Ok, ik weet eigenlijk niet zo goed meer wat ik moet gaan zeggen bij dit afscheid van Kiss. Ik bedoel, ik was bij de eerste show van de End of the Road Tour in Amsterdam. Collega Timothy nam de tweede keer de honneurs waar en nu sta ik opnieuw in de Ziggo Dome om vaarwel te zeggen tegen een icoon. Een afscheid na een tour van 244 shows van een
Na een verplicht ingelaste pauze, zijn de Yankees van Kiss alweer even bezig met hun End of the Road afscheidstour die ze begin 2019 zijn gestart. Het begrip ‘afscheidstour’ staat hier ook garant voor groots uitpakken zoals ze nog niet eerder gedaan hebben. Zo ook afgelopen donderdag, waarbij ze Ziggo Dome opnieuw aandeden, net als drie jaar eerder. Timothy Aardbodem en Paul Verhagen waren erbij voor een verslag. Lees hem
‘There are two types of people in the world: people who like heavy metal, and dicks’ Het is de start van een reis door de geschieden van heavy metal met een nadrukkelijke nadruk op de term ‘een’, niet ‘de’ (A history niet THE history, wat sommige boze reviewers gemist hebben). O’Neill is zelf een hardop bevooroordeelde metalhead, die ondanks het feit dat Metallica zijn favoriete band is, er bijna niets
Afscheid nemen is nooit leuk, behalve als het een twee uur durende show van Kiss is. Dan is het uiteindelijk ook niet leuk, maar je hebt twee uur lang geen moment tijd om daar over na te denken, want er zijn vlammen, explosies, lasers, schmink en rock’n’roll. En Kiss – nog één keer Kiss. Tekst: Guido Segers // Fotografie: archief van Graspop 2019 door Rob Sneltjes Paul Stanley is goed
Op zijn 68’ste bedacht Gene Simmons dat het leuk zou zijn om weer eens in zaaltjes te spelen. Met Kiss is het meestal een kwestie van kiezen tussen de grootste galmbakken die geboden worden, maar dit keer dus met eigen backing band in het ‘bescheiden’ 013. Gewoon voor de leuk, maar ook een beetje om de Gene Simmons Vault te promoten, een boxset met 150 nog niet eerder uitgebrachte songs
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.