Met alweer een tweede jaar voorbij in de pandemie, kijken we opnieuw terug op een aardig tumultueuze periode. Van een avondklok tot lege concertagenda’s tot #UnmuteUs protestmarsen: op sommige momenten leek het bijna een herhaling van zetten. Maar toch konden we ook heel even genieten van concerten zonder afstand, een kleiner maar kwalitatief aanbod van livestreams en bovenal een enorme lading fantastische muziek. Als we iets geleerd hebben van al bijna twee jaar leven in een pandemie, is het dat muziek een constante factor is. Sterker nog, we zijn alleen maar meer gaan luisteren, zo ook bij bands van eigen bodem. Livestreams, Spotify, Bandcamp Friday, support door een merch of albumaankoop, noem het maar op! Daarom besluiten we net als vorig jaar een grootse rundown te maken van al het muzikale moois dat ons kikkerlandje te bieden heeft. Met behulp van meer dan 15 redactieleden brachten we namelijk meer dan 60 albums en 40 EP’s in kaart, omgevormd tot een reeks jaarlijsten waar je nondeju tegen zegt! Gisteren bespraken we de eerste helft van onze 20 favoriete Nederlandse album, vandaag schijnen we het licht op uiterst indrukwekkende langspelers vanaf positie 10 tot en met 1. 

Tekst: Karin Leijs, Joost Schreurs, Guido Segers, Ingmar Griffioen en Merijn Siben

Lees ook:
– De 20 beste Nederlandse albums van 2021 deel 1: 20 t/m 11
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2021
– Meer jaarlijsten in ons Eindejaarsdossier

10. PACESHIFTERS – BRAND NEW PLAN
Het werd hoog tijd voor nieuw werk van altrockbazen Paceshifters, en 2021 leverde die. Brand New Plan toont ons een band in een nieuwe fase, melodieuzer en toegankelijker zonder het stevige gitaargeluid en de uitdagende songwriting uit het oog te verliezen. Zoals eindredacteur Ingmar Griffioen in zijn review aangeeft:

”Denken we bij de opener even dat het drietal het wat rustiger (melodieuzer) gaat aanpakken, leveren de volgende tracks de ene na de andere meeslepende rocker op plus referenties aan meerdere favoriete bands als Biffy Clyro, Manic Street Preachers, Pearl Jam, Guns N’ Roses (zanglijn afsluiter hint naar Knockin’ On Heaven’s Door) en… ja toch vooral ook aan Paceshifters. Aan een gerijpte groep, die na twee liveregistraties gewoon weer een ijzersterke studioplaat aflevert.”

9. KIEFF – KIEFF
Weergaloos, dat is het sleutelwoord dat ons besluipt na het luisteren (en herluisteren) van het debuutalbum van KIEFF. Post-punk die op dusdanig wonderbaarlijke wijze kakofonisch uit de bocht vliegt, zonder grip te verliezen op ijzersterke songstructuren en pakkendheid. Wie ze op Sniester al aan het werk zag, weet dat het kwartet dit knettergekke, geflipte mengsel ook live helemaal waarmaakt. Zoals we de plaat eerder dit jaar bejubelden:

”En het mag gezegd worden: KIEFF is een album die op alle fronten nog verfijnder en avontuurlijker uit de hoek komt dan hun eerdere releases. Een ontzettend aangename, meeslepende en pakkende plaat die je van het ene op het andere moment in nonchalante indiepassages onderdompelt, om je vervolgens door een sonische tunnel van 80’s aandoende post-punk te trekken.”

Asphyx8. ASPHYX – NECROCEROS
Jazeker! Een death metal grootheid in de top 10. En met recht, want Asphyx heeft als Nederlandse metalveteraan een patent op brute no-nonsense death metal met een doomy inslag. En die komt op Necroceros dusdanig moddervet uit de hoek dat zelfs non-death metal luisteraars in onze redactie even moesten toegeven: potverdorie lekker! Dat Necroceros ook nog eens de Dutch Album Charts bestormde op plek 51 (de hoogste notering voor een Nederlandse death metalplaat sinds 1993) is dan ook meer dan verdiend. All hail Asphyx!

