Paracetamøl- Popronde Amersfoort, foto Jessie Kamp

Inmiddels is de Popronde karavaan al een aantal weken op tour en in de achtste week vinden we de NMTH hotspots in Emmen, Zwolle en Rotterdam. Wij strijken neer op zaterdag  in het prachtige (en koude) Zwolle en pendelen op en neer tussen Jack’s Music Bar en In De Buurt. Een blik op het programma doet al snel het gitaarminnende hart sneller kloppen. Maar weten de bands met het oog op hun volle agenda’s nog wel een knallende show neer te zetten?

Tekst: Ingmar Griffioen en Pieter Sloot / Fotografie: Jessie Kamp

SpeakEasy- Popronde Zwolle, foto Jessie Kamp

SPEAKEASY
Bij aankomst in In De Buurt valt op dat er nog aardig wat mensen zitten te eten aan tafeltjes en dat de rest van de gemütliche pijpenla vol staat met bierend cafévolk en de eerste belangstellenden voor de Popronde. Meneer Strik fluistert ons in dat dit de stamkroeg is van de Paceshifters-broeders Dokman. Wie we ook zien is drummer Jan van Asch die zijn hele kit al heeft opgetuigd, maar die staat er op het podium wat eenzaam bij. “Dat wordt een drumsolo van drie kwartier, de rest van de band staat nog in de file.” Hoe het kan dat de drummer er wel is? Simpel, Van Asch hoefde niet uit Den Haag te komen en reed mee met Bongloard, de Utrechtse band waarin hij ook drumt. Maar daar komen de Hagenezen binnen snellen en het podium verandert in een hectische bouwplaats, waarin instrumenten en snoeren rondvliegen en Popronde-tovenaar Martijn Roselaar uit alle macht de technische basis probeert te bewaken. Dat lukt wonderwel en slechts negen minuten te laat knalt SpeakEasy de eerste tonen de tent in. Onderweg worden nog wat kledingstukken rechtgetrokken, maar ze gaan als de brandweer. Vlammende rock-‘n-roll met vanavond extra passie. Respect. (IG)

SpeakEasy- Popronde Zwolle, foto Jessie Kamp

Paracetamøl- Popronde Amersfoort, foto Jessie Kamp

PARACETAMØL
Dan met gierende banden richting Jack’s Music Bar, het CBGB’s van Zwolle (of Nederland) zullen we maar zeggen… De Arnhemse garagepunkers van Paracetamøl (spreek uit als: Paracetamuuuuhhhll) staan daar in de startblokken om de hut van Jack af te breken, zoals we dat eigenlijk de afgelopen weken al van ze gewend zijn tijdens Popronde. Bij het zien van deze band barst het van de frustratie, agressie en de uitgeschreeuwde struggles van het leven. Zo erg dat het bijna de vaarwateren van de hardcore punk betreedt en dat is heerlijk. De heren brachten eerder dit jaar al een uitstekende EP uit, waarvan alle nummers vanavond ook langskomen. Paracetamøl klinkt na 16 (!) popronde shows nog altijd even strak, agressief en hard. De gitaar van de frontman moet het daarbij ernstig ontgelden… en krijgt een dag later in Rotterdam nog eens zo’n afranseling. (PS)

NO WOW – Popronde Haarlem, foto Jessie Kamp

NO WOW
Het is maar vijf minuten lopen van Jack’s Music Bar naar In De Buurt, waar we achter in de rij mogen aansluiten. Op het terras welteverstaan, want No Wow heeft de kroeg binnen al helemaal afgekegd. Het Duits-Enschedese powertrio is een buitenbeentje in de NMTH-selectie en zo hebben we ze graag. Zeker de zang van Stella Polaris geeft er een haast poppy en indie tintje aan, disco komt ook voorbij, maar No Wow heeft ook een rauwe, fuzzy en grunge-kant. En in I O U Nothing laten ze horen toch vooral een rockband te zijn. Een band met een duidelijke mening over bijvoorbeeld de alledaagse worsteling van het individu tegen sociale druk en voor zelfontplooiing. We kunnen met moeite net de hoofden van Polaris en gitarist Niko Dolle ontwaren, maar met de drive van slagwerker Thomas Mestriner, en dus van No Wow, zit het wel goed. Bijzonder ook dat het trio met slechts een 7″ single op zak al veertien Popronde-gigs speelt. (IG)

NO WOW – Popronde Haarlem, foto Jessie Kamp

Bongloard – Popronde Hoorn, foto Jessie Kamp

BONGLOARD
Snel terug naar Jack’s waar Bongloard zichzelf aankondigt met de terechte mededeling: “Wie stilstaat, is af”. Wat volgt is een set opgefokte garagenummers waarin de coupletjes zo lekker de refreintjes in knallen dat stilstaan ook daadwerkelijk geen optie is. Er ontstaat dan ook een moshpit die eigenlijk te groot is voor de kroeg. Aan de gekkigheid vanavond is er bij Bongloard geen tekort; er wordt gedrumd met komkommers (die ter vergroting van de feestvreugde gegapt zijn van Two And A Half Girl), ze leren het publiek de dansmove ‘de ruitenwisser’ en er wordt gitaar gespeeld op de bar. Als kers op de taart spelen de heren een uitstekende cover van Ty Segall’s Wave Goodbye, terwijl zanger/gitarist Jannes zich nadrukkelijk in het publiek mengt. Een schoolvoorbeeld van uitstekend frontmanschap. (PS)

Bongloard – Popronde Hoorn, foto Jessie Kamp

Two and a Half Girl – Popronde Rotterdam, foto Jessie Kamp

TWO AND A HALF GIRL
Even later wordt Jack’s Music Bar overspoeld met de intense vocals en de virtuoze gitaarchops van Two and a Half Girl. In een rap tempo worden er punky metalcore songs op je afgeslingerd, waarna de vergelijking met John Coffey (vooral in het No House For Thee tijdperk) al snel gemaakt is. Deze gelijkenis wordt nog eens krachtig onderstreept wanneer Two and a Half Girl doodleuk Broke Neck inzet. De band heeft het publiek volledig in de greep, wat zich uit in de vorm van een erg felle moshpit. Dat wordt blauwe plekken tellen morgen. (PS)

Two and a Half Girl – Popronde Rotterdam, foto Jessie Kamp

MONEY & THE MAN
De avond lijkt voorbij, maar onaangekondigd betreden de incarnaties van Jimi Hendrix en Keith Moon het podium: Money & The Man. Vanavond doen ze een try-out show waarin ze nieuw materiaal testen in de vorm van een vlammende thuiswedstrijd. De kroeg staat inmiddels over, maar dan ook overvol. De band straalt zo’n heerlijke energie uit dat het publiek als zwetende sardientjes in een uitpuilend blik haar best doet om de kroeg volledig te slopen. De nieuwe nummers klinken wat minder bluesy en wat meer stoner en Hendrix, met hier een daar een wat meer punky vibe.  Het hoogtepunt van de avond is wanneer Sam van Magnetic Spacemen meedoet voor twee covers van The Stooges. De tent explodeert… En terecht. (PS)

Om een uur of drie is het gedaan met het gitaargeweld, we horen eindelijk de piep in onze oren. We hebben veel goede performances gezien, en dan te bedenken dat we andere topbands als Tricklebolt en Get Jealous hebben moeten missen. De bands vanavond bleken totaal niet Popronde-moe te zijn, maar wij zijn kapot nu. 


Deel dit artikel