Reviews

Brok vaderlandse punkhistorie in Bibelot met I Against I en Stavast

Limburgse punkheld Marco Roelofs is terug. Niet met Heideroosjes, wat dat betreft is de Punica helemaal op. Nee, de zanger heeft een nieuwe, Nederlandstalige band: Stavast. De rebelse spirit is bij Marco nooit verdwenen en in een tijd van Trump, Erdogan, Poetin en Wilders geeft hij zijn scherpe teksten een stevig hardrocksausje mee. Op plaat telt vooral de boodschap, live gaan de vuisten de lucht in en knallen de gitaren

Lees verder..

Magnetic Spacemen verkoopt bier als een raket tijdens Spacebiertour

Het debuutalbum ’I Don’t Wanna To Grow Up’ is nog niet koud van de pers en de mannen van Magnetic Spacemen kijken alweer vooruit naar het uitbrengen van de volgende schijf muziek. Vooruitkijken past op zich niet in het beeld dat je hebt bij rockende jongens, maar op dit punt worden ze misschien toch wel volwassen. Dat het uitbrengen van een album een flinke duit geld kost weten ze inmiddels

Lees verder..

Steve’s Rawkward Death Alley Saga: de surrealistische magie in het oog van een onverwachte shitstorm

To declare yourself a magician, without any knowledge of what that entitles, then one day you are likely to wake up and to discover that it is exactly what you are” – Alan Moore ‘Ik was getuige van de afscheidsshow van Death Alley-bassist Dennis Duijnhouwer’, is wel de meest fnuikend irritante zin die ik ooit zou kunnen gaan bezigen, en in alle eerlijkheid zit er nog steeds een grote mate

Lees verder..

Ghost uit elkaar? The show must go on!

“The show must go on.” Freddie Mercury maakte de zin onsterfelijk toen hij zelf stervende was. Voor de Zweedse heavy rockers van Ghost geldt de slogan vandaag de dag misschien meer dan ooit tevoren. Voormalige bandleden (Nameless Ghouls) hebben leider Tobias Forge aangeklaagd. Naast muzikale erkenning draait het natuurlijk vooral om geld. Ondertussen staat de grootste Europese tour ooit op het programma en wacht een volle zaal in de Amsterdamse

Lees verder..

Albumreview Body Count: na 25 jaar bloeddorstiger dan ooit

Exact 25 jaar na het roemruchte debuut komt Body Count met nieuw wapenfeit Bloodlust. Ice T is het spuugzat en wil graag zijn gal spuwen. Overdag een mediaster, op prime time een good cop, maar ’s nachts moet hij nog altijd niks hebben van de politie. Een black hoodie maakt je al een verdacht persoon. Een kwart eeuw na de bendeoorlogen in zijn Los Angeles, moet hij het vandaag de

Lees verder..

De wereld staat in brand en Gojira fikt de Ronda af

Op een hoog drumpodium zit Mario Duplantier. Door de PA schallen esoterische klanken en het grote scherm toont ontploffende vulkanen in slow-motion. De zaal is zojuist al aardig warmgebeukt door Code Orange en klaar voor de Franse geweldenaren van Gojira. De visuals maken plaats voor één spot op Mario en hij zet een stevige dubbele basgroove in. Met de vuist in de lucht loopt ook frontman Joe Duplantier het podium

Lees verder..

Albumreview: Uhgah? Wugah! hypert explosief verder op The Lighter Side of Global Warming

Het Groninger Uhgah? Wugah! is al lang geen onbekende meer in het noorden van het land. Ondertussen krijgt dit trio ook enige voet aan de grond in de rest van Nederland en deed het reeds een aantal optredens in het buitenland (Duitsland, UK). Terecht, want zowel live als op plaat is Uhgah? Wugah! een muzikale fragmentatiebom met niet te missen uitwerking. Het titelloze debuutalbum uit 2014 kwam met een explosieve

Lees verder..

Een contrasterende avond vol DDR: Duitse Desert Rock in Doornroosje

Voor een luie zondag is het toch aardig druk in Nijmegen. De stad zit vol hardlopers die op de Stevensloop af zijn gekomen. Echter, ’s avonds kunnen liefhebbers van stonerrock en psychedelica hun hart ophalen bij de Duitse bands Colour Haze en My Sleeping Karma, in de Rode Zaal van Doornroosje. Men kan rustig op gang komen in het café of de zaal waar de stonerrock-dj al warm staat te

Lees verder..

Albumreview Laster: Ons Vrije Fatum is naargeestig elegant

Het Utrechtse Laster staat naar eigen zeggen garant voor “obscure dance-muziek”, maar is vooral een moderne atmosferische black metalband die het experiment niet schuwt. Hiervan kunnen we het nieuwste album Ons Vrije Fatum als hun manifest beschouwen. Op de split met Wederganger werd al een voorproefje gegeven, maar het excentrieke trio heeft op de opvolger van debuut De Verste Verte Is Hier (2014) definitief meer de diepte opgezocht. De plaat

Lees verder..

Black rippin’ en blue ballin’ met debuutalbum Rectum Raiders

Velen zeggen dat rock dood is en de laatste jaren hebben we als liefhebber heel wat tegenslagen moeten verwerken. Te veel rockiconen moeten verliezen. Ook in eigen land. Afscheid moeten nemen van iconen als Vanderbuyst, John Coffey en Peter Pan Speedrock. Gelukkig komen er altijd weer nieuwe helden ten tonele zoals Death Alley, Navarone en Dool. Muzikanten met ervaring die het net even over een andere boeg gooien. Juist nu

Lees verder..