur durende uitzending van 3voor12 Radio op 3FM. Deze bands en acts zijn door de inmiddels 150-koppige selectiecommissie met zorg geselecteerd uit ruim duizend inzendingen. Een enorme doch zeer dankbare klus, want dan heb je ook wat. Dit najaar mogen al die talenten zich laten zien in de
Wat een ongenadige achtbaan is het najaar van 2018 geworden voor Ziggy Splynt. En het is nog niet klaar voor de Utrechtse rockers, want morgen steken ze het kanaal over voor een Engelse tournee die ze in negen dagen van Londen naar Edinburgh, Newcastle en weer terug voert. Maar eerst laten ze vandaag de nieuwe single Dead Space los, het slot van een drieluik aan singles/video’s dat tijdens de Popronde
Terwijl een nieuw Popronde-XL-weekend alweer aanstaande is – vanavond Middelburg, morgen Alkmaar, zaterdag Deventer en zondag Hilversum, check de programmering hier – moeten we toch nog terugblikken op het vorige weekend. Met liefde want zowel in Emmen als in Ro(ck)tterdam ging het er hard aan toe met die NMTH-routes. De Drentse stad had liefst zeven NMTH-bands neergezet, waarvan drie in de Grote Kerk!, en in Rotterdam programmeerden ze doodleuk dertien
Terwijl de Popronde-karavaan nog herstellende is van het slagveld in Leiden donderdag, staat vanavond alweer Arnhem op het menu. Was dat 74 jaar geleden nog een brug te ver, vandaag staat de verovering van de Gelderse hoofdstad al vast. Op Popronde-gebied staat Ernem meestal in de onvermijdelijke schaduw van oorsprongsstad Nijmegen, maar vandaag slaan ze hard terug met liefst negen (9!) NMTH-supported shows. Hotspots zijn Mick O’Connells en The Move
Nieuwe single Venhill! Vandaag!! Op Never Mind The Hype, je heavy platform waarmee ze ook op Porondes door heel Nederland razen!!! Eigenlijk wilden we dit artikel net zo gejaagd en extatisch schrijven als de de liveshow van de Alphense band die we laatst op Popronde Eindhoven mochten bewonderen. Maar vanachter het toetsenbord blijkt het toch nog verrekte lastig om dat energieniveau te benaderen. Niettemin alle reden om te juichen en
Je hebt blues en blues: heerlijke oude-mannen-soulvolle-hartverscheurende blues en dampende bluesrock waar de vonken van af vliegen (en natuurlijk talloze slappe varianten die we hier wijselijk niet bespreken). Black Operator speelt die dampende bluesrock waar we zo hard op gaan, in hun geval geholpen door een Southern groove en een rokerige stem die ons op uiterst prettige manier aan Black Rebel Motorcycle Club herinneren. Scheutjes 70ies en roots (country) erbij
Met een hyperaanstekelijke rock ’n roll-single mogen we wel zeggen, want de rock ’n roll vlamt weer uit de speakers alsof we op Klikofest rondlopen en The Rolling Stones in hun gouden seventies-tijd schiet dringt zich wederom op als referentie. Check ook de brass-vibe in Won’t Be Me en de lekker brutale zang die tegen die gitaarlicks aan schuurt. The Tambles is ook niet vies van een Richard-achtige solo en
