Soms valt er zoveel muzikaal lekkers te vinden over de hele wereld, zo ook hier bij NMTH, dat het overzicht op Nederlandse bands nogal eens verloren gaat. Genoeg bruut werk op internationaal vlak weliswaar, maar ons kikkerlandje kan er ook wat van. Van metalcore tot punk, doom tot garagerock: vandaag presenteren we voor de achttiende keer het Bruut Nationaal Product, onze maandelijkse rubriek en Spotify-lijst. De tofste tracks uitgebracht in de afgelopen maand, gegroeid uit onze vakkundig bemeste Nederlandse bodem. Met voor juni een eclectisch aanbod van maar liefst 35 brute, nieuwe songs van onder andere Voidcrawler, I Against I, Dikke Dennis & de Røckers, Mental Wounds en meer…

Tekst/Spotify: Merijn Siben

EP’s in je face met Beyond Our Ruins, Voidcrawler, Neuk! en Dreckneck
Soms kan je tegelijkertijd blij en teleurgesteld zijn bij een nieuwe ontdekking. Case in point: Dreckneck. Lastminute vandaag nog de vlammende, stonerrockende, fuzzende ep Insomnia voor het eerst geluisterd, maar ook meteen het laatste wat we van de heren zullen horen. Ja, het doek valt voor deze Nijmegenaren, maar dat maakt een lomp bakbeest als Azazel’s Grin er niet minder op, terug te horen in het Bruut Nationaal Product. Verder konden we deze maand ook de nieuwe Voidcrawler en Neuk! verwelkomen. Eerstgenoemde met een intense split, waarvan Torment ons een adrenaline injectie van heb ik jou daar bezorgt, terwijl Neuk! het evengoed lomp aanpakt met de EP Ongeregeld Heden en de track Niemand Thuis. Tot slot nog een verpletterende bak doom in je strot met de nieuwe EP On Death…And Dying van Beyond Our Ruins. Donkere metal uit hartje Raamsdonksveer en meer dan 12 minuten geniet je van de eerste helft, genaamd On Death… in de Spotify-lijst.

Singlefeestje met Price, Screw Houston, Jagd, Jet Papillon en meer…
Qua Utrechtse DIY-punk zit je gebeiteld met maar liefst twee tracks van lokale helden. Allereerst leverde Screw Houston weer een knoeperd van een single af in Get Out The Way en verwelkomen we Beerbottle Chopsticks weer met de heerlijk recalcitrante meezinger SAM. Om die punkvibes even voort te zetten konden de punkrockers van Sun-0-Bathers natuurlijk niet ontbreken. Overtime is dan ook een uitstekende opener van de lijst. Verder dropte Jagd weer een te gekke track met Attention (let ook op dat lekkere basloopje) en is Jet Papillon ook weer terug in het BNP middels de grauwe rocker Via A Plastic Face In Denial. Na die geniale video van gisteren kan Dikke Dennis & de Røckers natuurlijk niet uitblijven, en hoor je een goed potje rock’n’roll met de single Pre-Historisch Beest. In de categorie beter laat dan nooit smokkelden we wat met Make Out Molly, die in mei de single Sweet Bad Boy uitbrachten. En tot slot dan nog altrocker Ross Curry, die deze week voor de single Wake Up Dead ook een toffe video uitbracht:

Metal op je muil met Martyr, Changing Tides, The Unslain en Crazed
Die nieuwe track van The Unslain, simpelweg getiteld Unslain, is een prachtig staaltje old school metal, met uiteraard een plekje in het Bruut Nationaal Product van de maand. Eerder bespraken we al de nieuwe plaat Game Over van Crazed uit provincie Utrecht, een amalgaam van diverse metalgenres, waarvan het hyperactieve Daggers ons goed kan bekoren. Eveneens uit Utrecht: een van de oudste nog actieve metalbands van Nederland. Jawel, in de jaren na laatste plaat You Are Next, zijn deze klasbakken hard bezig geweest met een nieuw album, waarvan de zware ballade No Time For Goodbyes het eerste wapenfeit is. Bruut beuken doen we dan tot slot met Changing Tides, metalcoremaestro’s die met White Eyes een allesverzengende midtempo stamper voortbrengen. Heftige meuk, dat is gegarandeerd!

