Wat schrijven over de plaat van een collega-NMTH’er, dat is vragen om problemen. Zeker als het om een plaat gaat van het Utrechtse stuk geluidsellende Grafjammer. Het is zelden zo dat een bandnaam precies omschrijft wat voor geluid je te wachten staat. Desondanks moet ik op mijn woorden passen, voordat mijn tuinhuisje straks in lichterlaaie staat en er een grafzerk door mijn autoruit gaat. Je moet ermee oppassen, dit soort
Kunnen we in 2020 nog over die jubileumeditie van de Hardhitting Albumreviews heen? Dat gaan we uiteraard wel proberen en dus heb je hier – in NMTH-stylo – een week later alweer vier harde reviews. En we plakken er meteen de belofte op om je nog dit jaar ook Editie 27 van de beschouwende serie te presenteren. Bovendien volgt morgenochtend een release van De Zoute Kwel van Utrechtse black-trots Grafjammer
Terwijl het bizarre jaar 2020 richting het einde strompelt, hebben de meeste muziekliefhebbers al ruim negen maanden geen concert meer bijgewoond en de vraag is hoe snel we in 2021 weer ‘normale’ concerten kunnen meemaken. Het gebrek aan livemuziek werd door Never Mind The Hype aangegrepen door een indrukwekkende hoeveelheid albumrecensies te publiceren. Toch komt er een moment dat je het gevoel hebt dat je Spotify wel zo’n beetje hebt
Zelden zullen we zo uitgekeken hebben naar een concert als naar de show van Temple Fang op zondagavond in dB’s. Door serieus fucked up-omstandigheden zagen we de afgelopen maanden onder meer twee Walk The Line-pakketten (Heavy & Psych) en een roadtrip naar W2, Den Bosch voor dezelfde Amsterdamse bazen in rook opgaan. De voortekenen beginnen ook ditmaal alsmaar onheilspellender te worden, maar terwijl de regering in het ambtshuis van de
Het industriestadje Jonquière ligt ruim 2 uur noordwaarts rijden van de Canadese hoofdstad Québec. Daar richtten in 1981 Michel ‘Away’ Langevin (drums; had zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij vaker in de collegebanken te vinden was dan in de oefenruimte met zijn band), Jean-Yves ‘Blacky’ Thérauilt (bas) en de wat oudere gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour (RIP, 2005) de band VoiVod op. Het duurde ongeveer een jaar voordat
Anniversary time baby! Zilveren jubileum zelfs: jazeker, dit is de 25e editie van Hardhitting Albumreviews. Daar hebben we welgeteld twee jaar en twee maanden over gedaan, sinds de lancering van de door NMTH’er van het eerste uur Steve Gröniger geïnitieerde rubriek op 9 oktober 2018. Inmiddels schrijven meer redacteuren ‘korte albumreviews’ en dat schroeft het tempo op, en daarmee ook de dekkingsgraad. Dat laatste is een mooie ambitie, maar ook
Het Popronde Eindfeest gaat door! Op zich al heel goed nieuws natuurlijk en zeker waar we op hoopten. We hadden niet gerekend nu in een volle Melkweg te staan, maar de NMTH-redacteuren kruipen wel met liefde voor de laptop/tv/tablet om dertig acts uit de selectie te zien vlammen, inclusief 4 NMTH-bands. Sjawel! Met oog op je weet wel… is alles anders en dat geldt ook voor de podia. Zo doen
Licht in de duisternis van de lockdown light! Liefst vijf recente heavy, alternative and/or deviant releases hebben we voor je verzameld: drie buitenlandse en twee Nederlandse. Een mooie en veelzijdige selectie, die tegelijkertijd natuurlijk nauwelijks recht doet aan de enorme vloed aan releases die door de mailboxen, boxen en pods spoelt. Daarom ditmaal niet vier, maar vijf Hardhitting Albumreviews voor je! Gelukkig kun je ook terecht in de (voor deze
De najaarsstorm aan releases blijft maar aanwakkeren en eerlijk gezegd verwachten we ook niet dat die gaat liggen voor kerstmis. De gebruikelijk hausse aan nieuwe platen zwelt dit jaar echter nog verder aan door releases die eerder wegens covid-19 zijn uitgesteld. Het is voor onze redacteuren dan ook een flinke klus, maar tegelijk luxeprobleem, om te kiezen uit de vele verse albums. Tussen de vier geselecteerde recente platen zien we
Zware tijden zorgen voor een shitload aan emoties. Een band die dat dan ook altijd goed als uitlaatklep heeft weten te gebruiken is Bring Me the Horizon. Muzikaal pakten ze het de laatste jaren anders aan, met wisselend resultaat, maar de groei als band is er hoe dan ook en dat siert ze. Van deathcore in den beginne tot elektronische nu-metalcore anno 2018 in de vorm van laatste langspeler amo.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.