Ik ben een groot fan van fusies tussen genres. Dat komt waarschijnlijk door een liefde voor folkpunk in de tienerjaren, hoewel daar toch ook een enorme hoeveelheid bagger in geproduceerd is. Sommige dingen werken, soms is het super cheesy, en soms is het gewoon ‘a thing that should not be’. Black metal en hiphop, kan dat? Als je luistert naar de platen van Necro en Ill Bill denk je dat er misschien wel potentie ligt. Het Russische Uratsakidogi doet het. Het resultaat? Let’s find out…

Tekst: Guido Segers

Misschien ook goed om te weten dat er al eerder dit soort rare cross-over geproduceerd werd in thuisstad Moskou. Denk aan Moscow Death Brigade, met hun linkse Oi! raps en de scene daar rondom. Uratsakidogi, wat je volgens mij met hoofdletters moet schrijven, komt uit de grindcore en noemt hun vroege ontwikkeling ‘absurd metal’. Sinds 2015 experimenteert de groep met black hop, een eigen fusiestijl. Dit is hun achtste full-length. De cover is in de stijl van moderne black metal, met een milde Watain-vibe. Ze kennen hun iconen in ieder geval. Wat je krijgt zijn elektronische, industriële beats, met daar zo nu en dan een ‘riff’ overheen. In die zin krijg je er een beetje een nu-metalgevoel bij, dat opgepoetste cross-overgeluid. De vocalen zijn echter geknepen, bijtende klanken, snauwend in het Russisch over occulte shit. Je weet: het is eigenlijk ook niet te doen om hier naar te luisteren zonder je een beeld te vormen van de groep. Denk: corpse paint en dan in je zwart-witte Adidas trainingspak de stadsparken onveilig maken. Het is gewoon heel raar en ergens lastig te plaatsen via onze culturele visie, maar op een eigen manier pakt Uratsakidogi de grimmige Russische gangstercultuur, en dagelijkse misere van drugs, drank en armoede en maakt daar een nieuw ding van. In het Russisch, hoewel ik ergens een ‘Jump, motherf*cker, jump’ hoor op Black Hop XVI (Сингулярность) tussen de blast beats door.

De synths op een track als Black Hop XIV (Epos) doen veel. Ze zorgen voor een stuk atmosfeer, maar die rammelende klanken doen ook een beetje aan het ambient werk van Ulver denken. Black Hop XII (9 бонгов) lijkt dan weer helemaal een andere kant op te gaan met z’n gangsterintro, maar krijgt uiteindelijk dat grootste geluid met een lekkere blast beat, die de link weer legt. Ook van gruizige lofi-klanken is de groep niet vies op Black Hop XIII (Звери), inclusief een beetje Bal-Sagoth bombast. Uiteraard allemaal zeer gecalculeerd en welgeplaatst, om de mythische orde goed neer te zetten. Nog wat dungeon synthy trompetklanken erbij en het is toch best een vermakelijke track.

Is Black Hop. Epos de voorbode van een nieuw soort black metal? Gaan zwart-witte Adidas trainingspakken de nieuwe battle wear worden? Ik denk het niet, want hoe fascinerend Uratsakidogi ook is, dit blijft een typisch product uit die vreemde pop-melting-pot die Moskou is. Waar eigenlijk alles kan, als het maar lekker lijp klinkt. Toch is het een niche waar wereldwijd belangstelling voor is. Voor iedere andere luisteraar is het gewoon leuk om te weten dat zoiets bestaat.

Black Metal. Epos van Uratsakidogi is uitgebracht op 23 april en onder meer te bestellen via de eigen website en de Bandcamp-pagina. Beluisteren kan bijvoorbeld via Spotify:


Deel dit artikel