Albums vers van de pers met o.a. Mercury Boys, C.C.’s Feces en Mental Wounds
Eerst maar beginnen met twee albums gekenmerkt door het internationale karakter. Eerder bespraken we al de nieuwe Mercury Boys (met leden van o.a. Supersonic Blues) en de garagepunkers van C.C.’s Feces (leden van Pizza Knife, Archie and the Bunkers, Daisy Daisy). En daarvan mogen we nu ook de tracks Apollo Phoenix Rising en Paralyzed verwelkomen, te beluisteren in het BNP. Verder is er nog de nieuwe plaat van Mental Wounds, die een aangenaam duistere, rauwe noiserockplaat afleverden met Sad For Selfish Reasons. Onze luistersuggestie is dan ook Mesdag. Tot slot is er ook nog een heerlijke old school doomplaat uitgekomen van Promised Grief, een Hilversumse band terug van weggeweest na vele jaren. Ascension is een emotioneel, gotisch, old school klinkend album geworden, met Allayed Misery terug te vinden in de lijst.

Verder nog: stomende singles van PANTHAUSE, Get Jealous, Apneu, Cashmyra, To Adelaide, The Desmonds, The Heck, Price en nog veel meer… Volg nu dus ons Bruut Nationaal Product, elke eerste week van de maand ververst met de dikste tracks!

Zelf ook een single, EP of album aan het uitbrengen in juli? Stuur een Spotify-link naar merijn@nmth.nl, en wie weet komt je track in de BNP Monthly!

Tekst/Spotify: Merijn Siben

Late binnenkomers uit november met Antillectual, Stone In Egypt, Officium Triste en No Permission
Naast veel releases in december staan we eerst nog even stil bij november. Want op een of ander manier zijn we de nieuwe track ‘Fever’ van punkrockhelden Antillectual helemaal vergeten toe te voegen. De band waarschuwt hiermee voor de gevolgen van klimaatverandering, verpakt in een stampende punktrack. Daarnaast zijn er ook nieuwe platen van Rotterdoomers Officium Triste en de lompe stoners van Stone In Egypt. Van eerstgenoemde is Death of Gaia al enkele weken fysiek verkrijgbaar, maar de plaat is nu ook officieel gereleaset, met het vurige ‘World In Flames’ in de BNP. Laatstgenoemde heeft dan weer met Tectonic Electric een groovy, no-nonsense stoner metalplaat uitgebracht, met de loeizware mastodont ‘Tectonic’ voor uw allen oren. Eind november bracht tot slot het jonge No Permission een eerste voorproefje van hun opkomende ep uit met ‘Suddenly I Was Broken’, waar deathcore, beatdown en metalcore tot een vettig geproduceerde, zwaar op de maag liggende homp herrie wordt gekneed.

Singlefeestje met o.a. I Against I, The Tempest en Canshaker Pi
Een goede kick-off voor het BNP van deze maand komt van I Against I, die met ‘This Is My Life’ een toffe punktrack binnenheeft. Het verhaal van The Tempest is er een van een bitterzoete noot, daar de band tijdens het maken van hun eerste, opkomende ep Eulogy uit elkaar ging. Toch hebben de leden besloten vooralsnog deze ep uit te brengen, en luisterend naar de eerste single ‘Behind the Scenes’ en de bak potentie die deze laat horen, is het dan ook jammer dat dit het einde betekend. Een veelzijdige, onder de huid kruipende metal track, die smaakt naar meer! Van een ander staaltje is het zweverige ‘Balloonman’ van Tully Monster. De rockband van Marike Groot, die destijds nog op debuutalbum Always van The Gathering zong, brengt met deze single een atmosferische, haast psychedelische rocksong ten gehore. Afwisseling alom verder, want zo ga je van de old school death van God Dethroned met ‘Illuminati’ naar de Enschedese progrockers Vault met ‘Blindfolds Aside’, het slepende ‘Leave This Town’ van The Arthurs tot het pittige ‘Fuck Off’ van jonge rockers The Velvets. Voor garagerock kun je terecht bij Canshaker Pi en Yip Roc, eerstgenoemde met stuwende werkstuk ‘Potwash’ en laatstgenoemde met het pittige ‘Mishit’, die we eerder al als videoprimeur bespraken. Tot slot is er nog het heerlijk chaotische ‘Grace’ van noisepop/postpunkers Neighbours Burning Neighbours, die over een typische asgrauwe Rotterdam sound beschikken.

