Beren kunnen er misschien lief uitzien, maar ze hoeven maar één keer uit te halen en je mist een arm of je gezicht. De mannen van het Belgische djent- en techmetal-kwartet BEAR lijken dan ook heel aardige gasten. Maar wanneer ze op het podium staan kun je beter dekking zoeken of je volledig overgeven en de schoonheid vinden tussen al het muzikale geweld. Misschien een lastig karwei voor tere zieltjes want de plaat gaat als een twister tekeer van de eerste tot de laatste seconde. Toch valt er enige hoop te bespeuren.
Door Lodewijk Hoebens
De Antwerpenaren zijn een graag geziene band in Nederland. In Tilburg staan ze eind deze maand op hét rockfestival van de stad: Roadburn, nota bene op ons eigen Never Mind the Hype podium. In de tussentijd kan je de derde plaat aandachtig beluisteren. Die kreeg de toepasselijke titel III mee en is voorzien van prachtig artwork, waardoor de Romeinse drie meer lijkt op het resultaat van een berenaanval. Muzikaal gezien is dat ook zeker zo. Geen productionele poespas zoals overdreven synthesizers en uitgebreide backingtracks. Keihard tegen je kanis! Gelukkig geeft de band tijdens opener Blackpool gelijk een hele belangrijke tip mee: “Make no sound when you’re dead”. Blijf doodstil op de grond liggen wanneer beren je hebben gespot. Echt waar, het helpt.
Bij de muziek helpt dat echter niet, of je moet al tot moes zijn geslagen door het brute, beukende inkomen van BEAR. De vocalen staan gelijk op standje oerend hard, diepzinnige teksten over de dark side in ieder van ons met als enige rustpunten de vele tempowisselingen en zangkunsten. Halverwege Blackpool scheuren de gitaren nog een tandje harder. Ingewikkeld ook. Nou weet ik hoe Leonardo Di Caprio zich voelde na de bearhug in The Revenant. Hounds begint even onstuimig. Ken je die herdershonden uit Call of Duty? Net als dit nummer verscheuren ze je helemaal aan flarden. Live gebeurt dat regelmatig. Maar ook op plaat. De maniakale tempowisselingen, stuiterende baslijnen, machinale drumslagen. Slipknot in het kwadraat. Even ademhalen wanneer de melodie de andere kant wordt meegesleurd. Frontman Maarten Aalbrechts laat af en toe de vocaal harde teugels vieren en kiest voor meer compassie. Zet dan wel dat masker af: ‘’Show me your face!”
De muziek blijft in your face, recht voor zijn raap maar nooit zonder verrassingen. Na het verpulverende Childbreaker volgt het vlijmscherpe Knives Are Easy, dat richting het einde voor een log ritme zorgt met wat stuiptrekkingen. Als een beer met rabiës vol infectious grooves. “Hate, misery, recharge their lives.” Frustraties blijven de oorzaak van de muzikale agressie. Baslijnen lijken verminkt, gitaren worden vervormd en drumblasts verhogen het adrenalinegehalte. Djent-kenmerken en wiskundige technieken maken het geheel nog boeiender. Samenzang zorgt voor de saamhorigheid en halverwege de plaat is er zelfs even een zucht van opluchting. “Hang on to… hang on to this. It’s a struggle’’. De schoonheid tussen al het muzikale geweld.
7 begint opgewekt met een aanstekelijke bass groove en circusriffje, maar hop dan gooien ze meteen het roer om. Vol verrassingen, geen genade. Als je de plaat enkele keren achter elkaar hoort dan bekruipt je wel het gevoel dat veel songs dezelfde aanpak hebben gekregen. Hoeft niet erg te zijn, dat maakt BEAR wie BEAR is. Door merg en been! Maar de bandleden bezitten zo veel kwaliteiten dat er meer diversiteit in lijkt te zitten. 7 is een mooi voorbeeld om even de circusbeer met meer trucjes boven te halen. Als een dolgedraaide draaimolen, denk Avatar, gaat het ritme tekeer met vocale uithalen die haast wel uit het tipje van elke vezel moeten komen. Een scheut elektronica zorgt voor nog meer circuseffecten naar het eind. Het rad gaat steeds sneller. Wie het vinyl heeft zou eens moeten kijken of het nummer ook achterstevoren kan gespeeld worden, want de track eindigt hoe ie begon.
De klank blijft in dezelfde stemming en doet denken aan Korn’s oude werk met die laag gestemde baslijnen. Bijna twee minuten aan oorverdovende klanken betekent in Bear’s universum de stilte voor de storm. Raw ramt er gelijk op los, werkt op uw ritmegevoel en laat niet meer los. Het viertal trekt muzikaal alle kanten op. Maar op een of andere manier weet de band altijd weer samen te komen. Luister maar naar de breakdown. Even verzamelen en van daaruit klimmen naar een volgende hook. De stem als de gedachte en de muziek als uitlaatklep. “Make it pay!” De knock-out komt in de vorm van het duo Construct.Constrict en Adjust.Adapt. Naadloos vullen ze elkaar aan met twee keer vier minuten aan razende riffs en worstelend drumspel. In afsluiter Adjust.Adapt zoekt Dries met zijn bas naar een respons. “Wake up!” Op een laatste stuiptrekking na neemt de razernij af en er weerklinkt hoop in de vocalen. Alsof Chino Moreno even melodramatisch komt meezingen. Tijd voor een diepe zucht, want we lijken deze derde berenaanval te overleven. Of niet? Een kinderkoor? Dat kan toch alleen maar uit de hemel komen…
III is uit via Basick Records, onder meer te bestellen via de webshop van het label en te beluisteren via Spotify (hieronder). BEAR speelt zaterdag 21 april op Roadburn Festival. De groep sluit vanaf 23.20 uur de Ruffstuffmusic avond op het Never Mind The Hype podium in Cul de Sac af. BEAR en andere tips voor het festival vind je hier.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.