Ik zal het gelijk maar toegeven: ik heb een zwak voor covers, bands die liedjes van andere bands spelen. Ik koop graag een special edition van een nieuw album in de hoop dat de bonus tracks een paar leuke covers bevatten en tijdens concerten of festivals kan ik genieten van bands die een muzikaal eerbetoon brengen aan hun helden. De beste covers zijn de liedjes waarbij een band zijn eigen
Oké, laad die vakantiezooi maar in de auto, VW bus of ander aanverwant vervoermiddel. Plaats je geliefde naast je, de kienders op de achterbank met leeftijd toepasselijk vertier en de navigatie op standje ‘vakantie’. De playlist voor onderweg – die overigens ook op de fiets, vliegtuig of trein prima tot zijn recht komt – staat al voor je klaar. Met 666 up to date hardhitters heb je gegarandeerd heavy vermaak
In deze zestiende editie van Hardhitting Albumreviews bespreken we vijf uiteenlopende nieuwe albums die afgelopen periode op de NMTH-radar verschenen. Met lome sludgemetal hakt -16- dromen aan gort met hun laatste muzikale uitspatting Dream Squasher. Mocht je nog niet uit de droom geholpen zijn na het beluisteren van dat album, dan schudden de dames Wolfe en Gowry je wakker als Mrs. Piss met hun ongebreidelde obsceniteit en ongetemde energie op
Album nummer zes alweer voor deze black metalband uit Limburg. Een typisch Carach Angren album. De band grossiert op deze conceptplaat wederom in sterke black metalsongs vol bombast en barokke aankleding. Muzikaal heeft de band geen concessies gedaan en weet het de luisteraar weer te vangen in een web van duistere arrangementen. Eigenlijk is het meest verrassende van dit album het opstappen van drummer Namtar. Hij trommelde de plaat nog in
Wie geen fanatiek muziekjunk is, denkt bij split waarschijnlijk aan een sinaasappelijsje, dat vroeger voor één gulden een geduchte concurrent was van de Calippo en de Chocorock. Misschien komen bij mannelijke lezers nu pijnlijke herinneringen uit diezelfde tijd boven aan Jean Claude van Damme die regelmatig met de benen wijd in een schier onmogelijke houding zakte om zijn vijand de genadeklap toe te dienen. Voor muziekliefhebbers (en dus hopelijk ook
Deze maand is het vijfentwintig jaar geleden dat de legendarische tiende editie van Dynamo Open Air plaatsvond. Honderdtwintigduizend metalheads verzamelden zich bij vliegbasis Eindhoven voor drie dagen met bier, bandjes, regen, modder en zonneschijn. Op vrijdagavond speelde My Dying Bride in een grote tent op de camping en op zaterdag was Paradise Lost de headliner van de eerste officiële festivaldag. Beide bands hadden hun naam gevestigd in de metalwereld met
En de winnende vertaling van het Zweedse woord Horisont naar het Nederlands is… *tromgeroffel*… horizon. Behalve dat men er graag een stip op zet, is het ook de naam van een uit Göteborg afkomstig quintet. Een stad die – naast de hitmachine uit de jaren negentig: Ace Of Base – hoofdzakelijk death metalbands voortbracht, zoals At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. Horisont werd halverwege de jaren ’00 in
Het werd weer eens tijd voor een paar dikke Hardhitting Albumreviews en het kan allemaal niet gek genoeg. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, worden in deze vijftiende editie twee death metal-albums, een stel dronken piraten en een pak stampende/dampende stoner besproken. De combinatie van Abysmal Dawn plus The Black Dahlia Murder, Alestorm en Black Rainbows is er één van de buitencategorie, maar what the hell… Kan
Is het alweer de veertiende Hardhitting Albumreviews van dit jaar? Daar lijkt het wel op. De tijd vliegt als je… eh… in quarantaine zit. Gelukkig hebben heel wat bands in het hardere segment van de muziekindustrie genoeg nieuw materiaal op de plank liggen, dus voldoende om naar te luisteren en iets van te vinden. We lieten het licht schijnen op de nieuwe langspelers van Benighted, August Burns Red, Green Carnation
Gepast gejuich: Omens, de vijfde plaat van Elder is uit. De eindredactie voelt de bui echter alweer hangen: ‘Dit wordt toch niet weer een lange bespiegeling, gestoeld op weemoed naar een vroege kennismaking?’ Toch wel, mea culpa. Er is ook echt geen ontkomen aan bij Elder, een groep uit Boston en tegenwoordig ook Berlijn die zich vanuit de stonerdoom-wortels nadrukkelijk in de kijker speelde. Tel daar een legendarische (Roadburn) performance
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.