Metal op je muil met 2 YEARS, At First en Nephylim
Allereerst Nephylim, dat op 18 januari het nieuwe album ‘Severance of Serenity’ uitbrengt. En man, wat serveren ze met het eerste voorproefje ‘Fractured Existence’ een brute maar melancholische bak melodeath, slepend, divers en beeldschoon. Turia heeft dan weer een van de langste nummers in de lijst met het vervreemdende ‘Degen van het Licht’, een uitstekende black metal track inclusief een prachtig middenstuk met trompet. Verder kwam 2 YEARS eerder deze maand al met een te gekke nieuwe video uit van ‘Flame in the Flood’, waarvan het nummer ook verreweg van mis is. Een stampende, brute metalcoretrack met alles erop en eraan, uiteraard terug te vinden in de Spotify-lijst. Zo ook voor At First, dat met ‘For What It’s Worth’ een verfijnder, volwassener geluid laat horen.

Albums en ep’s vers van de pers met Illuster, Gramma, Katadreuffe en Sadotank
Qua nieuwe langspelers bleek december en wat rustigere maand, maar wat uitkwam was zeker niet verkeerd. Eerder bespraken we al het Haarlemse Illuster dat een ijzersterke postmetalplaat uitbracht, waarvan we ‘Onyx’ terughoren in het Bruut Nationaal Product. Ook Katadreuffe scoort hoge ogen met de nieuwe plaat To Stop and Stare and Start Again, een haast abstract muzikaal kunstwerk van mathrock, hardcore en noise waarvan het geflipte ‘Death Medal’ een uitstekende representatie is. Voor een pracht staaltje Nederlandse punk weet Gramma weer punten te scoren met hun nieuwe ep De Beuk (Volgende?). Man, wat een heerlijke, authentiek klinkende punk, energiek en recalcitrant zoals het hoort, waarvan het scherpe ‘Fugazi’ terug te horen in het Bruut Nationaal Product. Tot slot toppen de Friese blackened thrashers van Sadotank de lijst af met ´Alcoholic Hell Squad´, een heerlijke thrashgranaat afkomstig van het nieuwe album Black Thrash Assault.

Verder nog: Apollo de Novo met ´Raging Hell´, X-Raiders met ´Train Man´, Get Jealous met ´Sex After Parties´, Queen’s Pleasure met ´Big Boys Loan´ en meer…Volg nu dus ons Bruut Nationaal Product, elke eerste week van de maand ververst met de dikste tracks!

Zelf ook een single, EP of album aan het uitbrengen in januari? Stuur een Spotify-link naar merijn@nmth.nl, en wie weet komt je track in de BNP Monthly!

Na een stilte van zo’n tien jaar is punkband I Against I terug. De band uit Dordrecht begon vorig jaar weer met optreden, onder andere als voorprogramma van Stavast, maar stond ook in de studio niet stil. Ronald van Maren, Bob Hoorweg en Jasper Blazer komen op vrijdag 5 oktober namelijk met hun eerste album sinds 2005: Small Waves. “Na al die jaren zijn we nog steeds elkaars beste vrienden die nog steeds op zoek zijn naar het perfecte liedje.”

