Nieuwe editie van je favoriete recensierubriek: de Hardhitting Albumreviews! Ditmaal gevuld met twee releases uit mei en twee releases die vandaag uitkomen. Deze vierklapper wordt u geheel en al geserveerd door veelschrijver Martijn Welzen, tevens connaisseur van de NL en internationale hardscorescene. Volume open en gaan dus met plaatwerk van vaderlandse hardcorebeukers Probation en nog verser van de pers: Rise Above en het debuterende Cold Grip. En dan heeft Welzen ook nog een reissue voor je opgeduikeld van Nailbomb. Sterker: het betreft een bundeling van het debuutalbum plus een liveplaat (live op Dynamo Open Air!) van wijlen de band rond Max Cavalera en Alex Newport (Fudge Tunnel).

Tekst: Martijn Welzen

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waar je regelmatig op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks!

Nailbomb – 1000% Hate

Het is eigenlijk maar goed dat Nailbomb in totaal slechts anderhalf jaar heeft bestaan. Dat heeft niks met de kwaliteit te maken, maar alles met de impact die de groep rond Max Cavalera (Soulfly, ex-Sepultura) en Alex Newport (Fudge Tunnel) wilde bereiken; de meest gefrusteerde boosheid zonder enige restricties loslaten als uitgehongerde wolven in een kippenren. Die puurheid is niet te herhalen op een tweede album. Zo is er dus een debuutalbum ‘Point Blank’ en een livealbum van het enige officiële optreden uitgebracht onder de naam ‘Proud To Commit Commercial Suicide’, beide oorspronkelijk verschenen bij Roadrunner. Natuurlijk hoor je de gortdroge riffs van Fudge Tunnel en de groove van Sepultura, maar bands als Ministry en zelfs Godflesh voegen een industriële, kille touch toe. ‘Wasting Away’ en ’24 Hour Bullshit’ vatten alle onderdelen wel mooi samen. Niet alle tracks zijn even sterk, maar als geheel wordt de bloedrode visie van de band wel duidelijk. De live-plaat is van het optreden op Dynamo Open Air in 1995, waarbij het album, in een andere volgorde, bijna compleet is gespeeld, met toevoeging van de Dead Kennedys cover ‘Police Truck’. Als bonus krijgen we nog twee studiotracks die ‘Point Blank’ niet hebben gehaald. Dan is de complete koek op, en zal er nooit een encore komen. Mooie layout en boekje zijn natuurlijk verplicht bij een reissue op Dissonance Productions. (MW)

Je kunt de reissue online bestellen via onder meer de webshop van Season of Mist.

Probation – Nothing

Als je snel boos bent zou je kunnen denken om iets van therapie te volgen om dit korte lontje wat te verlengen of te blussen. Je kunt er ook je creatieve uitlaatklep mee marineren tot het diep in iedere vezel van je zijn is doorgedrongen. Dat deze Limburgers daar maar drie tracks voor nodig hebben is zowel uitermate knap als verontrustend. Voorganger ‘Violate’ was al klaar met de wereld en hamerde daar met dikke riffs, aan de hardcore kant van Nails, op totdat bloed uit de oren spoot. ‘Nothing’ doet nog even een extra dansje op dat ondiepe graf. Drie nummers, op gelimiteerde tape, met de veelzeggende titels ‘Nothing’, ‘Deep Cuts’ en ‘Hate Enough’ snijden nog dieper in het vlees. Bij de eerste twee tracks weet de band een griezelige, desolate sfeer op te wekken zo halverwege de nummers, met een complete ontleding van geluid op wat onheilspellende beroeringen van de snaren na. Minder is in dit geval ook meer, zeker als het trio daarna weer op volle oorlogssterke de totale vernietiging oproept. Deze massavernietigingswapens werden al op voorgaande EP’s ingezet maar niet met zo’n effectiviteit. Ben zo benieuwd wat er nog dieper in dat nucleaire vat zit voor een volgende release. (MW)

Rise Above – For Better For Worse

Met titels als ‘Painkiller’ (2019), ‘Forever’ (2020) en dan nu ‘For Better For Worse’ krijgt je, in samenhang met de bandnaam, al een idee waar de groep uit Winterswijk voor staat. Frustraties, woede, verdriet en pijn omzetten in vlijmscherpe hardcore tracks. Een mespunt melodie van H2O, de groove van Madball en dan een dikke dot cross-over en metal om de boel schokbestendig te maken. Eerlijker wordt het simpelweg niet, en dat is ook wat Rise Above zo goed maakt. We weten allemaal dat pure hardcore van één-twee-drie-gaan is en het wiel ook niet zo snel opnieuw uitgevonden gaat worden. Dat hoeft ook helemaal niet. Daarom ligt de focus voor Rise Above op energie, rechtdoorzee muziek en eerlijke teksten. De band heeft genoeg persoonlijke tegenslag mogen meemaken, waaronder het overlijden van drummer Pierre, om tot dit inzicht te komen en hun nummers de juiste emotie mee te geven. Niet voor niets is dan ook de rode draad van deze nieuwe plaat: vasthouden aan je plannen, de hoop niet opgeven hoe grijs je de nabije toekomst ook mag zien. Met ‘Everyone Counts’, ‘Scare My Demons’ of ‘Return to Strength’ kan het niet duidelijker. Neem deze boodschap van kracht serieus en laat het je sterken in je moeilijkste uren. (MW)

Cold Grip – Birth of the Black Lotus

Een beginnende band wil je altijd wat lovende woorden toewerpen, ook al staat het eigen geluid nog in de kinderschoenen en zijn de kantjes over het algemeen nogal ruw. Inzet en het lef je eigen nummers uit te brengen, is al iets bijzonders en moet gepromoot worden. Met die mindset vlieg ik ook de eerste cd van Cold Grip in. Met die vooringenomenheid hoef je bij deze gasten uit Weert niet aan te komen. Tekstueel volwassen en muzikaal overdonderend. Dan lijkt het iets op Modern Life is War dan weer op Counterparts, maar altijd met dat gevoel van eigenheid. Razende melodieuze hardcore met prikkeldraadvocalen die zich langzaam rond je nek wentelen om de intense zoektocht naar je ‘ik’ met kracht op te leggen. Schaduwen van angst en twijfel als een sluier van tranen zorgen voor intense uitbarstingen die maar ternauwernood in toom worden gehouden. Onverwachte twists, strakke drums en een stem die het midden houdt tussen boos en gefrustreerd. ‘Downward Spiral’, ‘Muddy Waters’ of ‘Ellipse’ zijn snapshots van een zoekende geest die vooral zichzelf als opponent ziet. Toch is het niet één groot tranendal, omdat ‘Dawn of The White Lotus’ als een soort cliffhanger dit eerste hoofdstuk van Cold Grip afsluit en groei en verlichting laat zien. Ik kan niet wachten om te beleven hoe de lotus erbij staat op een volgende album. Tot dan is het meekijken in de harten van dit jonge vijftal, dat een paar sporten hoger op de ladder dan menig ander is begonnen aan de wonderlijke reis door de hardcore. (MW)

Ben je nog niet klaar met het ontdekken van nieuwe muziek, tune dan in op de NMTH Hardhitters op Spotify:


Deel dit artikel