IJzige tourist trap Niagara Falls
De mannen van John Coffey verkeerden een week in een zelfverkozen Walhalla: de God City Studio’s van topproducer Kurt Ballou (Converge) in Salem, Boston. De Utrechters namen vier nummers in vijf dagen op en de resulterende EP komt begin maart uit, presentatie tijdens een ‘Homecoming festival’ op 5 maart in TivoliVredenburg. En ze zijn super siked over de EP en werken met Ballou, die wel wat gewend is qua harde muziek. “Dit zijn de hardste en ruigste John Coffey-songs ooit”, weet drummer Carsten Brunsveld. “Terwijl wij dachten ‘Fock wat is dat hard’, zei Kurt dat hij nog nooit zo weinig distortion op een plaat had gehad, haha. Voor onze komst had hij in 10 dagen een plaat opgenomen met grindcore band Nails.”
Er viel dus een hoop harde ervaring op te doen in Massachusetts. En in die lange werkdagen was ook ruimte voor sightseeing, zo stonden de boys onder meer te vernikkelen bij Niagara Falls. John Coffey zou John Coffey niet zijn, als ze de avonturen niet op film hadden vastgelegd. Geen vaste filmmaker Niels Bourgonje ditmaal, maar bassist Richard van Luttikhuizen is gelukkig ook onderlegd als Freelance video editor. Hij zorgde voor een reportage met “een Friends vibe”. Zo zien we hoe belangrijk eten voor de band is, hoe hard de Nederlanders gaan op Amerikaans ontbijt, hoe 60 dollar aan seafood er uitziet, hoe Ballou Alfred een Wit-Russische versterker aansmeert en een ode aan scheten brengt, hoe David eigenlijk een klassieke pianist in schaapskleren is en hoe de hele band verliefd raakte op een klein hondje uit Boston. Priceless.
John Coffey
De zeven dagen zijn gevat in drie episodes, maar eerst moeten we toch nog wat van Brunsveld weten. Allereerst hoe het zit met die kledingcrisis? De drummer deed een oproep na de Edison-nominatie in de categorie rock: “Hoe moeten wij gekleed gaan? Als daar een award voor zou zijn, dan willen we die sowieso winnen.” Brunsveld licht telefonisch toe: “We hoopten best een beetje op deze nominatie en zaten ons al te verlekkeren dat we dan heel goed gekleed zouden gaan. Je zou het niet zeggen, maar wij John Coffeys gaan graag in pak.” Even een endorsement deal hosselen dus, slim.
Wat hebben jullie precies voor elkaar gebokst in de God City Studio’s?
“We waren van 7 tot 14 januari in Boston en hebben eigenlijk in vijf dagen vier nummers opgenomen. Die komen op de EP samen met een akoestische versie van Relief, die we eerder bij Martijn van Mailmen studio opnamen. We wilden die harde tracks heel graag bij Kurt Ballou opnemen en het was het harde werken meer dan waard. De studiodagen waren lang: van 11.00 tot 20.30 uur en altijd stond het er strak om half 9 op. Eerlijk gezegd is dit de beste ervaring met opnemen die we ooit gehad hebben, normaal was het echt altijd nachtwerk.”
Dat klinkt niet alsof het jullie verdienste was dat het zo strak liep.
“Die conclusie mag zeker getrokken worden, haha. Dat lag inderdaad niet aan ons, maar aan hem. Tegelijkertijd hadden we de nummers al zo goed als gereed en is dit ook wel onze minst door een externe producer opgenomen plaat. We zijn er niet met z’n zessen voor gaan zitten, zeg maar. Ballou heeft het voornamelijk vastgelegd en op productioneel gebied niet zoveel toegevoegd. In dit geval is hij vooral engineer geweest en dat was prima. De reden dat we er heen wilden was vooral een sound ding. Je hoort heel duidelijk de ruimte in zijn opnames, dat drumgeluid kwam heel duidelijk terug daar. Dat is zijn signatuur en die hele sound was wel waarom we daarheen wilden.”
Kurt Ballou’s God City Studio’s
Waren jullie nog een beetje starstruck om te werken met de Converge-gitarist en de producer van onder meer Every Time I Die, High On Fire, Modern Life is War en Kvelertak?
“Dat ligt een beetje aan wie je het vraagt, denk ik. Ik houd wel van Modern Life is War, maar ben niet per se Converge-fan. Ik was wel fan van hem, omdat ik veel studiofilmpjes had bekeken en weet met wat voor muzikanten hij werkt. Dan heb je daar de eerste take gedaan en denk je: ‘Hallo, wat moet die gast wel niet van ons denken…?’. Maar dat moet je zo snel mogelijk van je afzetten. Hij wekte nooit die indruk en was super relaxed. En je hebt sowieso bij iedereen altijd een halve dag nodig om er even in te komen, voordat het ontspannen wordt. Maar in mijn hoofd speelde aanvankelijk toch het gevoel mee ‘Holy fuck hij heeft wel dit en dat gedaan.”
We spraken Ballou recent over Converge’s show op Incubate en hij gaf toe dat het vele productiewerk zijn eigen band wel eens in de weg zit. Hoe zijn jullie in vredesnaam in zijn agenda terechtgekomen?
“We hoefden natuurlijk geen drie weken te blokken, dat scheelt ook. Voor The Great News hebben we Matt Goldman uit Amerika voor een maand overgevlogen. Hij heeft onder meer alle platen van onze favoriete harde band The Chariot geproduceerd en dat is ook gelukt. Nu was het vrij makkelijk in te passen en was het: ‘Dit is wat je hebt en zoveel dagen om te mixen’. Dat werkte goed.”
Dus die songs stonden allemaal al of…?
“Er moest zeker nog wel wat aan gesleuteld worden in Boston. Het schrijven ervan is ditmaal met veel horten en stoten tot stand gekomen. We hebben de hele EP eigenlijk tourend geschreven, via demo-sessies die we dan na de soundcheck deden. Dat was wel een voordeel, na de soundcheck konden we dan even een uur demo’s rammen. Wel een beetje inpassen en tussen bedrijven door, dus niet ideaal maar het werkte wel heel goed. We zaten ook in de rare situatie, dat we de maandag voor we vertrokken pas voor het eerst in een ruimte bezig konden met de EP. Daarvoor hebben we alle partijen en iedereen ingedeeld in blokjes.”
Broederliefde in Boston
En jullie hebben ook nog wat van het Amerikaanse cultuurgoed geproefd.
“Het eten vond ik echt helemaal fantastisch, ik ben echt zo’n fan van dat land geworden. Het was mijn eerste keer en ik heb daar zo goed gegeten. Verder hebben we een beetje sightseeing in Boston gedaan en de kustlijn is daar heel mooi. Daar was gelukkig wel tijd voor. Als we de drums of basgitaar gingen opnemen, kon de rest even eigen dingen doen. Dat was wel zo lekker werken, in plaats van met vier hijgende mannen in je nek. De video’s geven een aardig beeld van wat we gedaan hebben in de Verenigde Staten.”
Op 5 maart meer dus met de presentatie van de EP tijdens de Homecoming Show in TivoliVredenburg. Tegen die tijd verwachten we je ook meer geLUID van die EP te kunnen bieden.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.