Door Arina Banga

I Against I werd in 2008 opgeheven, nadat de Zuid-Hollanders vanaf 1994 hun sporen hadden verdiend als eerste Europese band bij het legendarische Amerikaanse label Epitaph Records en als voorprogramma van bands als Bad Religion, Descendents en All door Europa en Amerika had getoerd. Toen Epitaph na deze gloriejaren een streep door de samenwerking zette, bracht het drietal in 2005 nog een laatste studioalbum uit bij Moondown Records.

De eerste single van de aanstaande plaat:

Waarom zijn jullie in 2008 eigenlijk met I Against I gestopt?
Op het moment dat de band stopte, bestonden we veertien jaar. We stelden onszelf de vraag: gaan we een nieuwe plaat maken en daarna zoveel mogelijk spelen of is het tijd voor wat anders? We hadden in de loop der jaren erg veel bereikt en we realiseerden ons dat de rol die de band in ons leven speelde veranderd was. Het voelde vaak alsof we slechts een trucje uitvoerden, dus kwamen we tot de conclusie dat het mooi geweest was.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Daarna speelden jullie in Marty Graveyard & the Working Men.
Na ons afscheidsconcert zijn we muziek blijven maken in de oefenruimte om te zoeken naar wat we nou eigenlijk wilden en van welke muziek ons bloed sneller ging stromen. Toen werden we gevraagd om met zijn drieën in Marty Graveyard & the Working Men te komen spelen. Dit heeft ons gedwongen om eens buiten de geijkte punkstraatjes te kijken. Hoewel dit erg leuk was, kregen we na verloop van tijd door dat we ons ei er toch niet helemaal in kwijt konden. Tijdens de soundchecks stonden we bijvoorbeeld weer onze eigen I Against I-liedjes te spelen.

En toen kriebelde de punk weer?
We begonnen ons weer te concentreren op I Against I door fanatiek nieuwe nummers te schrijven. Verder maakten we plannen voor het optreden. Hoe wilden we dat doen? Hoe vaak? Waar? Eigenlijk heel simpele dingen die je doet als je in een band speelt, maar waar we ons met de gretigheid van een Mark Rutte op zijn dividendbelasting op hebben gestort.

Hoe kwam het hernieuwde I Against I buiten de oefenruimte terecht?
Terwijl we onszelf aan het herontdekken waren werden we door onze voormalige gitarist Robin Baard gevraagd om wat voorprogramma’s voor zijn band Stavast (met Heideroosjesfrontman Marco Roelofs, A.B.) te doen. Dat voelde weer als vanouds. Daardoor veranderde de I Against I-vonk definitief in een I Against I-vlam: we doen weer waar ons hart ligt en waar we goed in zijn.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Jullie hadden vast bepaalde verwachtingen toen jullie de band weer nieuw leven inbliezen.
Nou, dat viel mee. We wilden vooral ons hart volgen en gewoon muziek maken waarmee we het plezier dat we vroeger hadden, weer terug zouden vinden. Een nieuwe plaat uitbrengen zou helemaal geweldig zijn! Inmiddels kunnen we met trots zeggen dat op 5 oktober ons nieuwe album, Small Waves, uitkomt. Daarop is duidelijk te horen dat ons doel bereikt is: de energie spat ervan af.

Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen I Against I ‘toen’ en I Against I anno nu?
Het is een cliché van jewelste, maar: we zijn ouder en wijzer geworden. Bij het schrijven van de nummers voor Headcleaner wisten we echt niet wat we aan het doen waren. We werkten op intuïtie: we maakten liedjes waarvan we vonden dat ze wel tof klonken. Bij de twee albums daarna zijn we er veel meer over na gaan denken: uitgebreide intro’s, breaks, outro’s en dergelijke. Daarbij verloren we uit het oog dat onze muziek vooral drijft op energie. Op onze nieuwe plaat hebben we daarom juist al het overbodige eruit gegooid, waardoor de essentie overeind blijft: het liedje. Uiteindelijk draait alles bij I Against I om de liedjes, niet om de gitaarsolo’s of wat dan ook. Je zou dus kunnen zeggen dat we terug zijn gekomen bij de manier van schrijven van Headcleaner, alleen is het verschil dat we er nu wel bewust mee bezig zijn.

