Met de maandag alweer in zicht is het hoog tijd om het laatste middaguur van de brakke zondag even op gepaste wijze af te sluiten. Want ook de afgelopen week viel er weer genoeg te genieten van nieuwe muziek, daarom verzamelden we weer een aantal bangers om je middag even een sonische cafeïneboost mee te geven. En dat doen we met verse singles van The Heck, Here Today, Andy & the Antichrist en Savage Beat, nieuwe video’s van Between the Jars, Carach Angren, Ghost Echo en woeste Servische garagepunkers Repetitor plus een denderende death metalplaat van het Belgische Works of the Flesh. Volle bak dus, en laten we maar meteen beginnen met The Heck.

The Heck – Hate It There
Stonegood hunebedrock uit Klazienaveen! Maar hé; we kunnen wel kappen met de flauwe regionale verwijzingen, want de garagerock van het trio is echt steengoed. Slechts anderhalve minuut hebben Henri Soulmann en co nodig maar daarin gebeurt weer genoeg. Hun sixties rock ’n roll komt in deze single met nog wat meer vocale pit en tempo, en dat kan Hate It There best hebben.

De nieuwe single is ‘een autobiografisch nummer over het gevoel je sociaal compleet misplaatst te voelen. Je haat alles en iedereen om je heen. Niet omdat het moet, maar omdat het kan! Het resultaat is een nummer over HAAT en tsja, wat valt daar nou niet LEUK aan te vinden?’ De track is na Move! en Shit on the Radio inmiddels de derde single dit jaar en dat kan alleen maar leiden tot… een tweede plaat zou je zeggen? Tot het zover is kun je mooi het fijne debuutalbum Who? The Heck!!! checken.

Andy & the Antichrist – Keyed
Man, wat kijken we toch een partij uit naar Popronde NMTH Talent Andy & the Antichrist! Met This Was My Worst Decision serveerde de band een heerlijk heftig garagepunkende ep, maar Keyed is een startschot voor een nieuwe fase van de band. Heerlijk ruige garagepank met chaotische gang vocals, heerlijk doorrazende drums en riffs die vakkundig schuren. We gaan er maar weinig meer woorden aan vuil maken: check die track uit en lees ondertussen via het Popronde-blog welke andere bands wij tippen voor Popronde 2020/21.

Repetitor – Kost i koža
Het Servische Repetitor leerden we ooit kennen via Koen Subroutine. Een furieuze ESNS-show in De Spieghel bevestigde, nee overrulede wat het geluidsmateriaal beloofde. Killerband! Felle garagerock met een goede dosis (post-)punk, niet in het minst in de attitude. Laatste album Gde ceš is een fikse aanrader, maar stamt ook alweer uit 2016.

Gelukkig is er dan nu deze klasse nieuwe single en die blijkt (er is geen Europese promotor meer, maar na enige geGoogle-translate zijn we eruit) zowaar de voorbode van een nieuwe plaat. Jawel! Het album Prazan prostor meðu nama koji može i da ne postoji komt 20 november uit en is vast te bestellen via Bandcamp.


Works of the Flesh – Works of the Flesh
De naam Izah zal menigeen vast bekend voorkomen. De Tilburgse band bracht in 2015 het venijnige post-metaldebuut Sistere uit. Dat zanger Tim de Meyer ook een grote voorliefde heeft voor een beukende bak brutale death metal komt tot uiting in het Antwerpse Works of the Flesh, een groep bestaande uit leden van een waslijst aan Belgische metalbands zoals Suhrim, Marginal, Musth, San Diablo en Black Swarm. Geen lange, slepende tracks, maar bondige death metal bombardementen met een dikke oldschool gitaarsound op de nieuwe zelfgetitelde debuutep. Luister maar eens naar dat heerlijk smerige riffwerk op God is the Gospel of die vuistdikke groove aanvallen van The Great Dictate-Whore. Kortom: even goed wakker worden met muziek die de benaming death metal eer aan doet:

Ghost Echo – Null Void
Even een andere aanpak, zo moeten Remy van de Wal en Karel Witte toen ze elkaar demo’s gingen sturen sturen tijdens de lockdown. Het leidde tot Ghost Echo, resulterende in een bijzondere synth-prog sound die ergens te midden ligt tussen  de industrial van Nine Inch Nails, de triphop van Massive Attack en de atmosferische rock van Katatonia. Het is een combi waarvan je niet verwacht dat hij zou werken, maar verdomd: het donkere Null Void brengt die elementen met verrassend vernuft samen! Subtiele gitaarriffs, zuivere zang en dreunende beats, afgemaakt door een video die doet denken aan het futuristische neonpalet van Blade Runner maken dat Null Void zeker de aandacht trekt. Laat je meevoeren via:

Here Today – Canon
Het is alweer even geleden dat we van Here Today hoorden. In 2019 behaalde de band het met All the Kids tot ons Bruut Nationaal Product, maar met corona gingen verdere plannen even de ijskast in. Met voorlopig nog geen einde van corona in zicht, schieten de heren in november toch maar weer uit de startblokken met Canon. Een heerlijke laidback garagerock tune, die dankzij funky baslijnen en zomerse gitaarloopjes niet misstaan op de brakke zondag. Check hem hier:

Savage Beat

Savage Beat – New World
Met het vorige album toonde Savage Beat zich als een onvervalste rock ’n roll trein, denderend over de stopblokken. New World zet dat mission statement voort, maar het is wel een track met een dubbele betekenis. Oorspronkelijk geschreven als aanklacht tegen het sluiten van coole alternatieve rockbars in het centrum van Amsterdam, krijgt het meteen een extra laag met de bloedende cultuursector in deze tijden van corona. Muzikaal is er weinig veranderd, en dat is maar goed ook, want deze ’three chord disciples’ serveren met New World weer een catchy, uptempo punktrack die je dag toch een beetje zonnig maakt. ‘This is a new world, but we belong to the old.’, aldus de band. 

Between the Jars – Passing Through 
Between the Jars werd eerder al verkozen tot Video van de Week, destijds nog met de track Light Years van het laatste album. Met gebrekkige concertmogelijkheden zijn de Utrechter echter alweer begonnen aan nieuw materiaal. Passing Through is dan ook een slepende progrocktrack geworden, die doet denken aan Porcupine Tree en zich kenmerkt door subtiele melodieën, Rush-achtige progpassages en soepele basloopjes. Props ook aan de trippy visuals van Nahuel Garcia, die ook de video voor Light Years deed:

Carach Angren – Franckensteina Strataemontanus
Een van de tofste en meest eigenzinnige Nederlandse metalplaten van het jaar komt van horrormaestro’s Carach Angren, die met Franckensteina Strataemontanus een heerlijk griezelig horror metal werkstuk hebben afgeleverd. En de video voor het titelnummer is dan ook volledig in stijl van stille horrorfilms uit de vorige eeuw, geheel in authentiek zwartwit. Bekijk hem hier:

 


Deel dit artikel