Lees hier ook ons interview met frontman Martin van Drunen!

7. MAGNETIC SPACEMEN – PAPOYA POYA
De Nederlandse garagepunk brak eens te meer barrières door dit jaar. Hoe kan het dat er zoveel gaafs uitkwam? Hoe dan ook, steekt Magnetic Spacemen er fier bovenuit. Papoya Poya is een plaat die moeiteloos wedijvert met de geduchte livereputatie van de band, maar bovenal ook nog eens erg goed is. Zoals hoofdredacteur Merijn Siben het omschreef in zijn review:

”Maar het opvallende is nog wel dat het muzikaal alle kanten opgaat, zonder de focus te verliezen. En dat is knap, gezien je met garagepunk nogal eens gauw het plafond hebt bereikt qua afwisseling en vernieuwing. Luister bijvoorbeeld naar het tweedelige openingssalvo van Early Pecan en Mon€y. Beide tracks die de snedige attitude van het vorige werk vangen, maar eveneens veelvuldig experimenteren met surfy gitaar melodieën, fuzzy uitbarstingen en afwisselende ritmeveranderingen.”

6. MONEY & THE MAN – MONEY NO TIME, TIME NO MONEY
Vanaf het moment dat de releasedatum voor de nieuwe Money & the Man werd bekend gemaakt, stond het al vast de langspeler in onze top 20 zou komen. Echt waar, dit bluesy fuzzrockduo is een van de spannendste en intense Nederlandse acts van het moment, en Money No Time, Time No Money is daar het nieuwste bewijsstuk van. Live ook the real deal, maar dat laat nog even op zich wachten. We duimen dat Money & the Man gauw genoeg deze plaat als de tering kan promoten op de weg, voor nu doen we het maar via onze speakers. Zoals we omschreven in ons artikel:

”De basis ligt weer in de heerlijke bluesy fuzzrock, maar het is duidelijk dat de fantasie binnen die solide sonische fundering de vrije loop ging. Hoor maar eens die aanstekelijke rock ’n roll boogie van La Balade Del Hombre of hoe Slowtime van een vlugge rocker ineens in een vettige stoner breakdown terecht komt.”

5. KOMATSU – ROSE OF JERICHO
Een no-nonsense stonerplaat mocht natuurlijk niet ontbreken, en weinig bands die dat beter doen dan mothersludgin’ Komatsu. De plaat kwam ook op de reguliere jaarlijstjes terecht, waaronder die van redacteur Karin Leijs. En niet zo gek ook, want hoewel Rose of Jericho minder sludgey is, heeft hun Heavy Psych Sounds debuut plaatsgemaakt voor een heerlijk warm stonergeluid. Groovy, soepel en gewoon keihard rockend. We waren tijdens hun albumprimeur dan ook erg te spreken over de plaat:

”Rose of Jericho is een plaat met een ijzersterke focus, die geen gebrek aan goede songwriting, beenharde grooves en snedige riffs heeft. De gitaarsound klinkt wellicht cleaner en minder sludgey dan op A New Horizon, maar het siert de sound zonder aan stootkracht en groove in te boeten. Luister maar eens naar die geniale openingsriff van Stare Into The Dawn, die laat horen waarom de band samen met onder andere Diggeth, An Evening With Knives en Bismut tot de top van het Nederlandse stonergenre behoren.”