De tweede nieuwe single:

Zien jullie naast het schrijven nog andere verschillen?
Er is veel veranderd in de loop der tijd. Natuurlijk heel duidelijk op het gebied van internet, want toen we Headcleaner uitbrachten had je nog net een website als band. Tegenwoordig heeft iedere band alle social media al op orde nog voordat er een optreden is geweest. Het grote voordeel daarvan is dat elke band zich kan laten horen, waardoor het ook makkelijker wordt om bands te ontdekken. Het is momenteel een fantastische tijd om als band te bestaan, omdat de mogelijkheden om jezelf te profileren groter zijn. Daarnaast merken we dat het publiek bij optredens gevarieerder is in leeftijd: mensen van onze eigen en jongere generaties komen naar onze shows.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Jullie hebben al vroeg meegemaakt waar veel bands van dromen. Wat willen jullie nu bereiken met de band?
We hebben momenteel maar een doel: genieten! We genieten van alles wat de muziek ons brengt, zoals het maken van nieuwe nummers en onze nieuwe plaat. Verder willen we lekker met elkaar op pad om overal en nergens onze instrumenten op te pakken, zowel binnen als buiten Nederland. Dan zien we vanzelf wel waar dat toe leidt.

Als jullie terugblikken op jullie Epitaph-tijd, wat hadden jullie dan anders willen doen?
We waren destijds nog nat achter onze oren, dus met de kennis die we toen hadden hebben we het eigenlijk prima gedaan. We zouden dan ook niets anders hebben willen doen, want het heeft ons erg veel opgeleverd. Het was een schitterende tijd die we voor geen goud hadden willen missen.

Wat maakte die tijd vooral zo schitterend?
We zijn vrienden die samen mooie albums hebben mogen maken en die de halve wereld over zijn gegaan met hun muziek. We hebben de mooiste avonturen mee gemaakt. Het zijn zulke mooie herinneringen, dat we er ook niet over uitgepraat raken als we achter een rollator lopen.

Het tweede en laatste album dat bij Epitaph verscheen:

Hoe was het om weer een album met zijn drieën te schrijven?
Alleen onze derde plaat I Against I (2005) hebben we als kwartet geschreven. Bij Headcleaner (1998) en I’m A Fucked Up Dancer But My Moods Are Swinging (1999) waren we ook met z’n drieën. Het schrijven van Small Waves voelde dus vertrouwd. We voelen elkaar zo goed aan, dat we binnen een paar minuten en een paar blikken naar elkaar al weten of iets gaat werken of niet.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Hoe hebben jullie de opnames aangepakt?
Het grootste verschil met de voorgaande platen was dat we dit keer de tijd hadden om in de studio aan de nummers te werken. De basistracks hebben we in twee dagen live opgenomen. Op basis van die ruwe opnames hebben we de meeste teksten geschreven en per liedje gekeken wat verder nog nodig was. We hebben daarbij ook veel gehad aan onze producers, Jasper van Dorp en Wilco Minderhoud van de Labtones Studio in Dordrecht. Zij waren een soort extra bandleden tijdens het maken van de plaat.

Waarom heet de nieuwe plaat Small Waves?
Small Waves gaat min of meer over het accepteren van je eigen middelmatigheid. Iedereen wil grote golven veroorzaken en een blijvend effect hebben op de wereld om ons heen, terwijl de realiteit is dat verreweg de meeste mensen alleen kleine golfjes veroorzaken. Hoe ga je daarmee om? Zo wilden wij ooit niets liever dan onze kleine stadjes verlaten en het gaan maken in de grote wereld, om er na al die tijd achter te komen dat die kleine stadjes perfect bij ons passen.

