Aaron Turner is best een baas. Muziek maken met heel veel vette bands, waaronder zijn eigenste Isis en SUMAC, een platenlabel of twee runnen… Hydra Head en SIGE en daarnaast doet hij dus ook solo nog wat. Iets wat wellicht minder bekend is, althans met het oog op de opkomst in de altijd fijne Little Devil in Tilburg. Maar hey, bij het laatste avondmaal was de opkomst ook beperkt en
A Rawkward Review: Een oorverdovende glorieuze hoop, pijn en berusting in een na-sleep der titanen “Practice a lot and be tight as fuck, or no one will ever care.” – Cathy Pellow (Sargent House), NMTH, april 2015 Fucking Hel, daar zijn we weer, nog vol in de orgastische na-bevingen van dikke sonische skullfuckerij, maar dus nog niet helemaal geland. Wat in Utrecht begon bij SLEEP, vond langs BRUTUS en SUMAC
Never Mind The Hype was niet alleen op Roadburn Festival om verslag te doen en de Cul de Sac-stage te hosten, we deden ook video-interviews. Nadat we eerder Baroness-frontman en Roadburn-curator John Dyer Baizley aan de tand voelden, nam ook Aaron Turner plaats voor onze camera. We vroegen de frontman van Sumac naar zijn eerdere Roadburn-ervaringen (hij speelde er ook met Isis, Old Man Gloom en Mamiffer), of er nieuw
Aaron Turner is een ware creatieveling. In het verleden was de Amerikaanse zanger/gitarist de prominente kracht binnen Isis (ja, de bandnaam die tegenwoordig – natuurlijk onbedoeld – veel stof doet opwaaien). Anno nu is hij nadrukkelijk aanwezig in Old Man Gloom en Mamiffer. En daar komt SUMAC dan bij. Ook hier is hij de bandspil, te midden van drummer Nick Yacyshyn en bassist Brian Cook. De ritmesectie zit eveneens niet
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.