4. DOODSWENS – LICHTVREES
Doodswens flikt het op de valreep! Lichtvrees is amper een maand oud, maar wurmde zich met de snelheid van een blastbeat naar de vierde plek in de top 20. Niet zo vreemd ook, want met Lichtvrees heeft de Eindhovense black metalband een vlammend debuut afgeleverd. Mede dankzij een snedig gitaargeluid, beklijvende vocalen en een rauwe maar effectieve productie, weten tracks als Zwarte Staar of Eindzicht moeiteloos indruk te maken. In zo’n 36 minuten raast deze vurige zwartmetalen kraker aan je voorbij, afsluitend met het titelnummer en diens zielvolle einde, nog steeds rondspokend in ons hoofd totdat we hem weer een draai geven. Black metal als een bereidwillig ontvangen klap in het gezicht.

3. DÖDSRIT – MORTAL COIL
Dit vraagt om uitleg, want eigenlijk is Dödsrit natuurlijk het geesteskind van de in Zweden woonachtige muzikant Christoffer Öster. Maar in aanloop van zijn derde plaat Mortal Coil ging hij een muzikale samenwerking aan met Georgios Maxouris, bekend uit de thrash/crustpunkscene in Nederland. Het resulteerde in een volledige band en een aangenaam verpletterende uitputtingsslag van een plaat. Zo aangenaam verpletterend zelfs, dat twee redacteurs zich bogen over Mortal Coil in een artikel:

”Luister alleen al naar de elf minuten durende opener The Third Door, waarin de black- en crustinvloeden overvleugeld worden door melodieuze death, doom en post metal. Dat is een heel lijstje aan stijlen, maar Dödsrit weet het tot een mooi organisch geheel te smeden. Sterker nog, de melodieën zijn vaak van een ongekende, kippenvel opwekkende schoonheid. Niet voor niets wordt Dissection genoemd in de inleiding, want deze combinatie van bruutheid, muzikaliteit en melodie roept regelmatig herinneringen op aan deze legendarische, maar omstreden Zweedse band.”

Lees hier ook ons interview met de band.

2. CHARLIE & THE LESBIANS – FADE
Als er een plaat is die onze frustratie jegens de hele coronasituatie kon stillen, dan is het Fade van Charlie & the Lesbians wel. Een vlammend garagepunk werkstuk dat de focus legt op bondigheid en doeltreffendheid. Dertig minuten lang het soort muziek die je wilt horen in een uit elkaar vallend kraakpand, gutsend van het zweet in de pogo. Punk die ruikt als een ongewassen oksel, schuurt als zand tussen de naad maar toch ook zo bevreemdend lekker kan zijn. We citeren ons artikel eerder dit jaar:

”Fade is simpelweg een plaat die onverbiddelijk doorraast, als een bezetene achter het stuur, continu plankgas. Krijg bijvoorbeeld het opgefokte Jesus Comes of die knisperende grooves van Hating My Life maar eens uit je hoofd.”

1. WESENWILLE – II: A MATERIAL GOD
Met zoveel goede platen dit jaar werd het een grote verrassing welke band het hoogste zou eindigen. En langzaam maar zeker druppelden de resultaten binnen voor Wesenwille. Een Utrechtse plaat op 1, en dan ook nog eens een black metal parel die menigeen vakkundig omver blies dit jaar. Vijftig exhaustieve minuten aan gecontroleerde bruutheid, deftig geproduceerd en boordevol spannende composities en minutieus spel. Live ook een aanrader, zodra het weer kan. Zoals Guido Segers het zeer treffend omschrijft in zijn recensie:

”Ik ben eigenlijk meteen in mijn nopjes na de eerste minuten van II: A Material God. Gruwelijke vocalen van het standje Attila Csihar, kletterende snaren, die als ijzige regen genadeloze riffs op je neer doen dalen en een loodzwaar fundament op de bas en drums. What’s not to like?”

Lees ook: – De 10 beste Nederlandse EP’s van 2021, het NMTH Album van het Jaar en onze lijst met Bruutste Shows in ons Eindejaarsdossier.

Meer Nederlandse muziek ontdekken? Volg dan nu ons Bruut Nationaal Product, de maandelijks roulerende Spotify-lijst met heavy releases van eigen bodem:

 


Deel dit artikel