Tegelijk met jullie zagen we vorig jaar een reünie van Undeclinable (Ambuscade) en een heropgerichte Travoltas, andere bekende Nederlandse punkbands uit de jaren 90. Onlangs kondigde Heideroosjes een eenmalige reünie aan. Toeval?
Ja en nee. Natuurlijk hebben we niet onderling zitten bellen om het af te spreken, dus dat was echt heel toevallig. Toch denk ik dat we uiteindelijk allemaal gewoon weer doen wat we leuk vinden, en dat is muziek maken!

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Limburgse punkheld Marco Roelofs is terug. Niet met Heideroosjes, wat dat betreft is de Punica helemaal op. Nee, de zanger heeft een nieuwe, Nederlandstalige band: Stavast. De rebelse spirit is bij Marco nooit verdwenen en in een tijd van Trump, Erdogan, Poetin en Wilders geeft hij zijn scherpe teksten een stevig hardrocksausje mee. Op plaat telt vooral de boodschap, live gaan de vuisten de lucht in en knallen de gitaren er pas echt op los.

Tekst Lodewijk Hoebens, foto’s Sandra Grootenboer

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

I AGAINST I
Voor Stavast vrijdagavond van stal gaat in de Powerstage van Bibelot krijgen we eerst nog een andere belangrijke punkband uit eigen land. I Against I speelt in Dordrecht een thuiswedstrijd. De band liet twintig jaar geleden goed van zich horen met de EP Top of the World. Nota bene uitgebracht op Epitaph Records, het label van Bad Religion-gitarist Brett Gurewitz. Headcleaner en I’m a Fucked Up Dancer but My Moods are Swinging worden vervolgens twee klassiekers binnen het vaderlandse punkgenre. Vanavond natuurlijk nummers van die twee albums, maar I Against I beschikt al over nieuw materiaal. Platenlabels zijn geïnteresseerd, eerst maar eens even spelen. Dat is wat het drietal altijd is blijven doen. Enkele jaren na het einde van I Against I in 2008 vormen ze samen met Martijn van der Graaf (ex-the Madd) de 50’s rockband Marty Graveyard & the Working Men. Zo blijft de dynamiek bruisend.

Na het venijnige Maybe Tomorrow van debuut Headcleaner is het tijd voor wat dansvibes. Gitarist Ronald van Maren kijkt even rond en ziet veel oude bekenden. “Long time no see!” Het nieuwe Keep Running rockt ‘em lekker met een opmerkelijke solo van de frontman. “Running away from the past.” Liever niet want dan missen we de Punk-o-rama knaller Nailed to the Floor. De band ragt er lekker op los.

Een drumstokje van Jasper Blazer breekt al heel snel en wanneer Ronald het vocaal minder kan behappen is er altijd Bob Hoorweg op bas met enthousiasme voor tien. Als het drumstel even stuk geramd is, lult hij de tijd wel vol. Bijvoorbeeld met het vragen naar een donatie voor benzine, zodat ze thuis kunnen komen. De sarcastische humor is gelukkig niet verdwenen. Wie doneert mag het derde album meenemen, waar ook Robin Baard op meespeelt. Naast gitaar-tech voor onder meer Jett Rebel is hij momenteel een van de twee gitaristen van Stavast. Met Marco Roelofs stond hij al in het theater en samen hebben ze het debuutalbum van Stavast geschreven.

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Leuk dat Robin eerst nog even meespeelt met zijn oude band. Op zijn verjaardag nota bene. Daarom vanavond iets speciaals. “Dit is een overzicht van al onze hits en dat hebben we al elf jaar niet meer gespeeld.” Wat volgt is een uiterst aanstekelijke medley van rock- en metal-hits zoals Paradise City, Owner of a Lonely Heart, For Whom the Bell Tolls, Great Balls of Fire en Bombtrack. Helaas is de zaal vanavond allesbehalve vol geraakt en dat is jammer natuurlijk, maar het is pas de eerste show van de tour. Hopelijk verspreidt het nieuws zich snel want deze twee bands verdienen alleen al vanwege het enthousiasme meer aandacht.

STAVAST
Marco Roelofs is altijd een geweldige frontman geweest. Beweeglijk, grappig, charismatisch en met een strot waar bijna alleen maar gevatte oneliners uit komen. Zo ook in de teksten van Stavast. Als mannen van stavast gaan ze door, met ex-leden van No Turning Back, I Against I, Project Rakija en Major Tom gooien ze er live nog veel meer rock ’n roll tegenaan. “Kom allemaal eens wat dichterbij. We zijn lelijk maar doen niks!” Marco breekt de ban en loopt wat opgefokt rondjes. Kennen we van hem uit zijn Heideroosjes-tijd. Recht vooruit kijkend en ondertussen nadenkend over alle shit in de wereld. Zelf heeft hij ook een hoop shit meegemaakt en daar gaat Vanaf Hier! over. “In de spiegel zag ik wat ik nooit wou worden.” Doorgaan is altijd het devies, wat Boze Tongen ook beweren. “Laat ze maar lullen, het is vrijdag, tijd om te bewegen. Is gezond!” Marco heeft er zin in en balt zijn vuist. Gesteund door twee gitaren op de flanken en een robuuste ritmesectie. Zowel Robin Baard als Ingo Jetten krijgen veel vrijheid om hun gitaarkunsten te tonen.

Het publiek reageert enthousiast. Een jongen in Stavast-shirt brult vanaf het begin elk liedje mee en gaat helemaal op in de muziek. Air guitar erbij en gaan. Marco geniet, maar de teksten blijven over het al gemeen vrij bitter. “Je moet eigenlijk een plek hebben in je hoofd waar je af en toe heen kan. Die van mij heet Wittenkade Westerpark.”

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

“Een plek waar alles mag, ieder moment op iedere dag.
Oase, een nieuwe bron in een oerwoud van beton”

Het is pakkende poëzie, bijna kleinkunst afgewerkt met een fraaie gitaarsolo van Robin. Wat een songs, wat een debuut, want heel het album komt vanavond voorbij. “We spelen pas een jaar samen dus hebben we leentjebuur gespeeld en enkele favoriete songs in een Nederlands jasje gestoken.” Radio Noodweer is oorspronkelijk van Bruce Springsteen en Tiener Anarchist origineel van Against Me! Welke idealen zijn er nog? Dat vraagt de zanger zich af. De band speelt losser en losser. Marco springt van het drumpodiumpje, de riffs vliegen om de oren en dames op gerespecteerde leeftijd wagen een dansje. “Kijk dat vind ik fijn!” Marco is best in zijn nopjes en gaat even zitten. Even stil met alleen een gitaartje. “Mag het licht aan als ik slaap, het is al zo donker.”

We maken barre tijden door, mooi omschreven in Open Zee en Eigen Huis en Haat. Gericht aan een bepaald persoon. Hij is blond en zit in de politiek. Na al die jaren weet Marco met gemak de show te trekken. Een oneindige energie raast er door het lichaam. De gewenste respons blijft wat uit. “Hoe lekker is het om in een onbekende zaal allemaal dezelfde vibe te hebben en even de shit van buiten de muren te vergeten.” Een spontane sit-down is misschien niet het antwoord dat Marco verwacht, maar het werkt wonderwel. Geen toegift vanavond. “Dat kennen jullie ondertussen wel, wij gaan gewoon door. Dan weten jullie dat.” De band blijft vol overgave spelen en de frontman palmt speels het publiek in.

Van Stavast gaan we nog veel van horen met het festivalseizoen in aantocht. Eerst nog de rest van de tour langs Merleyn, Vera, Metropool, Paradiso, Hedon en Fluor. Gaat dat zien en krijg I Against I er gratis bij. Alle data uiteraard in de NMTH Concertagenda en netjes gebundeld bij de vrienden van Podiuminfo.

Meer foto’s van Sandra Grootenboer op haar website en hieronder:

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

I Against I in Bibelot, foto Sandra Grootenboer

Stavast in Bibelot, foto Sandra Grootenboer